تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
۲۳ تیر ۱۴۰۲
پیرامون تاریخنگاری «پ.ش.امید» برای «تارنگاشت عدالت»
«پ. ش. امید» در وبلاگ «توده‌ای‌ها» در ذیل مطلب پیام تسلیت تحریریه «۱۰ مهر» به رفیق میترا تهامی، رفیق هم‌رزم و همسر رفیق فقید اردشیر جم‌نشان، از جمله نوشته است:
«قریب به بیست سال پیش، پس از ناکام ماندن مبارزات درون حزبی علیه گرایش رویزیونیستی حاکم شده بر حزب و نهایتاً طرد و اخراج دگراندیشان حزبی، گروهی از رفقای بیرون مانده از تشکیلات، تصمیم به برپائی یک فعالیت مطبوعاتی گرفتند.»
«تقریباً تمامی اعضای این گروه، کادرهای حزبی دارای تجربه در شرایط فعالیت علنی (پیش از یورش)، شرایط فعالیت مخفی (پس از یورش) و شرایط فعالیت در مهاجرت بودند. هر کدام از این رفقا می‌توانست فعالیت یک گروه را رهبری کرده و یا در بنیان نهادن یک تشکیلات سیاسی نقش ایفا کند. اما خرد جمعی این گروه، بر اساس تجارب تاریخی حزب، برپائی تشکیلاتی موازی و در رقابت با حزب را اقدامی غیر سازنده ارزیابی نموده و بدین دلیل بود که فعالیت مطبوعاتی تارنگاشت عدالت از جمله با همراهی رفیق اردشیر راه اندازی شد.»
«متاسفانه آغاز کار تارنگاشت عدالت انباشته از مشکلات بود. در نگاهی بازبینانه، به نظر من یکی از دلایل اساسی این مشکلات، عدم رعایت اصول لنینی در سازماندهی و تعیین ساختار فعالیت بود. ساختار افقی و برابر حقوق تحریریه تارنگاشت عدالت فاقد مکانیسم سانترالیسم دمکراتیک و پیگیری ممتد وظیفه انتقاد و انتقاد از خود بود.» …
در ارتباط با اظهارت فوق ذکر چند فاکت را ضروری می‌دانیم.
۱- «پ. ش. امید» بیش از پنج سال پس از آغاز فعالیت «تارنگاشت عدالت»، پس از کناره‌گیری مرحوم «آرش» (اردشیر جم‌نشان)، و پس از طی یک دوره شش ماه آزمایشی، به عضویت تحریریه تارنگاشت پذیرفته شد.
۲- ایشان نیز پس نزدیک به دو سال عضویت در تحریریه «تارنگاشت عدالت»، از جمع کناره گرفت.
۳- اختلافات ایدئولوژیک-سیاسی ژرف و جدی، و تفاوت در شیوه و منش کار جمعی بین مرحوم آرش و تحریریه تارنگاشت در خرداد-تیر ۱۳۸۴ به اوج رسید و ماندن را برای وی غیرقابل ممکن ساخت. اختلافات و تفاوت‌هایی که نهایتاً وی را به انتشار «۱۰ مهر» دورۀ اول، تعطیل آن و انتشار «کارزار همبستگی با جنبش سبز مردم ایران»، و پس از تعطیل آن تارنگاشت در پی افت «جنبش سبز»، به انتشار دورۀ دوم «۱۰ مهر» هدایت نمود.
۴- ساختار درونی «تارنگاشت عدالت» بر یک اساسنامه و یک آیین‌نامه داخلی استوار بود، که اعضای مؤسس بیش از یک ماه برای تهیه و ویراش آن‌ها وقت صرف نمودند. متن هر دو سند در اختیار همه نامزدهای عضویت در تحریریه قرار می‌گرفت. «پ. ش. امید» با اطلاع کامل از اساسنامه و آیین‌نامه داخلی و اعلام پای‌بندی خود به آن‌ها، عضویت در تحریریه را پذبرفت.
۵- در زیر مطلبی که «پ. ش. امید» در طی دورۀ عضویت آزمایشی خود تهیه کرده بود، و طبق اساسنامه در ستون «مطالب دریافتی» منتشر شد، بازانتشار می‌یابد. تاریخ انتشار این مطلب نشان می‌دهد که ایشان در ۱۰ مهر ۱۳۸۷، هنوز دورۀ آزمایشی عضویت در «تارنگاشت عدالت» را طی می‌کردند.
https://old.edalat.org/node/581
***
تارنگاشت عدالت – بایگانی دورۀ دوم
مطلب دریافتی
ش. ب. امید
۱۰ مهر ۱۳۸۷
احزاب کمونیست که خود در ائتلاف سیاسی حاکم بر هندوستان شرکت دارند با تلفیق موفق کار سیاسی (اهرم پارلمانی) و جنبش توده ای (اهرم خارج پارلمانی) توانستند جبههء وسیعی از همهء نیروهای مترقی و ملی و در هفته های اخیر حتی بخشی از اپوزیسیون راست هندوستان (حزب ناسیونالیست هندو) را در مقابل نقشهء امپریالیسم سازمان دهند.
پیروزی ژئوپولیتیک احزاب کمونیست و چپ هند
بنا به گزارش روزنامه واشنگتن پست روز سه شنبه ۱۶ اکتبر، مانموهان سینگ نخست وزیر هندوستان طی تماس تلفنی با جورج بوش، وی را از تصمیم هندوستان در رابطه باتوقف روند امضای قرارداد اتمی مابین دو کشور مطلع نمود. دلیل این امر وجود «مشکلات خاص» در متن قرارداد ذکر شده است.
این قرارداد که از طرف دولت بوش به عنوان یکی از بزرگترین پیروزیهای سیاست خارجی جاری آمریکا معرفی شده بود، هدف تغییر عمیق و کیفی روابط آمریکا و هندوستان را مد نظر داشته و به لحاظ ژئوپولیتیک در زمینهء نفوذ امپریالیسم آمریکا در قاره آسیا و منطقه شبه قاره هند دارای اهمیت بسزا بود.
هندوستان از اعضای فعال جنبش عدم تعهد است و به لحاظ تاریخی دوست اتحاد شوروی (و پس از فروپاشی شوروی، روسیه) محسوب میشود. تغییر نقش هندوستان در سیاست بین المللی و سنگین کردن کفهء ترازو در شبه قارهء هند به نفع امپریالیسم، از اهداف بنیادین تواقف اتمی مذکور بود که به این ترتیب با شکست روبرو شد.
هندوستان که جزو کشورهای دارای سلاح اتمی است و قرارداد منع گسترش سلاحهای اتمی را تاکنون امضا نکرده، قرار بود از طریق این قرارداد به تکنولوژی مدرن، تجهیزات و سوخت اتمی آمریکا جهت توسعه صنایع اتمی خود دست یابد.
دلیل عقب نشینی دولت هندوستان در مورد نهائی نمودن این قرارداد کارزار گستردهء نیروهای مترقی هند و پیشاپیش آن احزاب کمونیست هندوستان بود که در طی یکسال گذشته با اعتراضات گسترده جلوی پیشرفت مذاکرات دولت هند با امپریالیسم آمریکا را گرفتند. فعالیت این کارزار به آشکار کردن تضاد متن قرارداد با استقلال سیاسی هندوستان و سیاست خارجی مستقل آن معطوف بود.
احزاب کمونیست که خود در ائتلاف سیاسی حاکم بر هندوستان شرکت دارند با تلفیق موفق کار سیاسی (اهرم پارلمانی) و جنبش توده ای (اهرم خارج پارلمانی) توانستند جبههء وسیعی از همهء نیروهای مترقی و ملی و در هفته های اخیر حتی بخشی از اپوزیسیون راست هندوستان (حزب ناسیونالیست هندو) را در مقابل نقشهء امپریالیسم سازمان دهند.
این کارزار توانست گروهی از دانشمندان و کارشناسان معروف هندی را نیز به صحنه مبارزه بکشاند. از جمله آ. ن. پرازاد دانشمند اتمی هندوستان و مدیر سابق مرکز تحقیقات اتمی به مردم هشدار داد که واشنگتن میل دارد از طریق این قرارداد خواستهای خود را به ما دیکته کند و در زمینه سیاست خارجی، اجبار هماهنگی ما با نقشه های خود را تامین کند. برای نمونه وی بخشی از توافقنامه را مورد تاکید قرار داد که در آن گفته شده: «سیاست هندوستان در مورد ایران باید با سیاست آمریکا همخوانی داشته باشد».۱
متن مذکور و مورد تاکید پرازاد جزو متممهای قرارداد است که کنگره آمریکا در جریان بررسی توافق هسته ای آمریکا – هندوستان به قرارداد افزوده است و تحت عنوان Hyde Act از جمله مورد اعتراض شدید و کلیدی احزاب کمونیست هند قرار گرفت.۲
حزب کمونیست (مارکسیست) هند و سایر احزاب شرکت کننده در ائتلاف حاکم در جریان بررسی قرارداد در روز ۹ اکتبر از پذیرش «فرمول سازش» دولت سرباز زدند و به مانموهان سینگ اولتیماتوم دادند که در صورت ادامه مذاکرات دولت را از حمایت خود خلع و ائتلاف حاکم را ترک خواهند کرد.۳
مانموهان سینگ پس از مواجه شدن با این اولتیماتوم در مقابل انتخاب ادامه نخست وزیری یا پیروی از خواستهای امپریالیسم قرار گرفت و انتخاب وی تماس تلفنی با جورج بوش و زدن دست رد بر سینهء او بود. به گزارش واشنگتن پست اعضای دولت بوش تاثر عمیق خود را از این تصمیم ناگهانی دولت هندوستان ابراز داشتند.
ژرفای این شکست دیپلماتیک امپریالیسم دارای چنان طبیعتی است که انتظار ختم قائله را نمیتوان داشت و باید منتظر بود که در آینده نزدیک مسئله پیشبرد این توافق از کانالهای «دیپلماسی غیر رسمی» مانند پنتاگون و سازمان سیا و از طریق ایجاد آشوب و ناآرامی، موج ترور و انواع توطئه های دیگر دنبال شود.
دکتر آرون میترا از اعضای سازمان بین المللی پزشکان خواهان جلوگیری از جنگ اتمی – شاخه هندوستان ابراز داشت: «اکنون این توافق معلق شده است. خیلیها انتظار چنین تحولی را نداشتند. تمام نیروهای مترقی هندوستان در این رابطه نقش ایفا کردند. این راه را باید با احتیاط و عاری از خطا ادامه دهیم».۴
در هفتهء گذشته پس از برگزاری موفقیت آمیز اجلاس کشورهای حاشیهء دریای خزر، این دومین ضربه سنگین بر پیکر امپریالیسم و حضور آن در منطقهء ما بود و انزوای دولت بوش در قارهء آسیا را کاملا عیان ساخت.
در شرایط کنونی بدیهی است که ایران باید از جو مناسب ایجاد شده استفاده نموده و راهکارهای جدیدی برای جذب دوبارهء هندوستان در چارچوب پروژهء «خط لولهء صلح» بیابد.
منابع
——————
۱ – روزنامه آلمانی یونگه ولت http://www.jungewelt.de/2007/10-17/035.php
۲ – خبرگزاری رویتر http://news.yahoo.com/s/nm/20071005/pl_nm/nuclear_india_congress_dc
۳ – دموکراسی مردم – ارگان هفتگی حزب کمونیست (مارکسیست) هندوستان
http://pd.cpim.org/2007/1014/10142007_on%20nuclear%20deal.htm
۴ – بیانیهء مطبوعاتی سازمان بین المللی پزشکان خواهان جلوگیری از جنگ اتمی
http://www.uni-kassel.de/fb5/frieden/regionen/Indien/us-atom6.html