تارنگاشت عدالت- بایگانی دورۀ دوم
در ۱۵ آوریل ۲۰۱۹، کمیته مرکزی حزب کمونیست سودان بیانیه «انقلاب سودان اتحاد علیه امپریالیسم آمریکا و دولتهای ارتجاعی را می‌طلبد»، را صادر کرد. پنج روز پس از آن، «اخبار روز» ارگان مرکزی «چپ نرم» و سوسیال دمکرات‌های ایران در خارج از کشور، «مقاله اختصاصی رفیق فتحی الفضل عضو هیأت سیاسی حزب کمونیست سودان برای اخبار روز» را منتشر کرد، و شبه‌تحلیلی ارايه نمود که بیش‌تر زبان حال «چپ نرم» ایران است تا موضع رسمی و اعلام شده حزب کمونیبست سودان.
در «مقاله اختصاصی… اخبار روز» جای امپریالیسم آمریکا به روسیه و پوتین واگذار شد، و ایران نیز در فهرست دولتهای ارتجاعی عربی منطقه قرار گرفت! انتساب این خزعبلات به حزب کمونیستهای سودان را می‌توان بخشی از توطئه‌های تبلیغاتی امپریالیسم برای انحراف افکار عمومی از درس‌های واقعی انقلاب سودان و از زیر ضربه خارج کردن «امپریالسم آمریکا و دولتهای عربی ارتجاعی منطقه» ارزیابی نمود.
حسین علیزاده، رایزن سوم پیشین متواری سفارت جمهوری اسلامی در فنلاند، که در کنار امثال محسن سازگارا به امپریالیسم خدمت می‌کند در تفسیری به نام «دیدار البشیر با پوتین؛ قبول نقش اسد، احتمال تاسیس پایگاه روسیه در دریای سرخ» در ۴ اردیبهشت ۱۳۹۸ که در بخش فارسی «صدای آمریکا» پخش و منتشر شد، گفت: «اما، مهمترین جنبه دیدار البشیر با پوتین را باید پیشنهاد اغوا کننده‌ای دانست که مدت زمانی بحث آن بین دو کشور مطرح است. این پیشنهاد برای بار دیگر به صورت “سر بسته” و گذرا در این سفر مطرح شده است. این پیشنهاد عبارت است از دعوت از روسیه برای تأسیس پایگاه نظامی در خاک سودان. هنوز اخبار رسمی در این خصوص درز نکرده ولی اخبار غیر رسمی خبر از مذاکراتی مهم در این خصوص دارد.»
امید می‌رود «مقاله اختصاصی… اخبار روز» علی‌رغم شباهت‌های آشکار آن با دسته‌گل‌هایی که آقایان محمد امیدوار و جشمید احمدی در گوشه و کنار به آب می‌دهند، کار آنها نباشد، و اگر نیست برای افشای جعلیات «اخبار روز» کاری بکنند.
***
منبع: خبرگزاری بین‌المللی کمونیستی
۱۶ آوریل ۲۰۱۹
انقلاب سودان اتحاد علیه امپریالیسم آمریکا و دولتهای ارتجاعی را می‌طلبد
بر اساس بیانیه دبیرخانه کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست که در ۱۵ آوریل منتشر شد، نیروهای «آزادی و تغییر»، از جمله حزب کمونیست سودان به ایفای نقش رهبری در تشدید و تقویت اتحاد توده‌ها در خیابانها ادامه می‌دهند
متن کامل بیانیه به شرح زیر است:
امپریالیسم جهانی، با همکاری دولتهای عربی ارتجاعی منطقه و ژنرال‌های ارتش سودان، در تلاش بیهوده برای نافرجام نهادن مارش ظفرمند مردم به سوی ریشه‌کن ساختن رژیم دیکتاتوری موردی از کودتای کلاسیک بالایی‌ها را به اجرا گذاشتند.
رهبران کودتا که البشیر را برکنار نمودند برای سه ماه وضعیت فوق‌العاده اعلام کردند و با معرفی منع عبور و مرور از غروب تا صبح به توده‌های تظاهرکننده دستور دادند در خانه بمانند. میلیون‌ها تظاهرکننده به اقدامات توده‌ای خود ادامه داده، منع عبور و مرور تحمیل شده به وسیله خونتای نظامی را نادیده گرفته اند.
جمعیت تظاهرکنندگان نافرمان پنج روز گذشته را با اشغال خیابانهای پایتخت و دیگر شهرها و شهرک‌های اصلی در سراسر کشور گذرانده، صدای خود را رساتر و اقدامات مشترک خود را تشدید نموده اند. شعار «آزادی، صلح و انقلاب انتخاب مردم است» در چهارگوشه کشور طنین‌افکن است. این به سلام صبحگاهی مردم سودان مبدل شده است.
به علت فشار اعمال شده به وسیله اقدام توده‌ای مستمر، خونتای نظامی جدید مجبور شد برکناری و بازداشت البشیر، و برخی از معاونین نزدیک او، مانند صلاح غوش معاون رییس‌جمهور و سرپرست بدنام «سرویس اطلاعات و امنیت ملی» را اعلام کند. اما نیروهای اپوزیسیون به مطالبه خود برای انتقال فوری قدرت به نمایندگان مردم در سازمان «برای آزادی و تغییر» ادامه می‌دهند. آنها در آخرین بیانیه خود بر اهمیت ادامه اقدام توده‌ای، به ویژه با توجه به این‌که «شورای نظامی» که کودتای از بالا را به اجرا گذاشت بخشی از رژیم قدیم است، تأکید نم«نیروهای آزادی و تغییر»، از جمله حزب کمونیست سودان، به نقش رهبری خود در تشدید و تقویت اتحاد توده‌ها در خیایان‌ها که تاکنون پیروزی‌های چندی در اجبار به برکناری البشیر و معاونان نزدیک او داشته اند، و آزادی همه بازداشت‌شدگان و زندانیان سیاسی، و لغو وضعیت فوق‌العاده و منع عبور و مرور، ادامه می‌دهند.
درگیری بین «شورای نظامی» و اپوزیسیون غیرنظامی بر محور انتقال فوری قدرت به «نیروهای آزادی و تغییر» و انحلال «شورای نظامی»، احترام به حکومت قانون و محاکمه همه کسانی است که علیه مردم سودان مرتکب جنایت شده اند، پایان دادن به جنگ در دارفور و استقرار صلح در غرب سودان است.
پس از نزدیک به پنج ماه تظاهرات مسالمتآمیز بی‌وقفه و با وجود پیروزی‌های به دست آمده، اپوزیسیون هنوز در مبارزه برای تغییر رادیکال که شامل انتقال کامل قدرت به نمایندگان «نیروهای آزادی و تغییر» می‌شود، برای ریشه‌کن ساختن رژیم دیکتاتوری و انحلال آن متحد است.
مانند پنج ماه گذشته، حزب کمونیست سودان خواهان تشدید اقدام توده‌ای، بر شالوده اتحاد مستحکم توده‌ها برای خنثا نمودن توطئه‌های ایالات متحده آمریکا و نوکران آن برای تحمیل پروژه «فرود نرم» که هدف آن تشویق برخی از بخش‌های ضعیف اپوزیسیون به مشارکت در رژیم و جان دوباره دادن به آن است، می‌باشد.
اشغال خیابانها و حفظ ماهیت مسالمتآمیز انقلاب نیروی حقیقی انقلاب سودان است.
افزون بر این، حزب کمونیست سودان بر اهمیت افزایش همبستگی بین‌المللی با مبارزه مردم ما، در رسیدن آن به سطوح بالاتر و نزدیک شدن به اهداف خود تأکید می‌نماید.
***
اخبار روز
۳۱ فروردین ۱۳۹۸، ۲۰ آوریل ۲۰۱۹
انقلاب سودان
مقاله اختصاصی رفیق فتحی الفضل عضو هیأت سیاسی حزب کمونیست سودان برای اخبار روز
مقاله حاضر را رفیق فتحی الفضل عضو هیأت سیاسی حزب کمونیست سودان به تقاضای اخبار روز و برای انتشار در این سایت نوشته است. این مقاله حاوی توضیح مواضع کمونیستهای سودان در مورد آخرین تحولات این کشور است. حزب کمونیست سودان از نیروهای اصلی رهبری کننده انقلاب کنونی در سودان است.
فتحی افضل عضو هیئت سیاسی حزب کمونیست سودان است. او در هفته های اول خیزش مردمی دستگیر شد و تا همین اواخر در زندان رژِیم سودان بود و در حال حاضر در استراحت و زیر مراقبت پزشکی است.
***
۱۹ آوریل، آغاز پنجمین ماه انقلاب سودان بود.
تظاهرات توده ای روز ۱۹ دسامبر ۲۰۱۸ در واکنش به سه برابر شدن بهای نان و سوخت آغاز شد و به سرعت به گردهمایی های سراسری علیه البشیر و سه دهه حکومت دیکتاتوری فرا رویید.
مانند هر روند انقلابی، هیچ فرد یا حزبی قادر به پیش بینی روز آغاز انفجار نبود. آنچه امروز انقلاب دسامبر نامیده می شود، نتیجه انباشت شماری از حرکات توده ای، نبردهای سخت و فداکاری ها بود.
در تاریخ متأخر ما دو تحول مهم وجود دارد. قیام سپتامبر ۲۰۱۳ که در آن هزاران نفر برای تظاهراتی مسالمت آمیز به خیابانها آمدند، با سرکوب شدیدی مواجه شد که به مرگ ۲۳۰ زن و مرد جوان انجامید. تحول دوم پس از ۱۶ ژانویه ۲۰۱۸ روی داد. در آن روز، تشکیلات حزب کمونیست سودان در پایتخت در اعتراض به تغییرات قیمتها و بودجه جدیدی که از سوی حزب کمونیست سودان بوجه فقر و مرگ نامیده شد، دعوت به یک راهپیمایی مسالمت آمیز در خارطوم کرد. این راهپیمایی که آغازی مسالمت آمیز داشت، به تظاهراتی گسترده در همه خیابانهای خارطوم تبدیل شد. روز بعد، حزب کمونیست سودان همه نیروهای اپوزیسیون را به یک نشست دعوت کرد. در آن زمان دو گروه اصلی وجود داشتند که همه احزاب و سازمانهای اپوزیسیون را نمایندگی می کردند: نیروهای اتحاد ملی که شامل حزب کمونیست سودان، احزاب ناسیونالیست، بعثی ها و و ناسیونالیست های عرب بود، و جریان قیام که دربرگیرنده سازمانهای محلی معترض و درگیر مبارزه برای حفظ اراضی اعضای آنها و علیه فروش زمینهای حاصلخیز به شاهزاده های خلیج، شرکتهای آمریکایی و سرمایه داران روس و چینی بود.
نشست گروه های اپوزیسیون در مقر حزب امت برگزار شد. در آن جلسه، جریان دیگری از اپوزیسیون نیز حضور داشت، متشکل از حزب امت، کنگره سودان و دو گروه از جریانات مسلح دارفور. در آن نشست، در نتیجه تلاشهای حزب کمونیست سودان، یک پلاتفرم مشترک شکل گرفت و خواهان سرنگونی رژیم و احیای دمکراسی شد. آن جلسه اولین گام در راه اتحاد اپوزیسیون بود. با این حال، برخی از گروه های حاضر در آن نشست، به ویژه حزب امت و جبهه خلق برای آزادی سودان (شمال) اندکی بعد مواضع خود را تغییر دادند. آنها تسلیم فشار جامعه بین المللی شدند و نقشه راه ارائه شده از سوی سازمان وحدت آفریقا و گروه سه جانبه متشکل از ایالات متحده آمریکا، نروژ و بریتانیا را پذیرفتند. نیروهای اتحاد ملی نقشه راه را رد و محکوم کردند و این موضع خود را با عموم در میان گذاشتند. به جای نقشه راه، حزب کمونیست سودان خواهان بسیج توده ای شد. کمیته مرکزی حزب تصمیم گرفت اعضای خود را مأمور تلاش مشترک با بدنه و شاخه های حزب با هدف اصلی تقویت تشکیلات حزب در سطح جنبش و احیای ائتلافهای دمکراتیک با جوانان و دانشجویان و نیز زنان کند. کمیته مرکزی گروه ویژه ای برای کار سازمانگرانه در میان زحمتکشان، دهقانان و متخصصان تشکیل داد. این تلاش برای ساماندهی مقاومت توده ای در محلات، موسسات و نهادهای آموزشی ضروری تشخیص داده شد. این تدابیر، نقش اساسی در پایه گذاری ستونهای اصلی جبهه دمکراتیک ملی به منظور رهبری اعتراضات توده ای داشت. در نتیجه این اقدامات، ایجاد جبهه وسیعی در سطح توده ها آغاز شد. از آن پس، موج جدید از مبارزه علیه رژیم و سیاستهایش شکل گرفت.
لازم به ذکر است که از ژانویه تا دسامبر ۲۰۱۸ البشیر سه دولت را برکنار کرد، برای دادن پایگاه های نظامی به روسیه سفر کرد و از پوتین خواست در برابر آمریکا از او حمایت کند. در عین حال، او با اعزام نیرو به یمن برای شرکت در جنگ به محوریت عربستان سعودی موافقت کرد. وی همچنین کنترل سواکن، دومین بندر بزرگ سودان در کرانه بحر احمر را به ترکیه واگذار کرد و حاصلخیزترین اراضی را در اختیار قطر گذاشت. آشکار بود که رژیم آخرین روزهایش را می گذارند. در ژوئیه ۲۰۱۸ کمیته مرکزی حزب کمونیست سودان به بازبینی کار انجام شده و دستاوردهای کسب شده پرداخت. حزب بار دیگر بر موضع خود مبنی بر عدم سازش با رژیم و عدم سازش با جامعه بین المللی، خودداری از مذاکره با رژیم و عدم شرکت در انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۲۰ تأکید کرد. حزب در راستای این مواضع، از احزاب و سازمانهای شرکت کننده در فراخوان سودان، دعوت به همکاری و تشکیل جبهه ای وسیع برای براندازی رژیم کرد. در آن نقطه عطف بود که سازمانهای متخصصان شکل گرفتند. این سازمانها که به ویژه از پزشکان، مهندسان، وکلا، استادان دانشگاه و گروه های جامعه مدنی تشکیل می شوند، موافقت کردند که تلاشهای خود را یکپارچه کنند.
فراخوان اولیه برای راهپیمایی توده ای ۲۵ دسامبر در اعتراض به بودجه سوم، از سوی گروه متخصصان صادر شد. اما حزب کمونیست سودان بر آن بود که باید موضوع تظاهرات عوض شود تا همه احزاب سیاسی در آن شرکت کنند. فکر تغییر موضوع تظاهرات پس از تظاهرات توده ای در عطبره در شمال شرقی خارطوم شکل گرفت. عطبره مرکز اصلی راه آهن سودان است و یک شهر کارگری محسوب می‌شود. در آنجا بود که خیزش جدید آغاز شد.
این یادآوری اهمیت دارد که همچنان دو پروژه اصلی برای آینده وجود دارد، یکی طرح پیشنهادی حزب کمونیست سودان و متحدانش است که اکنون مورد حمایت متخصصان نیز هست. به عنوان حامیان دیگر این طرح، می توان از گروه های مسلح اصلی به رهبری عبدالوحید و الحیلو نام برد که ایده ها و برنامه هایشان منطبق بر مواضع نیروهای اتحاد ملی است، از جمله براندازی کل رژیم و اتخاذ سیاستهایی که به برچیدن و امحای دولت دیکتاتوری منجر شود. پروژه دیگر، طرح ملایم ارائه شده از سوی گروه سه جانبه آمریکا، اتحادیه اروپا و دولتهای مرتجع منطقه یعنی عربستان، امارات متحده عربی، بحرین، ایران، مصر، قطر و ترکیه است. هدف این طرح، گسترش پایه اجتماعی رژیم از طریق دعوت از برخی نیروهای اپوزیسیون به شرکت در دولت است.
کودتای نظامی اخیر، کوششی برای اجرای طرح سازش است.
مبارزه در سودان حول دو طرح نامبرده ادامه دارد.
http://www.iran-chabar.de/article.jsp?essayId=92804