تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
۹ اسفند ۱۴۰۱
منبع: مرکز سازمان ملل علیه آپارتید، ژوئن ۱۹۷۹
● عملکرد مؤثر و متحدانه نیروهای ضد تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی نشان دهنده نمونه بسیار موفق درک و تشخیص تضادهای اصلی و دیالکتیک تغییرات اجتماعی است که با رهبری هوشمندانه‌ای در تدارک جبهه وسیع ملی متشکل از قشرهای مختلف، از سیاه و سفید، ملی و چپ تا مذهبی و لیبرال، که در نهایت توانست این کشور را پیرامون هدفِ واحد ”گذر از تبعیض نژادی به دموکراسی“ به مرحله کیفی مترقی‌تری جهش دهد. («نامه مردم»، جنبش مردمی، واقعيت‌های عينی، و نقش زحمتکشان»)
● فقط در آینده‌ای روشن و در امان از سرکوب، شکنجه و حذف فیزیکی می‌توان به شکل فعال و خلاقانه در راستای سوسیالیسم، منافع زحمتکشان و عدالت اجتماعی مبارزه کرد. سیر تکامل تاریخ جوامع بشری و تجربه دوران معاصر دیگر کشورها مانند … آفریقای جنوبی- بعد از تبعیض نژادی- مؤید این واقعیت است که گذر از استبداد، پیش‌زمینه لازمِ تحول نیروهای مولده و مبارزه سیاسی سازمان یافته توده زحمتکشان با مناسبات تولیدی ناعادلانه سرمایه‌داری است. («نامه مردم»، همانجا)
● تمام توان و انرژی من متمرکز بر تحقق یک جنبش گسترده اتحاد ملی است که بنیادش را نافرمانی مدنی تشکیل می‌دهد. چنین جنبشی چه در ایران و چه در دیگر جاها (نظیر آفریقای جنوبی در دوره آپارتاید …) نیازمند حمایت جامعه بین‌المللی است. (رضا پهلوی، «برای پیشگیری از فاجعه جنگ در ایران، باید راه سوم را برگزيد!»، چهارشنبه ۴ مهر ۲۵۶۶ (!!!)
منشور آزادی کنگره ملی آفریقا و هم‌زرمان
«منشور آزادی» در یک «کنگره خلق» که ۲۵ و ۲۶ ژوئن ۱۹۵۵در کلیپ‌تاون، نزدیک ژوهانسبورگ برگزار شد، به تصویب رسید.
کنگره بوسیله «کنگره ملی آفریقا» (ANC) همراه با «کنگره هندی‌های آفریقای جنوبی»، «سازمان خلق‌های رنگین پوست آفریقای جنوبی» و «کنگره دموکرات‌ها» (یک سازمان سفیدپوستان حامی جنبش رهایی‌بخش) منعقد شد. در کنگره ۲۸۸۸ نماینده از سراسر آفریقای جنوبی شرکت کردند، و شاید نمایندگی‌ترین گردهمایی بود که تا آن زمان در این کشور برگزار شده بود.
یک سال بعد، ۱۵۶ نفر از رهبران این سازمان‌ها دستگیر و به «خیانت» متهم شدند. آن‌ها پس از یک محاکمه که بیش از چهار سال طول کشید تبرئه شدند، اما «کنگره ملی آفریقا» و «کنگره دموکرات‌ها» به زودی ممنوعه اعلام شدند، در عین‌حال از فعالیت دو سازمان دیگر به دلیل غیرقانونی بودن رهبران آن‌ها عملاً ممانعت شد.
منشور آزادی
ما، مردم آفریقای جنوبی برای دانستن همه کشور ما و جهان اعلام می‌کنیم:
– که آفریقای جنوبی متعلق به همه کسانی است که در آن زندگی می‌کنند، سیاه و سفید، و هیچ دولتی نمی‌تواند محقانه ادعای اقتدار نماید، مگر این‌که بر اساس اراده همه مردم باشد؛
– که مردم ما از حق مادرزاد خود برای زمین، آزادی و صلح بوسیله یک نوع حکومت که بر پایه بی‌عدالتی و نابرابری بنا شده محروم شده‌اند؛
– که کشور ما هرگز آباد و آزاد نخواهد بود مگر این‌که همه مردم ما در برادری و برخورداری برابر از حقوق و فرصت‌ها زندگی کنند؛
– که تنها یک دولت دموکراتیک، مبتنی بر اراده همه مردم، می‌تواند حق مادرزاد آن‌ها را بدون تمایز رنگ، نژاد، جنسیّت یا عقیده تضمین نماید؛
– و بنابراین، ما مردم آفریقای جنوبی، سیاه و سفید با هم – برابر، هم‌میهن و برادر – این منشور آزادی را تصویب می‌کنیم. و ما سوگند یاد می‌کنیم تا زمانی‌که تغییرات دموکراتیک تعیین شده در اینجا به دست نیاید، با هم تلاش کنیم، نه از نیرو نه از شجاعت دریغ نورزیم.
مردم باید حکومت کنند!
هر مرد و زن باید حق رای دادن و نامزدی برای همه نهادهای قانونگذاری را داشته باشد؛
همه مردم باید از حق شرکت در اداره کشور برخوردار باشند؛
همه نهادهای حکومتی، هیأت‌های مشورتی، شوراها و مقامات اقلیت باید با ارگان‌های دموکراتیک خودگردان جایگزین شوند؛
همه گروه‌های ملی باید از حقوق برابر برخوردار باشند!
در ارگان‌های دولتی، دادگاه‌ها و مدارس باید برای همه گروه‌ها و نژادهای ملی جایگاه برابر وجود داشته باشد؛
همه مردم باید از حق برابر برای استفاده از زبان‌های خود، و توسعه فرهنگ مردمی و رسوم خود برخوردار باشند؛
همه گروه‌های ملی باید بوسیله قانون در برابر توهین به نژاد و غرور ملی خود محافظت شوند؛
حقوق مردم باید بدون توجه به نژاد، رنگ و جنسیت یکسان باشد؛
تبلیغ و اعمال تبعیض و تحقیر ملی، نژادی یا رنگی باید جرم قابل مجازات باشد؛
همه قوانین و اعمال آپارتاید باید کنار گذاشته شوند.
مردم باید در ثروت کشور سهیم باشند!
ثروت ملی کشور ما، میراث همه آفریقای جنوبی‌ها، باید به مردم بازگردانده شود؛
ثروت معدنی زیر خاک، بانک‌ها و صنعت انحصاری باید به مالکیت مردم، بمثابه یک کل، منتقل شود؛
صنعت و تجارت باید تماماً برای کمک به بهروزی مردم کنترل شود؛
همه مردم باید از حقوق مساوی برای تجارت در هر جا که می‌خواهند، برای تولید و ورود به کلیه مشاغل، پیشه‌ها، و حرفه‌ها برخوردار باشند.
زمین باید میان کسانی که بر روی آن کار می‌کنند تقسیم شود!
محدودیت‌های نژادی بر مالکیت زمین باید پایان یابد و تمام اراضی باید میان کسانی که بر روی آن کار می‌کنند تقسیم شود تا قحطی و گرسنگی ارضی از مبان برداشته شود؛
دولت برای حفظ خاک و کشتکار باید با ابزار، بذر، تراکتور و سد به دهقانان کمک کند؛
آزادی حرکت برای همه کسانی که بر روی زمین کار می‌کنند باید تضمین شود؛
همه باید حق تصرف زمین در هر کجا که می‌خواهند را داشته باشند؛
احشام مردم نباید بسرقت برود و کار اجباری و زندان‌های کشاورزی باشد ملغی شود.
همه باید در برابر قانون برابر باشند!
هیچ‌کس نباید بدون محاکمه منصفانه زندانی، تبعید یا محدود شود؛
هیچ‌کس نباید به دستور هیچ مقام دولتی محکوم شود؛
دادگاه‌ها باید نماینده همه مردم باشند؛
حبس باید فقط برای جرایم سنگین علیه مردم، و با هدف آموزش دوباره، نه انتقام باشد؛
نیروی پلیس و ارتش باید بطور مساوی به روی همه باز و امدادگر و حامی مردم باشند؛
همه قوانینی که بر اساس نژاد، رنگ یا عقیده تبعیض قائل می‌شوند باید لغو شوند.
همه باید از حقوق انسانی برابر برخوردار باشند!
قانون باید برای همه حق بیان، تشکل، گردهمایی، تبلیغ، عبادت و آموزش فرزندان
خود را تضمین کند؛
قانون باید از حریم خصوصی خانه در برابر حملات پلیس حراست نماید؛
همه باید آزاد باشند بدون محدودیت از روستا به شهر، از استان به استان و از آفریقای جنوبی به خارج از کشور سفر کنند؛
قوانین مصوبه، مجوزها و کلیه مقرراتی دیگری که این آزادی‌ها را محدود می‌کنند، باید لغو شوند.
کار و امنیت باید وجود داشته باشد!
همه کسانی که کار می‌کنند باید در تشکیل اتحادیه، انتخاب نمایندگان خود و بستن قراردادهای دستمزد با کارفرمایان خود آزاد باشند؛
دولت باید حق و وظیفه کار و دریافت مزایای کامل بیکاری را برای همه برسمیت بشناسد؛
مردان و زنان از هر نژاد باید در ازای کار مشابه دستمزد برابر دریافت کنند؛
ساعت کاری چهل ساعت در هفته، حداقل دستمزد ملی، مرخصی سالانه با حقوق، مرخصی استعلاجی برای همه کارگران، مرخصی زایمان با حقوق کامل برای همه مادران شاغل باید وجوذ داشته باشد؛
معدنکاران، کارگران خانگی، کارگران کشاورزی، و کارمندان دولت باید از حقوق یکسان برخوردار باشند؛
کار کودک، کار مرکب، نظام توت (Tot System) [پرداخت بخشی از دستمزد کارگران کشاورزی با شراب – عدالت] باید لغو شود.
درهای آموزش و فرهنگ باید باز شوند!
دولت باید استعدادهای ملی را برای ارتقای حیات فرهنگی ما کشف، شکوفا و تشویق کند؛
کل گنجینه‌های فرهنگی بشر باید از طریق تبادل آزاد کتاب، اندیشه با سرزمین‌های دیگر به روی همه باز باشد؛
هدف آموزش باید آموختن عشق به مردم و فرهنگ خود به جوانان، و گرامیداشت برادری، برابری و صلح انسان باشد؛
آموزش باید برای همه کودکان رایگان، اجباری، همگانی و برابر باشد؛
آموزش عالی و تعلیم فنی باید از طريق اعطای کمک هزینه‌های دولتی و بورس‌های تحصیلی بر اساس شایستگی به روی همه باز باشد؛
بیسوادی بزرگسالان باید با یک برنامه آموزشی گسترده پایان یابد؛
معلمان باید از تمام حقوق دیگر شهروندان برخوردار باشند؛
معیار رنگ در زندگی فرهنگی، در ورزش و در آموزش باید لغو شود.
خانه، امنیت و آسایش باید وجود داشته باشد!
همه مردم باید از حقوق زندگی کردن در جایی که می‌خواهند، مسکن مناسب، و پرورش خانوادهای خود در آسایش، و امنیت برخوردار باشند؛
فضاهای مسکونی بلااستفاده باید در اختیار مردم قرار گیرد؛
اجاره‌ها و قیمت‌ها باید کاهش یابند، غذا باید فراوان باشد و هیچ‌کس نباید گرسنه بماند؛
یک طرح بهداشت پیشگیرانه باید بوسیله دولت اجرا شود؛
مراقبت‌های پزشکی و بستری شدن در بیمارستان، با مراقبت ویژه برای مادران و کودکان باید برای همه تأمین شود؛
زاغه‌ها باید تخریب شوند، و حومه‌های جدیدی که در همه آن‌ها حمل و نقل، جاده، روشنایی، زمین‌بازی، مهد کودک و مراکز اجتماعی وجود خواهد داشت ساخته شود؛
دولت باید از سالمندان، یتیمان، معلولین و بیماران مراقبت کند؛
استراحت، اوقات فراغت و تفريح حق همگان است؛
مکان‌های محصور شده و محله‌های خاص فقرا باید از مبان برداشته شوند، و قوانینی که خانواده‌ها را از هم می‌پاشند باید ملغی شوند؛.
آفریقای جنوبی باید کشور کاملاً مستقلی باشد که به حقوق و حاکمیت ملت‌ها احترام می‌گذارد.
صلح و دوستی باید وجود داشته باشد!
آفریقای جنوبی باید برای حفظ صلح جهانی و حل‌و‌فصل همه اختلافات بین‌المللی از طریق مذاکره، نه جنگ تلاش کند؛
صلح و دوستی میان همه مردم ما باید با حمایت از حقوق، فرصت‌ها و موقعیت‌های برابر برای همه تامین شود؛.
مردم مناطق تحت الحمایه باسوتولند- بشوانالند- سوازیلند [لسوتو- بوتسوانا- سوازیلند- عدالت]، باید آزاد باشند برای آینده خود تصمیم بگیرند؛
حقوق همه مردم آفریقا برای استقلال و حاکمیت بر خود باید برسمیت شناخته شود، و باید براساس همکاری نزدیک باشد.
بگذارید همه کسانی که مردم و کشورشان را دوست دارند، آنطور که ما در اینجا می‌گوییم، اکنون بگویند: «ما برای این آزادی‌ها، در کنار هم، در طول زندگی‌مان، تا زمانی که آزادی خود را به دست آوریم، مبارزه خواهیم کرد.»
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/4m7eb5f8