تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: Cubadebate
نویسنده: آتیلیو بورون
۲۵ ژانویه ۲۰۲۳
برگردان فارسی: ۲۹ دیماه ۱۴۰۲
داووس، ۲۰۲۳، حفظ جهان ناعادلانه
دوشنبه گذشته، ۱۶ ژانویه، نشست «همایش اقتصادی جهان» در داووس تشکیل شد. این پنجاه و سومین گردهمایی نخبگان اقتصادی و سیاسی جهان، یا آنچه فیدل به طور مناسبتر «بورژوازی امپراتوری» نامیده است، بشمار میآید . بر خلاف اکثریت عظیم جمعیت جهان، که توسط سرمایهداری استثمار و سرکوب شدهاند، و نمیتوانند ساختاری از نوع داووس را برای هماهنگ کردن مبارزات بزرگ زمان ما ایجاد کنند، راست به خوبی از مزایای یک سازمان جهانی و طراحی استراتژیهای مداخله جهانی آگاه است.
این مجتمع قدرتمند جهانی، فردگرایی را ارتقاء میدهد، اما به خوبی میداند که تنها راه مؤثر برای حفظ امتیازات آن، تقویت کنش جمعی طبقات سرمایهدار در سراسر جهان است. این به معنای اقدام هماهنگ در صفحه شطرنج جغرافیای اقتصادی- جغرافیای سیاسی جهانی برای مقابله، به مثابه یک واحد، با انبوه منتقدان و مخالفان سرمایهداری است که همچنان در مبارزه محلی علیه بازیگری که یک استراتژی جهانی و یکپارچه دارد، مُصرند.
برای نشان دادن آنچه گفتهایم: مبارزه با حشره کُشها و تراریختههای [شرکت] بایر، که تولید و کاربرد آنها در کشاورزی از یک استراتژی جهانی تبعیت میکند، با اعتراضهای مجزا و نامرتبط، با تأثیرات محلی یا منطقهای کم، در بهترین حالت ممکن نیست.
نشست داووس از ابتدا دقیقاً این مأموریت را داشته است. تقویت کردن تلاشهای هماهنگ بین بازیگران مسلط سرمایهداری معاصر، اصلاح استراتژیها و تاکتیکهای مبارزه آنها، و رسیدن به اجماع در مورد تشخیص وضعیت و راههای ممکن برای رویارویی با چالشهایی که بوجود میآورد. همچنین برای نمایش قدرت، احضار سران کشورها و دولتها از پنج قاره، صدها سیاستمدار، اقتصاددان، کارشناس و ارتباطات اجتماعی بیشماری که توافقنامههای امضا شده در آن محله سوئیس را اشاعه خواهند و منتشر خواهند کرد. انتظار میرود امسال حدود ۲۷۰۰ رهبر سرمایهداری جهانی در نشست داووس شرکت کنند.
این نشست خواستار همکاری بینالمللی در یک جهان منقسم خواهد بود، که به منزله اذعان به شکست جهانیسازی لیبرالی قدیمی است، و در واقع اذعان به وجود «دو جهانیسازی» یا دو زیرسیستمهای اقتصادی بینالمللی است. یکی، در جهان اقیانوس اطلس شمالی با امتداد شاخههای آن در ژاپن، کره جنوبی و استرالیا. و دیگری، از نظر اقتصادی قدرتمندتر، که مرکز آن در چین است و در سراسر آسیا گسترش مییاید، و از طریق «ابتکار کمربند و جاده» به ۱۲۸ تا ۱۴۴ کشور (بسته به سال) در این سیاره میرسد.
در این بستر، کارشناسان و استراتژیستها در داووس تلاش خواهند کرد تا پیرامون چگونگی رویارویی با چالشهای همزمان ناشی از رشد اقتصادی آهسته، تورم، بحران انرژی و غذا و به بیان ملایم، وضعیت بسیار جدی جغرافیای سیاسی در سراسر جهان، که با نیروی غیرعادی در جنگ اوکرایین بیان میشود، به اجماع برسند. کلاوس شواب، مؤسس و رئیس اجرایی «همایش اقتصادی جهان»، با آگاهی از اینکه مشروعیت سرمایهداری جهانی به طور فزایندهای زیر سوال میرود، پیشنهاد میکند «پیوندهای همکاری بین دولتها و بخش خصوصی» تقویت شود.
با این حال، در اوج همهگیری، شواب نیاز به «سرمایهداری شارژ شده» را مطرح کرد، که در آن نقش دولتها در بهبود چرخه اقتصادی به طور قابل توجهی برجسته میشود.
در واقع، او تا آنجا پیش رفت که از «سرمایهداری دولتی» صحبت کرد. اکنون به نظر میرسد که او رویکرد خود را نرمتر کرده و نقش بازارها را که در زیر تعبیر «بخش خصوصی» پنهان شده است، در نظر گرفته است. اما در هیچ موردی، نه پیش از این، و نه اکنون، شواب و همکارانش کوچکترین قصدی برای دموکراتیزه کردن دولتهای سرمایهداری یا تلاش برای بازتوزیع، حتا حداقلی، ثروتی که در سالهای اخیر، بویژه با شیوع همهگیری، و متعاقباً با جنگ در اوکرایین، به طور مفتضحانهای متمرکز شده است، نشان ندادند. داده های ارائه شده توسط گزارشهای آکسفام ۲۰۲۳ تکان دهنده است.
فقط در نظر بگیرید که «میلیاردرها در دو سال گذشته بیشتر از کل ۲۳ گذشته ثروتمندتر شدند. میلیاردرهای مواد غذایی و انرژی ۴۵۳ میلیارد دلار ثروتمندتر از دو سال پیش هستند، در حالی که ۲۶۳ میلیون نفر در سال ۲۰۲۲ در “فقر شدید” قرار داشتند.»
برای یک تصویر ملموس دیگر، آکسفام آنرا خلاصه میکند: «۱۱۲ سال طول میکشد تا یک نفر در نیمی از فقیرترین جمعیت جهان درآمدی را کسب کند که یک درصد ثروتمندترین افراد در یک سال به دست میآورند.»
در نهایت، یک گزارش جدید آکسفام نشان میدهد که «یک درصد ثروتمند تقریباً دو سوم کل ۴۲ تریلیون دلار ثروت جدیدی را که از سال ۲۰۲۰ تولیده شده است، به دست آورده است، که تقریباً دو برابر بیشتر از ۹۹ درصد پایینترین
http://www.cubadebate.cu/opinion/2023/01/23/davos-2023-preservar-un-mundo-injusto/