فرهنگ توسعه

نویسنده: هری کلبر
برگردان: بابک پاکزاد
۱۴ اردیبهست ۱۳۸۸

دولت بوش چه منافعی در تامین مالی مرکز همبستگی AFL-CIO داشته؟

 

در سال ۱۹۹۷، AFL-CIO از طریق ادغام چهار نهاد منطقه‌ای که در اطراف و اکناف جهان فعال بودند مرکز آمریکایی برای همبستگی بین‌المللی نیروی کار را تاسیس کرد. مرکز همبستگی ماموریت خود را چنین تعریف کرد: «کمک برای ساختن جنبش جهانی نیروی کار از طریق تقویت قدرت سیاسی و اقتصادی کارگران در سراسر جهان از مسیر اتحادیه‌های دمکراتیک، مستقل و موثر.»

به اعضای اتحادیه گفته نشد که دولت بوش مرکز همبستگی را سال‌ها از مسیر موارد اهدایی از سوی وزارت کشور ایالات متحده، آژانس ایالات متحده برای توسعه بین‌المللی و وزارت کار ایالات متحده تامین مالی کرده است، در حالی که، خود AFL-CIO  مقادیری بسیار ناچیز به این مرکز اختصاص داده است.

در گزارش سالانه ۲۰۰۸ این مرکز آشکار شده که بیش از ۹۵ درصد  (۲۷۳۷۳۱۵۱ دلار) بودجه آن از طریق موارد اهدایی دولت فدرال تامین شده و AFL-CIO تنها ۲٫۲درصد (۶۵۷۸۶۲ دلار) بودجه را تامین کرده است. بنابراین پرسش این است که چرا دولت فدرال روی این مرکز سرمایه‌گذاری سنگینی کرده است؟ دولت بوش هرگز به امر پیش‌برد همبستگی بین‌المللی نیروی کار علاقه ای نشان نداده است. مساله مهم این است که مرکز همبستگی به ازای تامین مالی برای تداوم حیاتش، چه کاری برای دولت فدرال  انجام می‌دهد؟

اعضای اتحادیه شایسته دریافت پاسخ‌های صریح برای این پرسش های مشروع هستند. اما جان سوئینی ، ریاست AFL-CIO و عضو ارشد مرکز از دادن پاسخ طفره می‌رود. در حقیقت، بخشی از پاسخ روشن است.

مرکز همبستگی با استفاده از پول‌های اهدایی دولت فدرال، در ۲۶ کشور اداراتی را برپا کرده و اقدام به استخدام کارمند کرده است. آن‌ها شامل اتیوپی، رواندا و سوازیلند در آفریقا، فیلیپین، سری لانکا و تایلند در آسیا و بحرین، ایران و کویت در خاورمیانه‌اند.

چرا این ۲۶ کشور که اگر نه همه، اما بیش‌تر آن‌ها هیچ ارتباطی با اتحادیه‌های کارگری آمریکا ندارند انتخاب شده‌اند؟ دلیل همبستگی بین‌المللی نیروی کار که فعالیت‌های مرکز در کرواسی، نامیبیا، تونس، نپال و قطر در خدمت آن قرار گرفته، چیست؟ گستره پرسنل و کارمندان مرکز همبستگی چه اندازه است که لاف پیشرفت در امر یاری‌رسانی به کارگران در کشورهای تحت حاکمیت مستبدان را می‌زند و یا ادعای کمک به کارگران  در کشورهایی که دچار جنگ داخلی شده‌اند را دارد؟

الی لارسون رئیس هیات مدیره مرکز گزارش می‌دهد که طی ۱۲ ماه گذشته، وی از ۱۴ کشور که مرکز همبستگی در آن‌ها اداراتی دارد و همچنین از ۷ کشور دیگر که در آن‌ها شرکایی داشته یا اقدام به برگزاری برنامه‌هایی کرده، دیدن کرده است. او از «حمایتی که به عنوان نمایندگان جنبش کارگری ایالات متحده، در جهت پیش‌برد امر حقوق کارگران در سراسر جهان صورت می‌دهیم»سخن گفت. پرسش این است که چه وقت به وی این مسئولیت و اعتبار داده شده که به نام جنبش کارگری ایالات متحده سخن گوید؟ و این که او حقیقتاً در کشورهایی که از آن‌ها بازدید به عمل آورده، به نام ما چه گفته است؟

برای وجود ایستگاه‌های مرکز همبستگی در ۲۶ کشور جهان یک توضیح ساده و منطقی وجود دارد. در حالی که آن‌ها ارزش ناچیزی در امر پیش‌برد همبستگی بین‌المللی نیروی کار دارند، به عنوان چشم و گوش وزارت کشور ایالات متحده از عملکرد مفیدی برخوردارند. مرکز به عنوان بازوی سیاست خارجی ایالات متحده عمل می کند، همانطور که در کودتای نافرجام علیه دولت منتخب هوگو چاوز در سال ۲۰۰۲ عمل کرد. مرکز همبستگی نه از پرزیدنت بوش و جنگ در عراق انتقاد کرد و نه حتی اشاره‌ای به آن کرده است انگار که آن‌ها اصلاً وجود خارجی نداشته‌اند.

مرکز همبستگی نشریاتی با کاغذ گلاسه و رنگی با عکس‌های جذاب به چاپ می‌رساند که تعداد انگشت شماری از اعضای اتحادیه های کارگری آمریکا آن‌ها را دریافت و یا حتی دیده اند (لارسون از این که بگوید چه تعداد نسخه در کدام کشورها توزیع شده تن می‌زند).

از آن‌جا که هیچ نظارتی بر فعالیت‌های مرکز وجود ندارد، مرکز می‌تواند در مورد دستاوردهایش اغراق کرده و از مهم جلوه دادن خود ذوق کند. در بروشور مرکز آمده است: «ما دمکراسی و آزادی و احترام به حقوق کارگران را در تجارت جهانی، سرمایه‌گذاری، سیاست‌های توسعه و اقدام به تخصیص وام از سوی نهادهای مالی بین‌المللی به پیش برده‌ایم. بالاتر از همه، ما برای کارگران جهان فرصتی برای ابراز نظر در اقتصاد جهانی و در آینده فراهم کرده ایم.» (ظاهراً نمی‌توان هیچ نقطه پایانی برای این لاف زنی و شارلاتان بازی سطح بالا قایل شد)

ما باید پافشاری کنیم که سوئینی توضیح  دهد چرا مرکز همبستگی AFL-CIO نود و پنچ درصد بودجه اش را از دولت فدرال اخذ می کند و چه بهایی را باید به ازای دریافت حمایت مالی بپردازد. همچنین ما باید تقاضا کنیم که لارسون حقانیت عملیات مرکز در ۲۶ کشور را اثبات کند و توضیح دهد که چگونه این امرباعث پیش‌برد همبستگی بین‌المللی نیروی کار می شود. ما نمی‌توانیم اجازه دهیم که آن‌ها پیرامون این موضوع مهم به سکوت خود ادامه دهند.

پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/8behdhce