تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: بنیاد فرهنگ استراتژیک
۱۸ اوت ۲۰۲۱
نویسنده: دیمیتری سدوف
پس از یک دورۀ کوتاه، روشن خواهد شد این ترس‌ها چقدر موجه بود. تا اینجا، ولفگانگ ایشینگر رییس کنفرانس امنیتی مونیخ گفته است: «اگر سلطه دهشتناک طالبان دوباره در آنجا برقرار شود، این باید موجب نگرانی همسایگان و قدرت‌های منطقه‌ای، بویژه چین، روسیه، هند، پاکستان و ایران بشود.» این بسیار یادآور اصل قدیمی آنگلو – ساکسون است: آش را ما خواهیم پخت، نظافتکاری با شما است.»
طالبان در قدرت است- نظافتکاری با کیست؟
آمریکایی‌ها با خروج از افغانستان احساس بازنده‌ها را ندارند
به قدرت رسیدن جنبش طالبان در افغانستان (که در روسیه غیرقانونی است)، وضعیت بین‌المللی جدیدی می‌آفرید. اتحادیه اروپا، به عنوان مثال، درباره احتمال ورود یک موج جدید از آوارگان به اروپا نگران است. پائولو جنتیلونی کمیسر اروپا برای امور اقتصادی پیشنهاد کرده است برای جلوگیری از تکرار هجوم‌های پیشین مهاجرین غیرقانونی، برای آوارگان افغانی دالان‌های انسان‌دوستانه ایجاد شود.
در بوندستاگ آلمان، یک رسوایی بر سر این فاکت رخ داد که نه وزیر امور خارجه و نه وزیر دفاع چنین تحولاتی را پیش‌بینی نکرده بود، و کشور برای یک چرخش جدید آماده نبود. آپوزیسیون خواهان تحقیق پیرامون فعالیت‌های اطلاعاتی شد که با دنباله‌روی از سرویس‌های ویژه آمریکایی که ادعا می‌کردند دولت اشرف غنی پس از خروج نیروهای ائتلاف بین‌المللی چندین ماه بیش‌تر دوام خواهد آورد، پیش‌بینی‌های اشتباه ارائه دادند.
به این دلیل که ذخائر «فضای زندگی» پایان یافته است، بحثی در گرفته است که با هزاران آواره از افغانستان چه باید کرد. خطوط هواپیمایی آلمان انتقال شهروندان خود و افغان‌هایی را که برای سفارت‌خانه‌های خارجی کار می‌کردند به تاشکند آغاز کرده‌اند. در آینده، آن‌ها به آلمان منتقل خواهند شد.
ترکیه در مرز ایران ایجاد یک دیوار سیم خاردار را به طول ۳۰۰ کیلومتر آغاز کرده است، زیرا این مرزی است که انتظار می‌رود جریان آوارگان افغانی از آن وارد اروپا شود.
وزارت امور خارجه ایالات متحده نیز علائمی از توجه به متحدین افعانی رهاشده خود نشان می‌دهد. آن‌ها با نیجریه برای انتقال دو هزار افغانی به آن کشور برای یک دوره دو ماهه توافق کرده‌اند. پس از این دوره آن‌ها به «جای دیگری منتقل خواهد شد.» دولت بنگلادش، در پاسخ به یک درخواست مشابه آمریکایی‌ها اعلام کرد که «جایی برای رفتن آوارگان آن‌ها وجود ندارد.»
رییس‌جمهور جو بایدن دستور ۵۰۰ میلیون دلار برای آوارگان اففانی را صادر کرده است، و این جایی است که تلاش‌های ایالات متحده به پایان می‌رسد. تنها کاری که آن‌ها انجام می‌دهند دفاع از فرودگاه کابل است، که تخلیه خارجی‌ها از طريق آن ادامه دارد. افغان‌ها نیز وارد فرودگاه می‌شوند، گرچه آن‌ها مجوز خروج ندارند. آن‌ها ساختمان‌های فرودگاه را پُر کرده‌اند، سعی می‌کنند داخل هواپیماها شوند.
از همه نشانه‌ها چنین برمی‌آید که وضعیت جدید رییس‌جمهور ایالات متجده را واقعاً اذیت نمی‌کند. آمریکایی‌ها، با خروج از افغانستان احساس بازنده‌ها را ندارند.
در آستانه تصرف کابل به وسیله طالبان، بایدن به پرسش یک خبرنگار درباره این که آیا ایالات متحده به متحدین افعانی خود کمک خواهد کرد پاسخ داد: «امنیت افغانستان اکنون مشکل افغان‌ها است.»
نکته عجیب‌تر در اظهارات بایدن در ارتباط با سیاست آینده آمریکا در افعانستان است. او از پیامدهای به قدرت رسیدن طالبان نمی‌ترسد، زیرا حضور نظامی دائم ایالات متحده بدون نیروهای زمینی انجام خواهد شد. درست شبیه سومالی یا یمن. اشاره روشن است: اگر لازم باشد، نیروی هوایی ایالات متحده هر قدر که بخواهد افغانستان را بمباران خواهد کرد.
و ظاهراً، برای اثبات این که رییس‌جمهور بی‌پایه حرف نمی‌زند، ژنرال کِنِت مک‌کینزی فرمانده نیروهای ایالات متحده در خاورمیانه با نمایندگان رهبری طالبان ملاقات کرد، به نحو متقاعد‌کننده‌ای به آن‌ها گفت هر حمله به نیروهای ایالات متحده در فرودگاه کابل «سریع‌ترین و نیرمندترین پاسخ» را دریافت خواهد کرد.
خوب، اعتبار بین‌المللی ایالات متحده، که در حال‌حاضر در بالاترین سطح نیست، فقط یک جنگ هوایی علیه جمعیت افغانستان را کم دارد. حقیقت این است که از نقطه‌نظر پنتاگون، این گزینه کاملاً مناسب است. با توجه به این فاکت که بال‌های نیروی هوایی ایالات متحده در آسمان سوریه بسته‌اند (سامانه‌های دفاع موشکی مدرن ارتش سوریه می‌تواند شما را سرنگون کند)، آسمان بر فراز افغانستان برای خلبان آمریکایی فقط یک داستان رویایی است: هر کجا که می‌خواهی پرواز کن، هر کس را کار که دیدی بمباران کن. پنتاگون، و هم‌چنین مجتمع صنعتی – نظامی آمریکا تنها می‌توانند رویای چنین جنگ هوایی را داشنه باشند. وقفه بین جنگ‌ها غیرقابل پذیرش است، و در اینجا نیازی به بهانه‌تراشی نیست.
در عین‌حال، طالبان که به قدرت رسید برای اطمینان دادن به جامعه افغانی و جهانی از صلح‌جویی خود تقلا می‌کند. آن‌ها عفو عمومی اعلام کردند، موافقت کردند به زنان برای کار در پزشکی، آموزش و حتا در رسانه‌ها (در چهارچوب قوانین شریعت) اجازه داده شود. آن‌ها یک ممنوعیت فوری را بر تولید و توزیع موادمخدر اعلام کردند. و مهم‌تر از همه، آن‌ها می‌گویند سیاست بین‌المللی طالبان مسالمت‌آمیز و حسن همجواری خواهد بود.
البته، با دانستن تاریخ طالبان، به این کلمات نمی‌توان اعتماد کرد. خطر جدیدی برای جمهوری‌های آسیاسی آن سوی پنج در حال ظهور است. برای آن شهرهای فدراسیون روسیه که درصد بالایی از جمعیت آن مسلمان هستند نیز خطر جدیدی در حال ظهور است.
پس از یک دورۀ کوتاه، روشن خواهد شد این ترس‌ها چقدر موجه بود. تا اینجا، ولفگانگ ایشینگر رییس کنفرانس امنیتی مونیخ گفته است: «اگر سلطه دهشتناک طالبان دوباره در آنجا برقرار شود، این باید موجب نگرانی همسایگان و قدرت‌های منطقه‌ای، بویژه چین، روسیه، هند، پاکستان و ایران بشود.»
این بسیار یادآور اصل قدیمی آنگلو – ساکسون است: آش را ما خواهیم پخت، نظافتکاری با شما است.»
https://www.fondsk.ru/news/2021/08/18/taliby-u-vlasti-komu-rashlebyvat-54270.html
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/c9hmw6u4