در نشست اخیر شورای امنیت سازمان ملل متحد پیرامون وضعیت در آفریقای مرکزی، قطع‌نامه‌ای به تصویب رسید که یک‌بار دیگر تحریم فروش تسلیحات به جمهوری آفریقای مرکزی را تمدید کرد. تنها عضو شورای امنیت سازمان ملل که به قطع‌نامه رای نداد، چین بود که رای ممتنع داد. این سؤال مطرح می‌شود: چرا روسیه به تمدید تحریم، که ماهیت آن را بهتر از همه می‌داند، رأی مثبت داد؟ پاسخ در مقایسه پیش‌نویس قطع‌نامه اصلی تهیه شده توسط فرانسه و متن نهایی قطع‌نامه تصویب‌شده قرار دارد. تفاوت این است که در نسخه نهایی آمده است که دولت آفریقای مرکزی مجاز به دریافت خمپاره‌های ۶۰ و ۸۲ میلی‌متری برای نیازهای ارتش جمهوری آفریقای مرکزی است. روسیه درمقایسه با استفاده احتمالی « ناشیانه » از حق وتو (یا رأی ممتنع بی‌معنی از نقطه نظر نتیجه، به «سبک چینی») کار دیپلماتیک ظریف‌تری انجام داده است.
تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: بنیاد فرهنگ استراتژیک
۱۵ اوت ۲۰۲۱
آفریقای مرکزی، نخبگان جهانی و روسیه
آفریقای مرکزی یعنی طلا، الماس، اورانیوم …
دیدار ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه با فاستین آرچانگ توآدرا ریاست جمهوری آفریقای مرکزی، کرملین، روسیه.
رویدادهای دهه گذشته در جمهوری آفریقای مرکزی هم‌چنان هم بر خود این کشور و هم بر کل منطقه سایه افکنده است. اما، جمهوری آفریقای مرکزی به طور غیرمنتظره‌ای به میدانی برای کشمکش در سیاست جهانی مبدل شده است. این پس از چرخش دولت جمهوری آفریقای مرکزی به روسیه رخ داد.
دهه‌های اول پس از استقلال جمهوری آفریقای مرکزی از استعمار فرانسه آسان نبود، اما سخت‌ترین آن‌ها سال‌های آخر است که کشور در یک جنگ داخلی وحشیانه فرو افتاد. از بسیاری جهات، این جنگ توسط غرب و نخبگان فراملی/جهانی تحریک شد و به دلیل موقعیت جغرافیایی و منابع استثنایی کشور، نبرد مرگباری را به راه انداختند.
در تمام مدت پس از استقلال جمهوری آفریقای مرکزی از فرانسه، فرانسه مواضع خود را در آنجا حفظ کرد و بروشنی نشان داد که نو-استعمار چیست. فرانسوا بوزیزه، آخرین نوچه فرانسه، در سال ۲۰۰۳ کودتا کرد.
و اینجا اتفاق بی‌سابقه‌ای رخ داد. نیروهایی بودند که تصمیم گرفتند مقامات کمپرادور را کنار بزنند. گروه‌های مسلح در کشور شروع به شکل‌گیری کردند، و نبرد با بوزیزه، و در واقع با فرانسه را آغاز نمودند. فرانسه در ابتدا در دسامبر ۲۰۰۶ تجاوز نیروهای چاد همسایه به جمهوری آفریقای مرکزی را سازماندهی کرد، و سپس در آوریل ۲۰۰۷ رأساً حمله کرد.
فرانسوا بوزیزه در سال ۲۰۱۲ سرنگون شد و از آن زمان در پاریس زندگی می‌کند. علی‌رغم اینکه نیروهای تحت فرمان بوزیزه جنایات گسترده‌ای را مرتکب شدند، او توسط هیچ‌کس متهم نشد. همانطور که می‌دانید، «حرام‌زاده‌های آن‌ها» مصون هستند… در دسامبر ۲۰۱۳، فرانسه تهاجم آشکار دیگری را (در پوشش عملیات «سنگاریس» مورد تایید شورای امنیت سازمان ملل متحد) انجام داد، اما به موفقیت نیانجامید.
مرحله جدید تحولات جمهوری آفریقای مرکزی با نام رئیس‌جمهور کنونی کشور، فاستین آرچانگ توآدرا همراه است.
او برای نخستین‌بار در انتخابات عمومی در فوریه ۲۰۱۶ پیروز شد. موفقیت او بیش‌تر به این دلیل بود که او در رابطه با طرف‌های متخاصم اصلی در جنگ داخلی، اعم از مسلمان و مسیحی، موضعی «یکسان» گرفت. این به از بین بردن شکاف فرقه‌ای کمک کرد، اما به سرعت به شکاف قومی مبدل شد. در هر دو مورد، شکاف در کشور باعث مداخله بازیگران خارجی، به ویژه «ارتش مقاومت خدا» و دیگران شد، که شروع به تصرف مناطق معدنی کردند… کشور بطور فزاینده‌ای در قتل عام بی‌پایان فرو رفت. [ارتش مقاومت خدا» یک گروه شبه‌نظامی اوگاندائی با ایدئولوژی مسیحی است که هدف خود را براندازی حکومت در اوگاندا و استقرار حکومت دینی بر مبنای ده فرمان اعلام کرده‌است- عدالت].
همه چیز در سال ۲۰۱۷ زمانی تغییر کرد که رئیس‌جمهور توادرا برای کمک به روسیه مراجعه نمود. توافق‌نامه‌هایی پیرامون همکاری نظامی-فنی و معدنی امضا شد. کمک‌های نظامی روسیه به دولت جمهوری آفریقای مرکزی ثباتی را که مدت‌ها انتظار آن می‌رفت به ارمغان آورد. علی‌رغم تلاش مذبوحانه فرانسوا بوزیزه، رئیس‌جمهور پیشین کودتاچی و نوچه فرانسه برای گرد‌آوردن همه گروه‌ها، از جمله شبه‌نظامیان گروه‌های تروریستی القاعده و بوکوحرام (ممنوعه در روسیه)، او نتوانست کودتای دیگری انجام دهد، گرچه کارزار جدیدی در دسامبر گذشته در پایتخت آغاز شد. نیروهای دولتی با حمایت مربیان روسی، باندهای مسلح را از پایتخت بیرون راندند.
انتخابات اخیر تأیید کرده است که سیاست توآدرا مورد تأیید اکثریت مردم است. با این حال، این امر موجب آشفتگی در غرب شد.
در نشست اخیر شورای امنیت سازمان ملل متحد پیرامون وضعیت در آفریقای مرکزی، قطع‌نامه‌ای به تصویب رسید که یک‌بار دیگر تحریم فروش تسلیحات به جمهوری آفریقای مرکزی را تمدید کرد. توجه کنید: اگرچه این تحریم بطور رسمی شامل «همه طرف‌های» درگیری مسلحانه می‌شود، در واقع هدف آن دولت است. باندهای مسلحی که علیه مقامات (و علیه مردم غیرنظامی) می‌جنگند، از طریق کانال‌های غیرقانونی سازمان‌یافته به سلاح دست می‌یابند. و دولت مجبور است از قطع‌نامه‌های سازمان ملل تبعیت کند… تنها عضو شورای امنیت سازمان ملل که به قطع‌نامه رای نداد، چین بود که رای ممتنع داد.
این سؤال مطرح می‌شود: چرا روسیه به تمدید تحریم، که ماهیت آن را بهتر از همه می‌داند، رأی مثبت داد؟ پاسخ در مقایسه پیش‌نویس قطع‌نامه اصلی تهیه شده توسط فرانسه و متن نهایی قطع‌نامه تصویب‌شده قرار دارد. تفاوت این است که در نسخه نهایی آمده است که دولت آفریقای مرکزی مجاز به دریافت خمپاره‌های ۶۰ و ۸۲ میلی‌متری برای نیازهای ارتش جمهوری آفریقای مرکزی است. روسیه درمقایسه با استفاده احتمالی « ناشیانه » از حق وتو (یا رأی ممتنع بی‌معنی از نقطه نظر نتیجه، به «سبک چینی») کار دیپلماتیک ظریف‌تری انجام داده است.
این در بستر تبلیغات هار ضد-روسی در رسانه‌ها و حتا در ساختارهای سازمان ملل رخ داد. به عنوان مثال، در گزارش «گروه کارشناسان» شورای امنیت سازمان ملل درباره جمهوری آفریقای مرکزی به طور مستقیم آمده است که همه گروه‌های مسلح و … مربیان روسی در درگیری مرتکب جنایت می‌شوند!
در این مورد، اجازه بدهید بازیکن دیگری را در بازی جهانی – دادگاه کیفری بین‌المللی را- به یاد بیاوریم. از سال ۲۰۰۴، دیوان کیفری بین‌المللی در حال بررسی جنایات ارتکابی در طول جنگ در جمهوری آفریقای مرکزی بوده است. نزدیک به بیست سال، دادستان دادگاه موفق شد فقط علیه یک نفر اعلام جرم کند! علی‌رغم این واقعیت که جنایات توسط باندهای مسلح متعدد انجام شده است، متهم ژان پیر بمبا معاون سابق رئیس‌جمهور کشور همسایه – جمهوری دموکراتیک کنگو – بود. جرم ژان پیر بمبا چیست؟ او به اَنج-فيليكس پاتاسه رئیس‌جمهور وقت آفریقای مرکزی کمک کرد. در آن‌زمان، باندهای مسلح به سلاح‌های فوق مدرن، و شبه‌نظامیان در آستانه تصرف پایتخت بودند، و سربازان ژان پیر بمبا در نبرد علیه آن‌ها کمک بزرگی کردند. و این بمبا بود که تنها متهم در کل کشتار آفریقای مرکزی شد!
علی‌رغم این واقعیت که بمبا در نهایت تبرئه شد، او تقریباً ۱۳ سال را در زندان دیوان کیفری بین‌المللی گذراند! معاون سابق رئیس‌جمهور بدون هیچ مدرکی حذف شد. تردیدی نیست که «پرونده بمبا» بدون هیچ مدرکی بمثابه یک پیشینه قضایی ایجاد شد: کمک به مقامات قانونی در مبارزه با راهزنان در جمهوری آفریقای مرکزی به ظالمانه‌ترین شیوه مجازات می‌شود. هیچ مدرکی لازم نیست! حکم بازداشت به معنای حذف یک شخص در هر سطح سیاسی، از جمله سران کشوری و دولتی خواهد بود.
بنابراین، در کنار جنگ «گرم» در جمهوری آفریقای مرکزی، یک جنگ اطلاعاتی وجود دارد، که نه چندان علیه جمهوری آفریقای مرکزی که بلکه علیه روسیه، که به دولت قانونی (و مورد حمایت اکثریت قریب به اتفاق مردم) کمک کرده است، اغلام شده است. آفریقای مرکزی طلا، الماس، اورانیوم است، و تجربه جمهوری آفریقای مرکزی ممکن است برای دیگر کشورهای آفریقایی جذاب باشد. به ویژه پس از برگزاری موفقیت‌آمیز اولین اجلاس سران روسیه- آفریقا و در آستانه برگزاری دومین اجلاس سران در سال آینده …
https://www.fondsk.ru/news/2021/08/15/centralnaya-afrika-globalnaja-elita-i-rossia-54244.html