چین به یک دلیل بسیار مهم با هنری کیسینجر مهرورزی می کند. او یک نماد زنده از رابطه‌ای است که پکن دوست دارد با واشنگتن داشته باشد، و نماد روابط دیپلماتیک بایسته است. حضور او در پکن یک بیانیه سیاسی است. چین از اقدامات ایالات متحده ناخشنود است، اما در نهایت به دنبال تعامل، ثبات، همکاری و گشایش در روابط خود است، و هیچ‌کس یک نماینده بزرگ‌تر از مردی نیست که همه چیز با او آغاز شد، کسی که اکنون معتقد است ایالات متحده و چین برای جلوگیری از درگیری باید راهی برای همزیستی پیدا کنند. استفاده از کیسینجر پیامی از امید و آشتی می‌فرستد، دیدگاهی ایده‌آلیستی پیرامون این‌که روابط آمریکا و چین چگونه باید باشد. البته، زمان را نمی‌توان به عقب بازگرداند، و ثبات ممکن است تنها چیزی باشد که می‌توان به آن امیدوار بود.
تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: روسیه امروز
نویسنده: تیمور فمنکو
۲۰ ژوئیه ۲۰۲۳
آنچه چین امیدوار است با مهرورزی با هنری کیسینجر بدست آورد
هنری کیسینجر، وزیر امور خارجه پیشین ایالات متحده، یکی از قدیمی‌ترین دولتمردان فعال در جهان با ۱۰۰ سال سن، در اوایل ماه جاری به پکن سفر کرد و با شی جین‌پینگ، رهبر چین دیدار نمود. اگرچه دوران کیسینجر از بسیاری جهات بحث برانگیز است، به ویژه به دلیل اتهامات جنایات جنگی در بسیاری از کشورهای آسیایی، چین در واقع او را مثبت می‌بیند.
چرا؟ زیرا کیسینجر یکی از چهره‌های کلیدی در ایجاد روابط دیپلماتیک ایالات متحده- چین بود که پس از سفر پیشگامانه ریچارد نیکسون به این کشور در سال ۱۹۷۲ و ملاقات او با مائو تسه تونگ شکل گرفت. این یکی از بزرگ‌ترین تغییرات ژئوپلیتیک قرن بیستم بود که منجر به باز شدن چین و ادغام آن در اقتصاد جهانی شد. برای این میراث، پکن به طور فوق‌العاده‌ای از کیسینجر سپاسگزار است و با او به عنوان یک «دوست قدیمی» رفتار می‌کند. این البته، پیشینه لازم را برای درک دقیق معنای سفر کنونی او به این کشور را ارائه می‌نماید.
میراث کیسینجر راه را برای یک رابطه باز، باثبات و همکاری بین ایالات متحده و چین هموار کرد که بیش از ۴۰ سال به طول انجامید، اما آن دوران اکنون گذشته است. در واقع، روحیه برخی در واشنگتن این است که سعی کنند این میراث را از بین ببرند، تعامل ایالات متحده با چین را اشتباهی قلمداد کنند که یک قدرت متخاصم را جسور کرده است. این پیامی است که مایک پمپئو در سال ۲۰۲۰ زمانی که وزیر امور خارجه بود در صدد انتقال آن بود. پمپئو در تلاش برای بازگرداندن روابط ایالات متحده و چین به یک «دوران» جدید، یک سخنرانی تحریک‌آمیز در کتابخانه ریاست جمهوری ریچارد نیکسون در کالیفرنیا با عنوان «چین کمونیستی و آینده جهان آزاد» ایراد کرد.
با تشدید رقابت استراتژیک در زمینه‌های نظامی، دیپلماسی و فناوری، از زمان دولت ترامپ، روابط ایالات متحده- چین بطور پیوسته رو به نزول بوده است. احتمالاً ریاست جمهوری بایدن در برخی از اقدامات خود تهاجمی‌تر از رئیس‌جمهور پیش از آن بوده است. تعجب‌آور نیست که سیاستمداران آمریکایی تعامل با چین را نوعی مماشات و از نظر سیاسی نامطلوب می‌دانند. بنابراین، در حالی‌که مقامات در گفت‌و‌گو با چین از به اصطلاح «حفاظ‌ها» صحبت می‌کنند، نه نیأت استراتژیک آنها تغییر می‌کند و نه در دیپلماسی که دنبال می‌کنند امتیازی می‌دهند.
با توجه به این موضوع، چین به یک دلیل بسیار مهم با هنری کیسینجر مهرورزی می کند. او یک نماد زنده از رابطه‌ای است که پکن دوست دارد با واشنگتن داشته باشد، و نماد روابط دیپلماتیک بایسته است. حضور او در پکن یک بیانیه سیاسی است. چین از اقدامات ایالات متحده ناخشنود است، اما در نهایت به دنبال تعامل، ثبات، همکاری و گشایش در روابط خود است، و هیچ‌کس یک نماینده بزرگ‌تر از مردی نیست که همه چیز با او آغاز شد، کسی که اکنون معتقد است ایالات متحده و چین برای جلوگیری از درگیری باید راهی برای همزیستی پیدا کنند.در انجام این کار، پکن محاسبه می‌کند که تلاش برای تعامل مستقیم با سیاستمداران آمریکایی اتلاف وقت است. افترازنی و بدگمانی به این تلاش‌ها به حدی است که هیچ‌کس، به ویژه در سطح کنگره، آماده برای تعامل مستقیم نیست.
بجای آن، چین از یک استراتژی پراگمایتک برای هدف قرار دادن افرادی، که معتقد است می‌توانند ثبات در رابطه را تقویت کنند، و با سفرهای همراه با تبلیغات گسترده، استفاده کرده است. این شامل سرمایه‌داران و چهره‌های عمومی مانند تیم کوک، ایلان ماسک و بیل گیتس می‌شود که همگی در ماه‌های اخیر از چین دیدن کرده‌اند. از آنها برای انتقال این پیام که چین باز است و همچنان مایل به انجام تجارت است، و این‌که روابط با ایالات متحده نباید به شکل کنونی باشد، استفاده می شود. علاوه بر این، این افراد به عنوان کانال‌های غیررسمی عمل می‌کنند. آنها ممکن است قدرت سیاسی مستقیم نداشته باشند، اما از طریق شبکه‌ها و روابط خود، به ویژه در لابی‌گری نفوذ دارند. کیسینجر سالخورده است، اما یکی از اعضای بسیار محترم جامعه سیاست خارجی است.
علی‌رغم رقابت ژئوپلیتیک با ایالات متحده، چین بیش از هر چیز محتاط است که قایق را تکان ندهد. این کشور آگاه است که بر موضع طبقه سیاسی ایالات متحده نمی‌تواند تأثیر بگذارد، اما پکن به دنبال آن است که بجای درگیری، نفوذ آنها را از طریق دیپلماسی مهار کند و به حداقل برساند. توانمند کردن باز‌های واشنگتن یکی از بدترین اشتباهات استراتژیکی است که چین می‌تواند مرتکب شود. از اینرو، برای اهداف پکن بسیار مهم است که «جداسازی» را آهسته کند و از به دست آوردن سرمایه سیاسی بوسیله ایالات متحده برای وادار کردن کشورهای دیگر، هم در اروپا و هم در آسیا، برای همراهی با دستور‌کار آن جلوگیری نماید.
پکن به این نه بعنوان یک مسابقه دو سرعت، بلکه بعنوان یک ماراتن نگاه می‌کند. از دید آن، استفاده از کیسینجر پیامی از امید و آشتی می‌فرستد، دیدگاهی ایده‌آلیستی پیرامون این‌که روابط آمریکا و چین چگونه باید باشد. البته، زمان را نمی‌توان به عقب بازگرداند، و ثبات ممکن است تنها چیزی باشد که می‌توان به آن امیدوار بود.
https://www.rt.com/news/580579-china-kissinger-us-xi/
پیوندکوتاه: https://tinyurl.com/2d9hzcaw