C’mon COVID, do Kissinger next, be a bro
تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: پیام مردم
۲۰ اکتبر ۲۰۲۱
نویسنده: عبدالرحمان
کالین پاول مرد. کووید او را برد. «جنایتکار جنگی» بر سنگ قبر او حک شده است. عراق نامی است که بر زبان‌ها جاری است. اما جنایات جنگی او را در «دره آ شاو» در ویتنام (نزدیک لائوس) فراموش نکنید؛ اشباح ویتنامی‌های سوخته، پاول را به جهنم هدایت خواهند کرد. (ویجی پراشاد)
جنایات جنگی و دروغ، میراث بجا مانده از کالین پاول وزیر امور خارجه پیشین آمریکا
خبر مرگ کالین پاول، وزیر امور خارجه ایالات متحده در دوره اول ریاست جمهوری جورج بوش پسر، بحث درباره میراث او را برانگیخته است. با وجود این‌که برخی از نمایندگان مترقی کنگره سعی می‌کنند با ستایش از میهندوستی او حقایق تلخ را پنهان کنند، نقش پاول به مثابه یکی از معماران اصلی کارزارهای کشتار و جنالات جنگی ایالات متحده پس از حملات ۱۱ سپتامبر را نمی‌توان انکار کرد. همانطور که «کُدپینک» گفت، دروغ تنها میراث او است.
پاول نخستین وزیر امور خارجه سیاه پوست بود. وی پیش از سیاستمدار شدن دهه‌ها در ارتش آمریکا خدمت کرد. او هم‌چنین در دولت جورج دبلیو بوش پدر رئیس ستاد مشترک ارتش بود. وی در طول دوره کاری طولانی خود، یک جمهوریخواه سرسخت باقی ماند و علی‌رغم اختلافاتی که با جریان نومحافظه‌کاری داشت، هر گاه از او خواسته شد وفادارانه خدمت کرد و نقش فعالی در ویران کردن کشورهایی مانند عراق و افغانستان ایفا نمود.
میراث دروغ از مای لای تا عراق
سخنرانی پاول در شورای امنیت سازمان ملل متحد در ۵ فوریه ۲۰۰۳، که در آن ادعا کرد صدام جسین سلاح‌های کشتار جمعی، از جمله سلاح‌های بیولوژیک تولید کرده است، به یک جنگ فاجعه‌بار انجامید. طبق حقوق بین‌‍الملل این یک جنگ غیرقانونی بود که تقریباً یک میلیون عراقی را کشت و دهه‌ها بی‌ثباتی ایجاد کرد و موجب زایش گروه‌هایی مانند «دولت اسلامی عراق و شام» شد. این مظهر و معروف‌ترین دروغ از دروغ‌های زندگی او است.
گرچه پاول بعداً در مصاحبه‌ها با شبکه‌های رسانه‌ای سعی کرد مسئولیت دروغ‌ها را به قصور آژانس‌های اطلاعاتی آمریکا نسبت دهد، اما شواهد علنی کافی وجود دارند که همدستی او و دروغ‌های او را درباره وجود سلاح‌های کشتار جمعی در عراق ثابت می‌کنند. او همانطور که بعداً در یک مصاحبه اعتراف کرد از پیامدهای این دروغ نیز مطلع بود. اما، این نخستین دروغ او نبود. عادت او به دروغگویی برای خدمت به اهداف امپراتوری آمریکا حداقل به جنگ ویتنام برمی‌گردد.
در طول جنگ ویتنام، پاول بخشی از یک تحقیق درباره گزارش‌های آتش‌زدن روستاهای ویتنامی و کشتار صدها غیرنظامی بی‌گناه به دست همکاران او در مای لای در مارس ۱۹۶۸ بود. او این واقعه را تکذیب کرد و درباره نقش خود در آن نیز دروغ گفت. بعداً زمانی که حقیقت آشکار شد، او سعی کرد قتل‌ها را با این جمله که «این‌جور چیزها در جنگ اتفاق می‌افتد» توجیه کند. گزارش‌های متعددی درباره دست داشتن وی در وقایع جنایات جنگی در طول جنگ ویتنام وجود دارد.
مای لای تنها دروغ بزرگی نبود که پاول قبل از ادعای سلاح‌های کشتار جمعی عراق گفت. در واقع، سیاهه دروغ‌های او طولانی است، از جمله نقش مشکوک او [در حمله به پاناما، و کشتار هزاران نفر و ایجاد «هیروشیمای کوچک» در قلب شهر پاناما، در رسوایی ایران – کنترا و حمایت گسترده از جنایات ضدانقلاب در ال‌سالوادور – عدالت]، در سیاست «نپرس نگو» که به وسلیه دولت بیل کلینتون برای محدود کردن حقوق هم‌جنس‌گرایان مذکر و مونث آمریکایی برای پیوستن به ارتش اجرا شد.
پس از نخستین جنگ خلیج فارس، زمانی که ایالات متحده منطقه پرواز ممنوع در عراق وضع کرده بود، پاول این فاکت را که هواپیماهای جنگنده آمریکایی کارخانه تولید شیر خشک را بمباران کرده بودند، کاملاً تکذیب کرد. در آن زمان همه این را می‌دانستند که او گفته بود آن کارخانه سلاح‌های بیولوژیک تولید می‌کند. اکنون به خوبی روشن شده است که بیش از یک دهه تحریم و منطقه پرواز ممنوع بر فراز عراق، که برای نخستین بار تحت نظارت پاول به عنوان رئیس ستاد مشترک ارتش انجام شد، در نتیجه کمبود دارو و غذا منجر به مرگ شمار بسیاری از کودکان عراقی منجر شد.
یک جنایتکار جنگی
پاول جنایات آمریکا علیه بشریت را ماستمالی و توجیه کرد. هنگامی که سیاستمداران به‌اصطلاح مترقی در ایالات متحده او را یک میهن‌دوست و یک قهرمان می‌نامند، به نظر می رسد که آن‌ها سعی می‌کنند خدمت او به طرح‌های امپریالیستی ایالات متحده را جبران کنند. با این وجود، هیچ مقدار مداحی نمی‌تواند اعمال پاول را ماستمالی کند و همانطور که ویجی پرشاد نوشت، «”جنایتکار جنگی”، بر سنگ قبر او حک شده است.»
در جالی که مردم هنوز از اتخاذ مسیر درست در برخورد با جنایتکاران جنگی خودداری می‌کنند، سخنان ساده آزاده شهشاهانی پس از مرگ دونالد رامسفلد، همدست پاول در توطئه جنگ‌های عراق و افغانستان، در اوایل امسال را باید بیاد آورد: «سیاستمداران ایالات متحده از دو حزب عادت دارند به مقاماتی که شایستگی آن را ندارند، احترام بگذارند و سخنان محبت‌آمیزی نشان دهند. به جای ستایش جنایتکاران جنگی، باید آن‌ها را تا زمانی که هنوز زنده هستند، مورد بازخواست قرار دهیم.»
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/4ps3zt3r