تارنگاشت عدالت – بایگانی دورۀ دوم
منبع: اومانیته
٣٠ دسامبر ٢٠١٣
برگردان: ع. سهند
اولاند و سراب دلارهای نفتی عربستان سعودی
رییس‌جمهور فرانسه یک‌شنبه گذشته دیدار رسمی از عربستان سعودی را آغاز کرد. ساکن کاخ الیزه مدعی است که «با تقویت پیوندهای فرانسه با این پادشاهی موروثی نفتی، قهرمان بنیادگرایی مذهبی، او فعالانه به صلح، امنیت و ثبات خاورمیانه کمک می‌کند.»
پیش از شروع سال نو فرانسوا اولاند خود را به سفر در زمان، بازگشت به قرون وسطا، مهمان می‌کند. یک‌شنبه گذشته، رییس‌جمهور فرانسه دیدار رسمی از عربستان سعودی، پادشاهی موروثی نفتی، قهرمان بنیادگرایی مذهبی را آغاز کرد. دلیل رسمی برای این سفر انجام مذاکرات تجاری با «مشتری رتبه اول فرانسه در خاومیانه» است، او گروهی از روسای حدود ۴٠ شرکت بزرگ را همراه خود دارد. رییس‌جمهور همچنین مدعی است که «در جهت صلح، امنیت، و ثبات در خاورمیانه» کار می‌کند.
این در حالی است که پادشاهی وهابی عامدانه به بی‌ثباتی در منطقه دامن می‌زند. در سوریه، بعنوان مثال، سعودی‌ها – همراه با دیگر پادشاهی‌های نفتی خلیج[فارس] – مستقیماً گروه‌های جهادی را تأمین مالی نموده و از نظر عملیاتی و سیاسی از آن‌ها حمایت می‌کنند. و وقتی به حل بحران می‌رسد، ریاض در استفاده از شیوه‌های شتابزده زیادروی می‌کند، همان‌طور که در سال ٢٠١١ تانک‌های عربستان سعودی قیام مردمی در بحرین همسایه را سرکوب کردند.
اخراج مهاجرین
مذاکرات دربارۀ درگیری‌هایی که منطقه را از هم پاشانده است، و مذاکرت تجاری بدون تردید فضایی برای اشاره به نقض روزانه حقوق بشر تحت رژیم تئوکراتیک باقی نمی‌گذارد. سازمان غیردولتی Acat که علیه شکنجه فعالیت می‌کند در گزارش ٢٠١٣ خود می‌گوید: «تنها کشوری که نام خانواده حاکم را بر خود دارد، پادشاهی عربستان سعودی سلطنت مطلقه‌ای است که بر بیعت بین شاه، بمثابه صدر قوه مجریه، و اتباع او بنا شده است، و در آن احزاب سیاسی و سندیکاها غیرقانونی هستند.» سند در ادامه می‌گوید: «شکنجه در پادشاهی وهابی در جریان بازداشت و حبس- چه برای اتباع سعودی چه برای خارجی‌ها، بویژه خارجی‌های غیراروپایی که ساکن کشور هستند- رایج است.» در پادشاهی سعودی «شکنجه همچنین در زندگی روزانه یا در مجازات‌های کیفری، تنبیهات بدنی، بویژه شلاق‌زدن برای نقض اخلاقیات اجتماعی یا اسلامی» در شدیدترین شکل تحمیل می‌شود. شکنجه، یا گوشمالی بیرحمانه، غیرانسانی و تحقرآمیز رفتار متداولی است. عربستان سعودی همچنین (با ایالات متحده، چین، ایران، و پاکستان) یکی از پنج کشور دارای ببش‌ترین تعداد اعدام است.
قوانین اختیاری براساس تعیبر سکتاریستی از حقوق اسلامی برای آسیب پذیرترین‌ها، زنان البته، اما همچنین برای اقلیت شیعه و کارگران مهاجر از جنوب آسیا و آفریقا که امسال قربانی موج بی‌سابقه‌ای از سرکوب بوده‌اند، سنگین‌تر است. در نوامبر بیش از یک میلیون مهاجر تعقیب و اخراج شدند. مقامات سعودی، ناتوان از مقابله با تقاضا برای رفاه که ناشی از بازتوزیع نابرابر درآمد نفتی است، این کارگران شدیداً استثمار شده و کم درآمد را سپر بلا کرده‌اند.
چنین است خصوصیات برجسته «شریک مرجعی» که فرانسوا اولاند جاه‌طلبانه می‌خواهد با آن پیوندهایی نزدیک‌تر از آنجه نیکولاس سارکوزی تنبده بود، ایجاد کند. چنین است قدرت سراب دلارهای نفتی عربستان سعودی که می‌تواند سوءظن‌های اساسی دربارۀ تجاوز به حقوق بشر، آزای و دموکراسی را دور کند.
حزب کمونیست فرانسه در بیانیه انتقادی «ریاض، تأمین‌کننده مالی جهادیسم» گفت «شور و شوق مقامات فرانسوی برای محافظه‌کار‌ترین پادشاهی نفتی در منطقه» به قول او با «چشم‌انداز قراردادهای پرمنفعت فروش اسحله» توضیح داده شد. «اما ریاض بزرگ‌ترین تأمین کنندۀ مالی و تسلیحاتی گروه‌های جهادی در سوریه است و مخالفت شدید خود را با موافقت‌نامه اخیر پیرامون پرونده اتمی ایران ابراز کرده است. لذا، فرانسه در این نابسامانی دیپلوماتیک در کنار نظامی که گروه‌های اسلامگرا را تغذیه می‌کند و مانع هر ابتکار برای دتانت با ایران می‌شود چه می‌کند؟»
http://www.humanite.fr/monde/hollande-et-le-mirage-des-petrodollars-saoudiens-556084