تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: در دفاع از کمونیسم
۱۲ فوریه ۲۰۲۲
بیانیه حزب کمونیست کانادا درباره «کاروان آزادی»: یک جنبش راست افراطی و خطرناک برای طبقه کارگر
حزب کمونیست کانادا «کاروان آزادی» را به مثابه بیان عمومی راست افراطی بطور فزاینده سازمانیافته و بیمحابا ارزیابی میکند. پیوندهای روشن بین سازماندهندگان کاروان و شبکههای راست افراطی نشان میدهد که این یک تظاهرات خودجوش طبقه کارگر نیست. برعکس، این بخشی از یک پدیده جهانی است: ظهور و به جریان اصلی مبدل نمودن راست افراطی، که با حمایت قوی (ایدئولوژیک و مالی) از راست افراطی ایالات متحده و محافل نزدیک به دونالد ترامپ و شورش۶ ژانویه نشان داده شده است.
کاروان از پرچمهای نازیها و کنفدراتها، از علامتهای انتخاباتی برای برنیه [ماکسیم برنیه وکیل، دیپلمات و سیاستمدار اهل کانادا، برنیه نماینده مجلس کانادا از کبک، وزیر امورخارجه پیشین کانادا و رهبر حزب دست راستی «حزب مردم کانادا» – عدالت] و انواع نمادهای راست افراطی پر است. برای این کاروان از طريق «برو به من کمک مالی کن» (Go Fund Me) ۱۰ میلیون دلار جمعآوری شده است و این نیز نشان میدهد که این به وسیله شبکههای راست افراطی برنامهریزی شده است. مطمئناً درآمد ناچیز طبقه کارگر نیست که بودجه این تلاش را تأمین میکند.
ما استیصال بخش فزایندهای از جمعیت را درک میکنیم. این استیصال موجه است. از آغاز همهگیری، هم دولت فدرال و هم دولتهای ایالتی سرگرم تضمین این بودهاند که منافع شرکتها قاطعانه مقدم بر سلامت عمومی باشد. مرگهای ناشی از این همهگیری کشنده که ما برای آنها سوگواریم، قربانیان دههها خصوصیسازی نظام بهداشت عمومی ما هستند.
برنامههای کمک مالی اضطراری، چه یارانه دستمزد اضطراری و چه «مزایای واکنش اضطراری کانادا/مزایای بهبود کانادا» (CERB/CRB) به ارتقای سطح زندگی کارگران کمک نکرده است، بلکه به سختی باعث سرپا نگه داشتن ۷ میلیون نفر شده است. در اکتبر گذشته با پایان یافتن برنامه «مزایای بهبود کانادا» بیش از ۸۸۰ هزار نفر سرگردان شدند. این برنامهها همچنین به نفع شرکتهای بزرگ، فروشگاههای بزرگ، بانکها و مؤسسات وامدهنده و دلالان املاک و مستغلات بودهاند.
پس از صرف بیشتر پرداختها برای خرید مواد غذایی در فروشگاههای زنجیرهای «مترو»، «سوبیس» یا «لوبلوز» (که دارایی مدیرعامل آن پس از سال اول همهگیری ۴٫۵میلیارد دلار افزایش یافت)، پس از پرداخت اجاره به دلالان املاک و مستغلات بزرگ مانند «تیمبرکریک»، پس از پرداخت سود کارتهای اعتباری، مقدار زیادی از ۵۰۰ دلار ناچیز در هفته برای گذران زندگی مردم باقی نمیماند. به همان اندازه خطرناک، در حالی که شرایط زندگی و کار برای اکثریت کارگران رو به وخامت است، دولت و احزاب سیاسی حقوقبگیر سرمایهداران بزرگ، با افزایش هزینههای نظامی موافقت کردهاند.
اما، این «سخنگویان» خودخواننده «مردم» از پرداختن به این مسائل خودداری میکنند. آنها در راستای منحرف نمودن خشم طبقه کارگر به سمت دیگر کارگران، به ویژه مهاجرین، زنان، سیاهپوستان و مردم بومی، مسلمانان، کارکنان خدمات بهداشتی (که مرد حمله قرار گرفتهاند)، آموزگاران و دیگر سازمانهای عمومی، یک گفتمان پوپولیستی و ضد علمی را جا میاندازند. نژادپرستی، زنستیزی، خشونت و سخنان نفرتپراکنانه در این کاروان، که درصدد ایجاد تفرقه در میان کارگران و القای این ایده است که روسا دشمن نیسند، بلکه خود زحمتکشان دشمن هستند، بسیار رایج است.
این به هیچوجه یک کاروان«آزادی» نیست. این یک کاروان نفرت است که مردم عادی را در اوتاوا و در هر جایی که از آن عبور کرده است، مورد تهدید و حمله قرار داده است.
آنها دربارۀ موضوع اصلی دفاع از خدمات عمومی ما و گسترش آن، به ویژه نظام مراقبتهای بهداشتی عمومی ما؛ دربارۀ افزایش دستمزدها و کنترل قیمت مایحتاج اساسی یک کلمه نمیگویند؛ دربارۀ ملی کردن صنعت داروسازی برای متوقف کردن سودورزی شرکتهای دارویی بزرگ (Big Pharma) (که به تکثیر گونههای جدید ویروس کمک میکنند)، دربارۀ هزینههای نظامی و خطر جنگ برای تضمین سود شرکتها، حتا یک کلمه نمیگویند. آنها به هیچوچه به نظام حمله نمیکنند، آنها به کارگرانی حمله میکنند که علیرغم کمبود بودجه ، خصوصیسازی و غیره، برای ارائه خدمات ضروری که جانها را نجات میدهند، تلاش میکنند.
کمونیستها منافعی را که در پشت این تظاهرات قرار دارد به خوبی تشخیص میدهند: شرکتهای بزرگ و راستهای افراطی (سفیدپوستان برتریطلب، فاشیستها، بنیادگرایان، حزب مردم و غیره). ما میدانیم زمانی که راست افراطی خود را سازماندهی میکند و میکوشد در میان مردم بیکار، سازمان نیافته و ورشکسته ریشه بدواند به چه معنا است. ما همچنین میدانیم که جنبشهای کارگری و مردمی برای مجبور ساختن پارلمان به اعلام گروههای نفرت به مثابه سازمانهای جنایتکار، و وضع و اجرای قوانین علیه سخنان نفرتبرانگیز، و برای درهم شکستن ظهور راست افراطی، اقدامات سیاسی گستردهای را انجام میدهند.
از اینرو است که ما از آگاهترین کارگران، جنبش سندیکایی، و همچنین از همه نیروهای مترقی و دمکراتیک میخواهیم که با برداشتن نقاب از چهره این مرتجعین آنها را متوقف نمایند، و با نبرد برای یک بهبود مردمی اصیل، از جمله برای خواستهای زیر، با آنها مخالفت کنند:
● افزایش حداقل دستمزد به ۲۳ دلار و افزایش عمومی دستمزدها، بهبود شرایط کار از جمله حقوق بازنشستگی مناسب و بازنشستگی در ۶۰ سالگی، ایجاد مشاغل پایدار به ویژه در صنابع تولیدکننده ارزش افزوده و همچنین گسترش حقوق کار؛
● اصلاحات قابل دسترس برای همه کارگران، از جمله برای آنهایی که برای نخسین بار جویای کار هستند، تأمین ۹۰ درصد درآمد از کار پیشین و دردسترس قراردادن این اصلاحات بدون سهم پرداختی کارگران برای کل دورۀ بیکاری؛
● کنترل قیمت و کاهش قیمت مواد غذایی، سوخت، اجاره و مسکن؛
● برعکس نمودن خصوصیسازیها و سرمایهگذاری عمومی گسترده در مراقبتهای بهداشتی و خدمات اجتماعی؛
● گسترش بیمه همگانی به مراقبتهای بلندمدت، دندانپزشکی، بینایی، داروها، و مراقبتهای بهداشت روانی؛
● ایجاد یک نظام مراقبت کودک همگانی، برابر، عمومی؛
● مالکیت عمومی و کنترل دموکراتیک بانکها، شرکتهای بیمه، انرژی و منابع طبیعی و صنعت داروسازی؛
● مالیات بر شرکتها و ثروتمندان. معافیت مالیاتی برای کارگران و بیکاران؛
● کنترل شدید مردم بر پلیس، گسترش و اجرای قوانین ضدنفرت، و تعیین گروههای نفرت برانگیز به مثابه سازمانهای جنایتکار.
● کاهش ۷۵ درصدی بودجه نظامی.
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/ysjwn54n