تارنگاشت عدالت – بایگانی دورۀ دوم
منبع: پرنسا لاتينا
برگردان: ع. سهند
نقش نسلکُشانه و تجاوز ناتو به ليبی: در خدمت منافع غول‌های نفتی يانکی
کمی بيش از هشت ماه پيش، در ۲۱ فوريه سال جاری، من با باور کامل تصريح کردم «نقشه ناتو اشغال ليبی است.»* من تحت اين عنوان در يک تأملات که محتوای آن به نظر می‌رسيد تخيل محض باشد، برای نخستين بار به موضوع پرداختم.
من در اين سطور واقعياتی را که مرا به آن نتيچه‌گيری رساند، می‌گنجانم.
«نفت به ثروت اصلی در دست فرامليتی‌های يانکی مبدل شده است؛ آن‌ها از طريق اين منبع انرژی ابزاری برای گسترش چشم‌گير قدرت سياسی خود در جهان داشتند.»
«تمدن امروز براساس اين منبع انرژی به وجود آمد. ونزوئلا در اين نيم‌کره ملتی بود که بيش‌ترين قيمت را پرداخت. ايالات متحده صاحب و ارباب ميادين عظيم نفتی شد که مام طبيعت به آن کشور خواهر اعطا کرده بود.»
«ايالات متحده، در پايان جنگ جهانی گذشته، شروع به استخراج مقادير بيش‌تر نفت از ميادين ايران، هم‌چنين از ميادين عربستان سعودی، عراق و کشورهای عرب اطراف آن‌ها، نمود. اين‌ها عرضه‌کنندگان اصلی شدند. مصرف جهانی مستمراً افزايش يافت تا به رقم شگفت‌انگيز حدود ۸۰ ميليون بشکه در روز رسيد- شامل نفت استخراجی در قلمرو ايالات متحده که بعداً انرژی‌های گازی، آبی و اتمی به آن اضافه شد.»
«هدر دادن نفت و گاز با يکی از بزرگ‌ترين تراژدی‌های ابداً حل نشده‌ای که بشريت به آن دچار است، همراه است: تغييرات اقليمی.»
«در دسامبر ۱۹۵۱، ليبی اولين کشور آفريقايی بود که بعد از جنگ جهانی دوم استقلال خود را به دست آورد، طی جنگ قلمرو آن صحنه نبردهای مهمی بين نيروهای آلمان و بريتانيا بود…»
«نود‌و‌پنج درصد قلمرو ليبی بيابان است. تکنولوژی اکتشاف ميادين مهم نفت سبک با کيفيت عالی را – که امروز در کنار ذخاير وافر گاز طبيعی […] بيانان‌های سخت آن بر روی درياچه عظيمی از آب‌های فسيلی قرار دارند- معادل بيش از سه برابر قلمرو زمينی کوبا- اين ايجاد شبکه‌ای از خطوط لوله آب شيرين را ممکن کرده است که از يک سر کشور به سر ديگر آن امتداد دارد.»
«انقلاب ليبی در ماه سپتامبر سال ۱۹۶۹ اتفاق افتاد. رهبر اصلی آن معمر القذافی بود، سربازی دارای ريشه بدوی، که در عنفوان جوانی، از ايده‌های جمال عبدالناصر رهبر مصر الهام گرفته بود. بدون ترديد، بسياری از تصميمات او با تغييراتی مرتبط است که موقعی که در ليبی مانند مصر- يک پادشاه ضعيف و فاسد سرنگون شد- اتفاق افتاد.»
«شخص می‌تواند با قذافی موافق باشد يا نباشد. جهان مورد تهاجم همه نوع اخباری – به ويژه با استفاده از رسانه‌های عمومی- قرار گرفته است. شخص بايد مدت زمان لازم را صبر کند تا دقيقاً مطلع شود چه چيزی حقيقت است و چه چيزی دروغ، يا مخلوطی از همه جور رويداد در ميان هرج‌و‌مرجی که در ليبی به وجود آمد. برای من، آنچه که مطلقاً روشن است، اين است که دولت ايالات متحده ابداً نگران صلح در ليبی نيست و ترديد نخواهد کرد، شايد در عرض چند ساعت يا چند روز، به ناتو فرمان حمله به آن کشور ثروتمند را بدهد.»
«آن‌هايی که نيأت نابکارانه دارند دروغی ساختند که گويا قذافی در راه ونزوئلاست، همان‌طور که ديروز بعدازظهر يک‌شنبه بيستم فوريه اين کار را کردند، امروز پاسخ درخوری از نيکولاس مادورو وزير امور خارجه [ونزوئلا] دريافت کردند …»
«اما در مورد من، من نمی‌توانم تصور کنم که رهبر ليبی کشور خود را رها کرده، از مسؤوليت‌هايی که بر دوش دارد فرار خواهد کرد – چه آن‌ها بخشاً يا کاملاً دروغ باشند.»
«يک شخص صادق هميشه عليه هر بی‌عدالتی خواهد بود که عليه هر خلقی در جهان اعمال می‌شود، و در اين لحظه، بدتر از همه اين خواهد بود که در مقابل جنايتی که ناتو برای ارتکاب آن عليه مردم ليبی آماده می‌شود، ساکت بماند.»
«رهبری آن سازمان جنگ‌افروز مجبور به آن است. ما بايد آن را محکوم نماييم!»
در آن تاريخ من به چيزی توجه کرده بودم که کاملاً واضح بود.
فردا، سه‌شنبه، ۲۵ اکتبر، برُنو رودريگز وزير امورخارجه ما در مقر سازمان ملل‌متحد در محکوميت محاصره اقتصادی جنايت‌کارانه کوبا از طرف ايالات متحده سخنرانی خواهد کرد. ما بايد اين نبرد را – که يک‌بار ديگر ضرورت پايان دادن، نه فقط به محاصره اقتصادی، بلکه به نظامی که در کرۀ ما بی‌عدالتی می‌آفريند، منابع طبيعی آن را غارت می‌کند و بقای بشريت را به مخاطره می‌اندازد را نشان می‌دهد- از نزديک دنبال کنيم. ما به استدلالات کوبا توجه ويژه خواهيم نمود.
من در روز چهارشنبه بيست‌و‌ششم ادامه خواهم داد.
فيدل کاسترو روز
۲۴ اکتبر ۲۰۱۱
۵ و ۱۹ دقيقه بعدازظهر
* برگردان فارسی «نقش ناتو اشغال ليبی است» در ۹ اسفندماه ۱۳۸۹ در تارنگاشت «عدالت» منتشر شد.
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/3fhsa8n2