تارنگاشت عدالت – بایگانی دورۀ دوم
منبع: شبکه همبستگی (SolidNet)
۸ سپتامبر ۲۰۱۵
برگردان: ا. آذرنگ
صلح، همانطور که در فلسطین و عراق شاهد بوده‌ایم، برای مدت زمان طولانی یک اهرم فشار در دست امپریالیسم بوده است. صلح امپریالیستی بغیر از یک هویج آویزان از طريق نشست‌ها، کنفرانس‌های بین‌المللی، نشست‌های دو جانبه، سه جانبه چیز دیگری نبوده است. نیروهای تحت نفوذ یا کنترل مستقیم مراکز امپریالیستی، در نتیجه حرکت برای «برقراری صلح» توسط دولت‌های امپریالیستی که نقش «ناجی» را بازی می‌کنند، نهایتاً مجبور به عقب‌نشینی شده، خلق‌های فقیر منطقه نتیجتاً مجبور به تسلیم می‌شوند. این بازی که به دفعات در فلسطین صورت گرفته بغیر از ویرانی هیچ چیز برای خلق فلسطین و کل خلق‌های عرب همراه نداشته است. همین مکانیسم‌ها برای مسأله کردستان نیز عمل می‌کنند.
حزب کمونیست ترکیه: امپریالیسم و صلح نمی‌توانند با هم وجود داشته باشند
جنگ و «صلح» در خاورمیانه ابزار اصلی سیاست‌های امپریالیستی است
گروه‌هایی که از جانب امپریالیست‌ها پول، تسلیحات و حمایت دریافت کرده و تحمل شده‌اند همیشه از نیروهای جنگنده خود برای به دست آوردن اعتماد دولت‌های امپریالیستی یا طبقات صاحب مالکیت در منطقه استفاده کرده‌اند. این یک نوع خدمت مزدوری است و با شروع از باندهای کشتار اسلام‌گرا، نیروهای گوناگون در خاورمیانه، از جمله برخی دولت‌ها، این خدمت را انجام داده‌اند. در این منطقه هرگز کمبود مذاکرات جنگ کثیف وجود نداشته است.
صلح، همانطور که در فلسطین و عراق شاهد بوده‌ایم، برای مدت زمان طولانی یک اهرم فشار در دست امپریالیسم بوده است.
صلح امپریالیستی بغیر از یک هویج آویزان از طريق نشست‌ها، کنفرانس‌های بین‌المللی، نشست‌های دو جانبه، سه جانبه چیز دیگری نبوده است. نیروهای تحت نفوذ یا کنترل مستقیم مراکز امپریالیستی، با شروع از ایالات متحده، در نتیجه حرکت برای «برقراری صلح» توسط دولت‌های امپریالیستی که نقش «ناجی» را بازی می‌کنند، نهایتاً مجبور به عقب‌نشینی شده، خلق‌های فقیر منطقه نتیجتاً مجبور به تسلیم می‌شوند.
این بازی که به دفعات در فلسطین صورت گرفته بغیر از ویرانی هیچ چیز برای خلق فلسطین و کل خلق‌های عرب همراه نداشته است.
همین مکانیسم‌ها برای مسأله کردستان نیز عمل می‌کنند.
بدون تردید، مسأله کردستان یک مسأله سیاسی در ارتباط با برابری خلق‌ها و آرزوی صلح بین خلق‌ها است.
سرکوب کردها، درگیری که موجب زخم‌های درمان ناپذیر و واقعیت جنگ کثیف در کشور ما شده به یک مشکل سیاسی-اجتماعی اساسی اشاره می‌کند.
این پنهان نیست که امپریالیسم توجه نزدیک به مسأله کردستان دارد. امپریالیست‌ها از مسأله کردستان بمثابه دستاویزی برای اشغال عراق استفاده کرده‌اند. در مداخلات امپریالیستی در ایران، در زمان‌هایی از مسأله کردستان نیز بمثابه یک ابرار استفاده شده است.
از سوی دیگر، این پنهان نیست که ترکیه به امپریالیسم خدمت می‌کند، در حالی‌که امپریالیسم سرکوب ترکیه علیه کرده‌ها را نادیده می‌گیرد.
البته، دهه‌ها سیاست‌های فاشیستی دولتی و ویرانی و ناسیونالیسم ترک سازمان‌یافته حول حکومت ترکیه است که نخستین و بیش‌ترین مسئولیت را برای ایجاد دشمنی بین ترک‌ها و کردها دارد.
واقعیت دیگری که نمی‌توان انکار کرد این است که عناصر بورژوازی کرد آرزوی آزادی و صلح خلق کرد را تحت هژمونی خود گرفته اند.
نقش امپریالیسم و طرح‌های دایماً در حال تغییر آن تصویر را پیچیده‌تر می‌سازد. تأثیر امپریالیست‌ها بر مسأله کردستان در حال افزایش بوده است.
یک‌بار دیگر امپریالیسم برای یک موضوع مهم منطقه‌ای تصمیم‌گیرنده شده است.
یک‌بار دیگر امپریالیست‌ها پس از مدت‌ها جنگ‌افروزی کلید صلح را به چنگ آورده‌اند.
و این وضعیت یک‌بار دیگر به درگیری‌ها و جنگ دامن می‌زند.
دولت ترکیه برای به دست آوردن حمایت کامل کشورهای امپریالیستی بزرگ همه نوع امتیاز می‌دهد. در حالی‌که ایالات متحده به پایگاه اینجرلیک و امکانات آن دسترسی می‌یابد، چیزی که می‌تواندیک‌بار دیگر ترکیه را به نقطه کانونی و هدف یک حمله بین‌المللی مبدل سازد، دولت اسلامی-فاشیستی در ترکیه برای احتمالاتی مانند «ماندن حزب کارگران کردستان در لیست ایالات متحده از سازمان‌های تروریستی» یا «انتقال پایگاه حزب کارگران کردستان از قندیل به سوریه» هورا می‌کشد.
حزب کارگران کردستان، برای این‌که از بازی در حال شکل‌گیری کنار گذاشته نشود، اقدام به حرکت نموده و مانورهای جنگی میلیتاریسم اسلامی-توسعه‌طلبانه- نوعثمانی را بدون پاسخ نمی‌گذارد.
یک‌بار دیگر، از این تصویر آرزوی صلح از طريق مذاکره با امپریالیست‌ها بیرون می‌آید!
پیشنهاداتی برای تقویت بارزانی از یک‌سو، و دور ساختن او از ایران از سوی دیگر، ایجاد یک وضعیت سیاسی کردستان که به درون سوریه گسترش یابد تا بتواند کنترل ایالات متحده بر دولت اقلیم کردستان را افزایش دهد، پیش برده می‌شوند.
برگ‌های برنده در دست امپریالیست‌ها برای صلح در ترکیه و همچنین انتظارات آن‌ها آشکارند.
آن‌ها می‌خواهند که نیروهای کرد در سوریه نه تنها علیه «دولت اسلامی در عراق و شام» بلکه همچنین علیه دولت قانونی سوریه بجنگند، این‌که آن‌ها بخشی از «ائتلاف» شوند، با گروه‌های اسلام‌گرا، باندهای مزدور موسوم به «ارتش آزاد سوریه» همدست شوند.
این پنهان نیست که حتا مفهوم «همگرایی با ترکیه» که اغلب در جنبش کردها در ترکیه به آن اشاره می‌شود، چیزی است که توسط امپریالیست‌ها ارتقاء داده می‌شود.
بدون تردید، همه مشاهداتی که می‌توان پیرامون این موضوع ذکر نمود، همه پدیده‌ها و روندهایی که می‌توان روی آن‌ها انگشت نهاد، می‌توانند ناگهان تغییر کنند، یا دیگر وجود نداشته یا حتا به ضدخود مبدل شوند.
تنها ثابت این فاکت است که در خاورمیانه، صلح و همچنین جنگ در عرصه مانور امپریالیسم قرار دارد.
صلح امپریالیستی هرگز نمی‌تواند دایم باشد، هرگز نمی‌تواند به سعادت برای خلق‌ها در منطقه بیانجامد. قاعده اصلی برای عمل امپریالیستی در خاورمیانه جنگ است، صلح صرفاً یک استثتاء بر این قاعده است.
حزب کمونیست به آرزوی خلق ها برای صلح و آزادی وفادار است.
حزب کمونیست وظیفه دارد علیه سوءاستفاده از این آرزو، علیه استفاده از آن در حرکت‌های امپریالیستی که در واقع چشم‌انداز‌های صلح و آزادی را حتا دورتر می‌سازد، به خلق‌های ما هشدار بدهد.
صلح نمی‌تواند با دست امپریالیست‌ها مستقر شود.
برای ترکیه سرمایه‌دار ممکن نیست که مسأله کردستان را به شیوه مسالمت‌آمیز حل کند.
حزب کمونیست می‌گوید که بغیر از همکاری طبقه کارگر و احزاب آن، بغیر از به قدرت رسیدن آن‌ها، شانسی برای صلح وجود ندارد.
در کشور ما، انتخابات «دوباره» در آغاز نوامبر برگزار خواهد شد.
اول نوامبر همچنین آخرین روز اجلاس جهانی سالانه احزاب کمونیست و کارگری است.
حزب کمونیست مبارزه‌ای را برای صلح پیشنهاد می‌کند که در آن طبقه کارگر همه کشورها از بالکان تا خاورمیانه تا قفقاز ابتکار عمل را در دست داشته و زحمتکشان حول نیروهای پیشاهنگ طبقه متشکل می‌شوند.
باقی دروغ است.
باقی پایگاه اینجرلیک است. باقی خطر پایان نیافتنی «دولت اسلامی در عراق و شام» و اعمال فشارها برای همدستی با سازمان‌های اسلام‌گرا است. باقی اشغال امپریالیستی است.
باقی تحریکات طیب اردوغان است. باقی امپریالیسم ایالات متحده است که با صبر این تحریکات را می‌بیند و از آن‌ها برای گسترش حوزه نفوذ خود استفاده می‌کند.
طبقه کارگر نیرویی است که به حکومت دیکتاتورها پایان خواهد داد و صلح پایدار را در منطقه برقرار خواهد ساخت.
سوسیالیسم، یا بربریت
کمیته مرکزی حزب کمونیست ترکیه
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/395numj7