تارنگاشت عدالت – بایگانی دورۀ دوم
منبع: گرانما، کوبا (۱٩ ژوئيه ٢۰۰۶)
نويسنده: اسحاق ب. بولپرس
برگردان: ع. سهند
حزبالله لبنان – خاستگاه و ماهيت آن
چرا اسرائيل می‌خواهد به هر قيمت که شده آن را نابود کند؟
اسرائيل برای نابود کردن دشمن خود، حزبالله، به لبنان تجاوز کرده است. جنگ می‌تواند مدت‌ها طول بکشد، زيرا حزبالله حريفی است که مشکل بتوان آن را نابود کرد. متمايز از يک دولت که می‌شود آن را تسخير کرد و به زانو درآورد، حزبالله به مثابه يک گروه چريکی تشکيل شده است و در صورت اشغال سرزمين خود می‌تواند دوباره جمع شده و مقاومت کند. خاستگاه آن چيست، ماهيت آن کدام است و چرا اسرائيل می‌خواهد آن را نابود کند؟
حزب الله يا «حزب خدا» اقليت اصلی لبنان را (شيعيان ۴۰ درصد جمعيت آن کشور را تشکيل می‌دهند) نمايندگی می‌کند. در لبنان هيچ حزب يا ميليشای ديگری قوی‌تر و محبوب‌تر از حزبالله نيست. حزبالله اولين جنبش عربی است که از بمب‌های انسانی استفاده کرد و اسرائيل متجاوز را مجبور به عقب‌نشينی نمود.
حزبالله، يک حزب اسلامی و ضدامپرياليستی عمودی است، که سرمشق حماس فلسطين و چندين حزب شيعه در عراق قرار گرفته است. حزبالله شبکه گسترده‌ای از نهادهای مذهبی و تأمين اجتماعی را به يک سازمان مسلح منضبط پيوند داده است.
حزبالله، با شبکه‌ای از بيمارستان‌ها، مدارس و دولت‌های محلی، سازمان‌يافته‌ترين حزب در لبنان شده است. حزبالله کانال ماهواره‌ای خود را دارد، که جنگ عراق را مخابره کرد، تجاوز ايالات متحده و بريتانيا را محکوم کرد، و تبليغات آن در بين شيعيان عراق (حدود ۶۰ درصد جمعيت آن کشور) پيروان زيادی دارد.
از تاريخ آن اطلاع زيادی در دست نيست. منابع بسياری، مانند اکونوميست (مجله محافظه‌کار انگليسی)، آن را نمونه‌ای از گروه‌های مسلحی می‌دانند که در قانونيت پارلمانی شرکت می‌کنند. حزبالله، پس از رويدادهای مهمی که خاورميانه را تغيير داد: تجاوز اسرائيل به لبنان (١٩۷٨) و انقلاب ايران (١٩۷٩)، به وسيله روحانيون شيعه تشکيل شد.
در سال ١٩٨۴، پس از قتل عام صبرا و شتيلا و ورود ١۵۰۰ سپاهيان انقلاب از ايران، حزب خدا تشکيل شد. برخی از عناصر آن با اقدام بزرگ ١٩٨٣ که طی آن ٢۴۰ تفنگدار آمريکايی جان خود را از دست دادند، در ارتباط بوده اند.
در آغاز، مبارزه عليه اسرائيل و متحدين آن در ارتش جنوب لبنان (که امروزه ديگر وجود ندارد)، علت وجود حزبالله بود. مبارزان حزبالله، در حملات غافلگيرانه عليه نيروهای دشمن، از حمايت جمعيت غيرنظامی برخوردارند و عليه اهداف نظامی از حملات انتحاری استفاده می‌کنند.
حزبالله لبنان ادعا می‌کند در مبارزه خود ۱٣۰۰ شهيد داشته است و تنها جنبش عربی است که صهيونيست‌ها را شکست داده است. در سال ١٩٨٩، همراه ديگر احزاب لبنان، موافقت‌نامه طائف (که آغازی بر پايان جنگ داخلی بود) را امضا کرد. از آن زمان تاکنون، اين جنبش، بخشی از نظام پارلمانی بوده است.
حزبالله ايستگاه‌های راديويی، مدارس و درمانگاه‌های بسياری دارد. بيمارستان‌های آن، به بهتر بودن از بيمارستان‌های ملی معروفند و در آن‌ها به روی همه بيماران، شيعه يا سنی، باز است.
آرم حزبالله، در برگيرنده نام آن به عربی، با مشتی که تفنگی را نگه داشته است، يک کتاب و يک خوشه گندم است. حزبالله هم در نمادگرايی خود و هم در گفتمان ضدامپرياليستی و پايگاه اجتماعی خود، با شورشيان جهان سوم قرابت دارد. با اين وصف، حزبالله نه مارکسيست است و نه سوسياليست. حزبالله، مواضع ضداستعماری، حمايت از صنايع و فرآورده‌های داخلی و تأمين اجتماعی را با بنيادگرايی مذهبی و عناصری از محافظه‌کاری اجتماعی در هم آميخته است.
رهبر آن شيخ حسن نصرالله، پس از ترور شيخ عباس موسوی به دست اسرائيل در سال ١٩٩٢، جای او را گرفت. حزبالله، اقدامات ١١ سپتامبر ٢۰۰۱ عليه ايالات متحده را علناً محکوم کرد.
برگرفته از: مارکسيسم- لنينيسم امروز