پیام یک مبارز قدیمی برای الیزابت دوم: «بگویید الیزابت آن‌چه را که متعلق به من است بازگرداند.»
تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: رویاهای مشترک (Common Dreams)
نویسنده: بِرِت ویلکینز
پس از مرگ ملکه، قربانیان امپریالیسم انگلیس می‌گویند «چرا ما سوگوار نخواهیم بود؟»
در حالی که میلیون‌ها انگلیسی و تحسین‌کننده در سراسر جهان روز پنج‌شنبه برای مرگ ملکه الیزابت دوم سوگوار بودند، دیگران – به‌ویژه در کشورهایی که قبلاً تحت استعمار امپراتوری انگلیس بودند – «ظلم‌های وحشتناکی» را یادآور شدند که در دوران سلطنت ملکه علیه آن‌ها انجام شد.
جولیوس مالما، رئیس حزب چپگرای «مبارزان رهایی اقتصادی» در آفریقای جنوبی گفت: ما برای مرگ الیزابت سوگواری نمی‌کنیم، زیرا مرگ او برای ما یادآور یک دوره بسیار غم‌انگیز در این کشور و در تاریخ آفریقا است.»
وی در ادامه گفت: «الیزابت در سال ۱۹۵۲ به تاج و تخت رسید و به مدت ۷۰ سال به عنوان رئیس نهادی که بر اساس میراث وحشیانه انسانیت‌زدایی میلیون‌ها نفر در سراسر جهان ساخته شد، حفظ گردید و ادامه یافت، سلطنت کرد.»
مالما خاطرنشان کرد: «او در طول ۷۰ سال سلطنت خود به عنوان ملکه، هرگز به قساوت‌هایی که خانواده‌اش علیه مردم بومی که انگلیس در سراسر جهان به آن‌ها حمله کرده بود مرتکب شد، اعتراف نکرد.»
«او با کمال میل از ثروتی که از استثمار و کشتار میلیون‌ها نفر در سراسر جهان به دست آمده بود بهره برد.»
مالما افزود: «خانواده سلطنتی انگلیس بر دوش میلیون‌ها برده‌ای ایستاده است که برای خدمت به منافع انباشت سرمایه نژادپرستانه سفیدپوستان، که در مرکز آن خانواده سلطنتی انگلیس قرار دارد، از قاره [آفریقا] ربوده شدند.»
عدالت: عملیات ددمنشانه امپریالیسم انگلیس علیه قیام مائو مائو در کنیا
لری مادوو، خبرنگار سی‌ان‌ان بین‌المللی از کنیا، روز پنج‌شنبه طی یک برنامه گفت: «افسانه این است که ملکه الیزابت در این‌جا با عنوان شاهزاده از درخت بالا رفت و با عنوان ملکه از درخت پایین آمد، زیرا زمانی که او در این‌جا در کنیا بود فهمید که پدرش مرده و او ملکه خواهد شد.»
وی افزود: «اما این هم‌چنین شروع هشت سال بعد بود، که دولت استعماری انگلیس به طرز وحشیانه‌ای شورش مائو مائو علیه دولت استعماری را سرکوب کرد. آن‌ها میلیون‌ها انسان را گله‌وار به اردوگاه‌ها کار اجباری فرستادند، و شکنجه و تحقیر کردند.»
علاوه بر شکنجه‌های گسترده – از جمله اخته کردن سیستماتیک شورشیان و افراد مظنون به هواداری از آن‌ها، اغلب با انبردست – نیروهای انگلیسی و متحدین محلی آن‌ها غیرنظامیان غیرمسلح را قتل عام کردند، فرزندانشان را سر به نیست کردند، بنحو سادیستی به زنان تجاوز کردند و زندانیان را تا حد مرگ زیر ضربات چماق گرفتند.
مادوو افزود: «از این‌رو در سراسر قاره آفریقا، افرادی بوده‌اند که می‌گویند، “من برای ملکه الیزابت سوگواری نخواهم کرد، زیرا اجداد من در زیر دست مردم او جنایات بزرگی را متحمل شدند که او هرگز به طور کامل به آن‌ها اذعان نکرد.”»
در واقع، دولت انگلیس به جای عذرخواهی برای جنایات خود و پرداختن غرامت به قربانیان، «عملیات میراث» را آغاز کرد، که تلاشی گسترده برای پاک کردن شواهد جنایات استعماری در دوره مبارزات استعمارزدایی سریع در دهه‌های ۱۹۷۰-۱۹۵۰ بود.
موکوما وا انگوگی، استاد دانشگاه کرنل، در توئیتی نوشت: «اگر ملکه به خاطر برده‌داری، استعمار و نواستعمار عذرخواهی می‌کرد و از ولیعهد می‌خواست که به خاطر میلیون‌ها انسان که به نام او کشته شده‌اند غرامت بدهد، در آن‌صورت شاید کار انسانی را انجام می‌دادم و “متأثر می‌شدم”، اما به عنوان یک کنیایی، من هیچ احساسی ندارم. این یک نمایش پوچ است.»
این است میراث ملکه الیزابت. میراثی از خشونت و غارت استعماری. میراثی از تفکیک‌نژادی و نژادپرستی نهادینه شده. خانواده سلطنتی انگلیس بر دوش میلیون‌ها برده‌ای ایستاده است که برای خدمت به منافع انباشت سرمایه نژادپرستانه سفیدپوستان، که در مرکز آن خانواده سلطنتی انگلیس قرار دارد، از قاره آفریقا ربوده شدند.
آلدانی مارکی، یکی از فعالین «سازمان همبستگی با مبارزه یمن»، تاکید کرد که «ملکه الیزابت یک استعمارگر است و از دست‌هایش خون می‌ریزد.»
مارکی ادامه داد: «این است میراث ملکه الیزابت. میراثی از خشونت و غارت استعماری. میراثی از تفکیک‌نژادی و نژادپرستی نهادینه شده.»
وی در توئیتی نوشت: «در سال ۱۹۶۳ مردم یمن علیه استعمار انگلیس شورش کردند. ملکه نیز به‌نوبه خود به سربازان خود دستور داد تا با خشونت هر چه بیش‌تر مخالفان را سرکوب کنند.»
جولیوس مالما، رئیس حزب چپگرای «رزمندگان رهایی اقتصادی» در آفریقای جنوبی اعلام کرد: «اقدامات تنبیهی اصلی ملکه الیزابت علیه عدن مستعمره، ما را وامی‌داردبرای مرگ الیزابت سوگواری نکنیم، مرگ او برای ما یادآور یک دوره بسیار غم‌انگیز در تاریخ این کشور و آفریقا است»
وی افزود: «ملکه انگلیس امروز به همراه آمریکا، عربستان سعودی و امارات جنگ دیگری را علیه یمن به راه انداخته است.»
ملیسا موری، استاد جامائیکایی-آمریکایی در دانشکده حقوق دانشگاه نیویورک، گفت در حالی‌که «در جامائیکا و سایر نقاط کارائیب بقایای استعمار بر زندگی روزمره سایه می‌افکند»، مرگ ملکه «بحث‌ها درباره استعمار، غرامت‌ها و آینده کشورهای مشترک المنافع را تسریع می‌کند.»
ناظران متعددی اشاره کردند که چگونه امپراتوری انگلیس در طی دو قرن استعمار حدود ۴۵ تریلیون دلار از هند غارت کرد که منجر به مرگ میلیون‌ها نفر شد، و چگونه کوه نور – یکی از بزرگ‌ترین الماس‌های تراش‌خورده در جهان، با ارزش تخمینی ۲۰۰ میلیون دلار – از هند به سرقت رفت تا در تاج ملکه مادر قرار داده شود.
مانیشا کادیان، اقتصاددان هندی در توئیتر پرسید. «چرا هندی‌ها برای مرگ ملکه الیزابت دوم سوگوار هستند؟ میراث او استعمار، برده‌داری، نژادپرستی، غارت و چپاول است. او با این‌که فرصت داشت، هرگز برای تاریخ خونبار خانواده اش عذرخواهی نکرد. او در سفرش به هند همه چیز را به “دوران دشوار گذشته” تقلیل داد.
یک مورخ هندی در توئیتی نوشت: «تنها ۲۲ کشور وجود دارد که انگلیس در طول تاریخ هرگز به آن‌ها حمله نکرده است.»
او نوشت: «کشتی‌های انگلیسی در مجموع سه میلیون آفریقایی را به عنوان برده به دنیای جدید منتقل کردند. امپراتوری که بدبختی و قحطی را برای آسیا و آفریقا به ارمغان آورد. هیچ اشکی برای ملکه. هیچ اشکی برای سلطنت انگلیس.»
واکنش منفی به مرگ ملکه به جنوب جهانی محدود نبود. با وجود آشتی تاریخی بین ایرلند و انگلیس در این قرن، جشن‌هایی در دوبلین و در میان مهاجران ایرلندی در خارج برگزار شد – در مسابقه فوتبال سلتیک اف سی جمعیت می‌خواند «لیزی در جعبه» (Lizzie’s in a Box).
کاتلین برنز، یکی از همکاران شبکه «ام. اس. ان. بی. سی»در توئیتی نوشت: «من ایرلندی هستم، نفرت از ملکه یک سنت خانوادگی ما است.»
چپ‌های ولز نیز وارد عمل شدند. شبکه زیرزمینی ولز دلایل متعددی را برای این‌که چرا «ما عزاداری نخواهیم کرد» در توئیتر منتشر کرد.
این گروه گفت: «ما برای کسی که حفاظت از کودک آزارهای شناخته شده در خانواده سلطنتی را مدیریت کرد، عزاداری نخواهیم کرد.»
جدایی‌طلبان ولز افزودند: «ما برای خانواده سلطنتی که بر تخریب فعال زبان و فرهنگ ولزی نظارت داشت، عزاداری نخواهیم کرد.»
عسل راد، مدیر تحقیقات شورای ملی ایرانی- آمریکایی، با جمع‌بندی احساسات بسیاری از ساکنان جنوب جهانی و مدافعان استعمارزدایی در سراسر جهان، در توئیتی نوشت: «اگر با استعمارگران و ستمگران بیش‌تر از مردمی که آن‌ها سرکوب می‌کنند همدردی دارید، شاید لازم باشد اولویت‌های خود را ارزیابی کنید.»
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/2p8d98a7