تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: مارکسیسم – لنینیسم امروز
نویسندگان: مارک واندپیت و تون دانهیو
۲۱ دسامبر ۲۰۲۱
بخش‌های بزرگی از جمعیت در اروپا و به میزان کم‌تر در ایالات متحده [و فدراسیون روسیه و جمهوری‌ها پیشین اتحاد شوروی – عدالت]، به طور فزاینده، آشکارا بی‌اعتمادی خود را نسبت به سیاست‌های دولت خویش برای مبارزه با کووید-۱۹ ابراز می‌کنند. واکنش سیاست سنتی نوعی هراس است و با پدرسالاری و سرکوب مشخص می‌شود: الزام عمومی به مایه‌کوبی و محدود کردن آزادی حرکت. این راه ایجاد حمایت در میان جمعیت نیست. این، در کم‌ترین حالت، مستلزم گوش فرادادن به ترس‌ها و نگرانی‌های افراد مایه‌کوبی نشده است. اما عناصر دیگری نیز در بازی وجود دارند: بی‌اعتمادی به دولت، بی‌اعتمای به انحصارات دارویی، بی‌اعتمادی به علم، بی‌اعتمادی به همبستگی. مقایسه با کوبا جالب است.
چرا در کوبا جنبش ضدواکسن وجود ندارد؟
بخش‌های بزرگی از جمعیت در اروپا و به میزان کم‌تر در ایالات متحده [و فدراسیون روسیه و جمهوری‌ها پیشین اتحاد شوروی – عدالت]، به طور فزاینده، آشکارا بی‌اعتمادی خود را نسبت به سیاست‌های دولت خویش برای مبارزه با کووید-۱۹ ابراز می‌کنند. واکنش سیاست سنتی نوعی هراس است و با پدرسالاری و سرکوب مشخص می‌شود: الزام عمومی به مایه‌کوبی و محدود کردن آزادی حرکت. این راه ایجاد حمایت در میان جمعیت نیست. این، در کم‌ترین حالت، مستلزم گوش فرادادن به ترس‌ها و نگرانی‌های افراد مایه‌کوبی نشده است. اما عناصر دیگری نیز در بازی وجود دارند. مقایسه با کوبا جالب است.
بی‌اعتمادی به دولت
بسیاری از افراد مایه‌کوبی نشده به درستی به شایستگی و/ یا حسن نیت دولت‌های خود که اکنون می‌خواهند همه را در اسرع وقت مایه‌کوبی کنند، شک دارند. این، چندان هم غیرقابل درک نیست.
کشورهای اروپایی از مارس ۲۰۲۰ فی البداهه عمل کرده‌اند. هیچ یکنواختی یا منطقی در سیاست‌های مقابله با همه‌گیری کووید-۱۹ وجود ندارد. با نرخ‌های سرایت مشابه، اقدامات از یک کشور به کشور دیگر بسیار متفاوت است.
در بلژیک، جایی که ما زندگی می‌کنم، مانند دیگر کشورهای اروپایی، فی البداهه عمل کردن غیرقابل باور بود. دولت بلژیک تا اواسط ماه مارس دست روی دست گذاشت. این یک ماه و نیم خیلی دیر بود. اگر زودتر اقدام می‌کردند، سرعت شیوع بسیار کاهش می‌یافت و از مرگ هزاران نفر جلوگیری می‌شد. و به نظر نمی‌رسد که آن‌ها از اشتباهات خود آموخته باشند. واکنش به هر موج جدید بسیار دیر می‌آید.
اگرچه کارشناسان سال‌ها در مورد آن هشدار داده بودند، اما دولت بلژیک برای همه‌گیری آماده نبود. در ابتدا گفته شد که ماسک بی فایده است، زیرا به دلیل سوء مدیریت (هنوز) در دسترس قرار نداشت. سپس، ناگهان ماسک اجباری شد.
در سپتامبر ۲۰۲۱، در بلژیک با وجود بالا رفتن تعداد مبتلایان، این اقدامات کاهش یافت، در عین‌حال در هلند با کاهش تعداد مبتلایان، این اقدامات تشدید شد. این را چگونه می‌توان توضیح داد؟ در بلژیک برای اجرای یک سیاست جدید هفت وزیر بهداشت باید به توافق برسند. هم‌زمان با آن، فرمانداران و شهرداران قوانین سخت‌گیرانه‌تر یا سهل‌گیرانه‌تر را معرفی می‌کنند و روسای احزاب وجهه خود را به بهای سلامت عمومی برق می‌اندازند.
زمانی که این بی‌اعتمادی به خیابان‌ها و شبکه‌های اجتماعی می‌رسد، راست افراطی فقط کافی است اعلام نگرانی کند. راست افراطی فقط با ابراز همدردی خود با کسانی که مشروعاً به دولت بی‌اعتماد هستند، آن‌ها را به سمت خود جذب می‌کند. البته هدف آن‌ها این نیست که دموکراسی بیش‌تری برای بی‌صداها بخواهند. تاریخ به ما می‌آموزد که چرا هدف راست افراطی تسریع شکل‌گیری یک رژیم خودکامه است تا این افراد را کاملاً به حاشیه براند و استثمار همه چیز و همه کس به وسیله یک درصد را به حداکثر بر‌ساند.
اقدامات ضد کووید-۱۹ در بسیاری از کشورهای اروپایی یک هرج‌و‌مرج بزرگ بود و هنوز هم هست. اما، واقعیت این است که بی‌اعتمادی بسیار ژرف‌تر است. در بحران بزرگ قبلی، بحران بانکی سال ۲۰۰۸، نیز این شهروندان بودند که بهای آن را پرداختند. بانک‌هایی که با پول ما سوداگری کرده بودند، از مسئولیت گریختند و با پول ما نجات یافتند. و ما مردم عادی صورت‌حساب را پرداختیم. و به دلایل خوب، روشن است که چنین بی‌اعتمادی به توانایی دولت برای مدیریت بحران وجود دارد.
و در کوبا؟
در اوایل ژانویه ۲۰۲۰، تقریباً دو ماه پیش از آن‌که سیاستمداران در اروپا وارد عمل شوند، دولت کوبا یک طرح ملی را برای مبارزه با ویروس کرونا آغاز کرد. کارزارهای اطلاع رسانی گسترده در محله‌های کارگری و در تلویزیون آغاز شد. در آن‌جا دولت‌ها متضاد وجود نداشت، هفت وزیر بهداشت که باید موافقت می‌کردند، و هیچ جدلی درباره ماسک اجباری وجود نداشت.
دولت قاطعانه عمل کرد و هر کاری را که برای از بین بردن ویروس در نطفه ممکن بود انجام داد. نه وعده‌های آسان داد که از برکت واکسن‌ها «قلمرو آزادی» را دوباره به دست خواهیم آورد، نه به دلیل انگیزه‌های انتخاباتی یا فقدان شهامت سیاسی، به سرعت کنترل را از دست داد، بلکه قاطعانه عمل کرد. در اینجا به چند نمونه اشاره می‌شود. گردشگری، منبع اصلی درآمد و هم‌چنین منبع اصلی شیوع ویروس، بلافاصله متوقف شد. کودکان از شش سالگی موظف به پوشیدن ماسک هستند. زمانی که مشخص شد که مدارس نیز کانون‌های مهم سرایت هستند، کوبا با حمایت بسیار خوب تلویزیون آموزشی، در میان چیزهای دیگر، به آموزش خانگی روی آورد.
آیسا نارانجو، یک پزشک ساکن هاوانا می‌گوید: «کوبایی‌ها با اطلاع رسانی صحیح به مردم در مورد خطرات بهداشتی، اهمیت ماندن در خانه را درک می‌کنند. آن‌ها می‌دانند که این بیماری چگونه منتقل می‌شود و مسئولیت سلامتی خود و بستگان و همسایگان خود را بر عهده می‌گیرند.»
مراقبت‌های بهداشتی در کوبا عمدتاً بر پیشگیری تمرکز دارد و بسیار غیرمتمرکز است. هر محله پلی‌کلینیک مخصوص به خود را دارد و یک پیوند مستحکم اعتماد بین جمعیت محله و پرسنل بهداشتی وجود دارد. از مارس ۲۰۲۰، تقریباً ۳۰هزار «ردیاب تماس» برای بررسی هر خانواده و تعیین این‌که آیا یکی از اعضای آن مبتلا شده است با نه، خانه به خانه، تا دورترین نقاط جزیره رفتند. دانشجویان دانشگاه برای کمک به این غربال‌گری بسیج شدند. در بلژیک، شناسایی بوسیله افراد ناشناس در مراکز تماس انجام شد، که دقیقاً اعتماد ایجاد نمی‌کند.
در عین‌حال، همه چیز بر روی ساخت واکسن‌های ضد ویروس کرونا متمرکز بود. در مارس ۲۰۲۱، سه واکسن در مرحله آزمایش بودند. کوبا در حال‌حاضر پنج واکسن دارد که یکی از آن‌ها برای کودکان دو سال به بالا است.
تفاوت‌ها بین کوبا و بلژیک در سیاست‌های کووید در ارقام نیز بازتاب یافته است. در کوبا ۱۴۶ مورد مرگ ناشی از کووید-۱۹ در پایان سال ۲۰۲۰ وجود داشت. در بلژیک، با همین تعداد جمعیت، این رقم تقریباً ۲۰هزار نفر بود. این پیش از گونه دلتا بود، که زود به کوبا رسید. کوبا تولید واکسن‌های خود را فقط سه ماه پس از آغاز تکثیر گونه دلتا آغاز کرد. مایه‌کوبی سریع در بلژیک که از اواخر سال ۲۰۲۰ آغاز شد، تعداد مرگ و میر ناشی از گونه دلتا را حداقل در مراحل اولیه به میزان قابل‌توجهی کاهش داده است.
گونه دلتا در واقع خیلی زود وارد کوبا شد. در آن زمان هیچ واکسنی وجود نداشت. اوج ابتلا در ژوئیه رخ داد. این امر باعث مرگ و میر بسیار شد و نظام سلامت را تکان داد. این وضعیت بهداشتی به مشکلات اقتصادی ناشی از محاصره اقتصادی ایالات متحده، از دست دادن گردشگری و افزایش قیمت مواد غذایی افزود. در نتیجه، نارضایتی زیادی در بین مردم ایجاد شد. ایالات متحده از طریق شبکه‌های اجتماعی سعی کرد به این نارضایتی دامن بزند و آن را به سمت اعتراض سوق دهد. این در نهایت با شکست مواجه شد.
زمانی که کارزار مایه‌کوبی در کوبا آغاز شد، نتایج تماشایی بود. در ۲۰ سپتامبر، در آغاز کارزار، هنوز بیش از ۴۰هزار ابتلای جدید و ۶۹ مورد مرگ در روز وجود داشت. امروز حدود ۶۰ ابتلای جدید و یک مرگ در روز وجود دارد. در کوبا کودکان بیش از دو سال سن نیز مایه‌کوبی می شوند. در ۲ دسامبر، ۹۰ درصد کوبایی‌ها اولین واکسن خود را دریافت کرده بودند. این ، پس از امارات متحده عربی، دومین درصد بالا در جهان و بالاترین درصد در آمریکای لاتین است. ما در بلژیک در ۷۵ درصد هستیم.
بی‌اعتمای به انحصارات دارویی
بسیاری از افراد مایه‌کوبی نشده در اروپا این موضوع را که دولت واکسن‌های رایگان ارائه می‌دهد مشکوک می‌دانند. آن‌ها مجبورند برای داروهای دیگر هزینه بیش‌تر و بیش‌تری بپردازند. مراقبت‌های بهداشتی هر سال هزینه بیش‌تری برای بیماران دارد و اکنون ناگهان همه ما «باید» بطور رایگان مایه‌کوبی شویم. آیا چیزی در پشت این است؟ آیا طرح این پرسش از شما یک نظریه‌پرداز توطئه می‌سازد؟
مردم می‌دانند که انحصارات دارویی فقط به سود فکر می‌کند و ایمنی افراد را همیشه جدی نمی‌گیرند. بین سال‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۸۰ میلیون‌ها مادر باردار برای جلوگیری از سقط جنین داروی «DES» (دی اتیل استیل‌بسترول) مصرف می‌کردند و در دهه ۱۹۶۰ برای آن‌ها برای درمان سرگیجه دوران بارداری «سافتنون» (Softenon) تجویز شد. این تصمیمات باعث ایجاد هزاران نوزاد ناقص شد. در ایالات متحده، انحصار دارویی «پِردو» (Purdue Pharma)، متعلق به خانواده ثروتمند «ساکلر»، تا همین اواخر مُسکن قوی «اوکسی‌کونتین» (OxyContin) را که کاملاً می‌دانست بسیار اعتیادآور است، می‌فروخت.
«پِردو» مسئول مرگ هزاران آمریکایی و اعتیاد میلیون‌ها نفر است. «فنتانیل» نیز که به وسلیه «پال یانسن» از غول داروسازی بلژیکی به همین نام (اکنون بخشی از «جانسون و جانسون») اختراع شد، یک مُسکن بسیار اعتیادآور است که به‌طور رایگان در ایالات متحده در دسترس بود و به شدت تبلیغ می‌شد. «جانسون و جانسون» در این پرونده مسئول شناخته شد و محکوم گردید.
مردم هم‌چنین می‌دانند که شرکت‌های داروسازی قیمت‌های بسیار بالایی برای واکسن‌های کووید-۱۹ خود می‌گیرند و یارانه‌های زیادی از سوی دولت دریافت می‌کنند، اما اجازه دارند میلیاردها سود داشته باشند. وقتی همین شرکت‌ها می‌گویند که به تزریق یک تقویت‌کننده دیگر نیاز است، این حتا اگر از نظر علمی درست باشد به طور قابل‌توجهی شک برمی‌انگیزد.
کوبا چطور؟
هیچ صنعت داروسازی خصوصی در کوبا وجود ندارد. همه واکسن‌های ضد کووید-۱۹ به وسیله آزمایشگاه‌های زیست‌پزشکی دولتی ساخته می‌شوند. ۸۰ درصد واکسن‌های مورد استفاده در برنامه‌های مایه‌کوبی کشور، ساخت داخل است. در آن‌جا قیمت‌های هولناک یا سودهای نزول‌خوارانه وجود ندارد.
کل جمعیت از دوره نوزادی در برابر طیف وسیعی از بیماری‌ها مایه‌کوبی می‌شود، درست مانند اینجا در اروپا. این یکی از عوامل اصلی افزایش بسیار سریع میانگین طول عمر در کوبا در دهه‌های اخیر است. میانگین طول عمر در کوبا بیش‌تر از ایالات متحده است و مرگ و میر نوزادان از ایالات متحده کم‌تر است. در ماه‌های اخیر نشان داده شده است که واکسن‌ها نیز بسیار موثر هستند. بنابراین جای تعجب نیست که هر کوبایی نه تنها به شرکت‌های داروسازی ملی خود اعتماد دارد، بلکه به آن‌ها افتخار می‌کند.
بی‌اعتمادی به علم
در اروپا از علم واقعی و شبه علم اغلب برای تبلیغ همه چیز استفاده می شود: مکمل‌های غذایی، پوشک‌های کامل، محصولات رشد مو، تلفن‌های همراه مافوق صوت …. در نتیجه علم جایگاه خود را برای بسیاری از مردم از دست داده است. تحقیقات مکرر و کلاهبرداری‌های بزرگ (به «دیزل‌گیت» فکر کنید) مردم را حتا شکاک‌تر می‌کنند.
علاوه بر این، بسیاری از افراد در مقاطع متوسطه یا عالی ترک تحصیل می‌کنند و قادر به درک آمار یا نمایش آن‌ها در مقالات نیستند. «به تعداد افراد مایه‌کوبی نشده در بیمارستان افراد مایه‌کوبی شده وجود دارد، اینطور نیست؟» همه این‌ها توضیح می‌دهد که چرا گروه‌های بزرگی از مردم جذب نظریه‌های مبهم می‌شوند یا حداقل می‌خواهند آن‌ها را جدی بگیرند، زیرا فکر می‌کنند «آن‌ها» تلاش می‌کنند چیزی را به ما بقبولانند. «آن‌ها» می‌خواهند ما را مجبور کنند که از چند چیز پیروی کنیم: گذرنامه کووید، مایه‌کوبی و غیره. منظور از «آن‌ها»، ملغمه‌ای از سیاستمداران، کارشناسان و رسانه‌ها است.
و در کوبا؟
در کوبا مردم بندرت با تبلیغات حرفه‌ای روبه‌رو می شوند. علم از طریق آموزش – با کیفیت بالا- و رسانه‌های غیرتجاری به مردم می‌رسد. حتا پیش از ظهور نخستین مورد ابتلا، در تلویزیون برای همه کوبایی‌ها توضیح داده شد که کووید-۱۹ چیست، همه‌گیری چگونه در سرتاسر جهان شیوع یافته است، درباره آن چه کار می‌توان انجام داد، و در نتیجه، چه اقداماتی باید انجام شود.
مردم کوبا می‌دانند که دانشمندان آن‌ها برای منافع عمومی کشورشان کار می‌کنند. مردم تقریباً هر سال این را می‌بینند، به عنوان مثال، در تخلیه پیشگیرانه شهرها و شهرها در مسیر توفان‌ها دریایی، که توسط بهترین هواشناسان جهان ترسیم شده است. این دیده شد که چگونه «اچ.آی.وی» به سرعت و با تعهد قوی به پیشگیری مهار شد، چگونه ویروس تب «دانگ» و ویروس «زیکا» به شیوه‌ای علمی، کارآمد و شفاف، و با حداقل تعداد قربانیان درمان می‌شوند.
بی‌اعتمادی به همبستگی
مدیریت موثر همه‌گیری مستلزم همبستگی است. اکثریت جمعیت، که شخصاً ترس چندانی از این بیماری ندارند، باید با اقلیت‌هایی از افراد (بسیار) پیر و جسماً ضعیف همبستگی نشان دهند. مایه‌کوبی برای یک مرد یا زن معمولی و هم‌چنین برای کودکان مهم است تا گردش ویروس در جامعه را در اسرع وقت به نفع ضعیف‌ترین افراد کاهش دهد. اکثر مردم – در اروپا نیز – این را دلیل کافی برای مشارکت می‌دانند. این در مورد رعایت اقدامات ایمنی نیز صدق می‌کند.
این واقعاً تعجب‌آور است که در اروپا بیش‌تر از آنچه که هست افراد نمی‌گویند: «من به اندازه کافی سالم و قوی هستم، من به واکسن نیاز ندارم، بقیه باید بفکر خودشان باشند.» کل فرهنگ تجاری و نولیبرالی در اینجا به طور روزانه به مردم تلقین می‌کند که وظیفه آن‌ها توسعه و پیشرفت و بهتر و بهتر و ثروتمندتر شدن در زندگی است. ایده‌آل، استقلال مطلق، عدم وابستگی به دیگران، و وابستگی بسیار کم‌تر به «دولت» است، در غیر این صورت شخص یک «مفت‌خور» است. به اتحادیه‌ها به مثابه محافظان این «مفت‌خورها» نگاه می‌شود. دولت باید چابک شود، مراقبت‌های اجتماعی و بهداشتی باید کاهش یابد. این دقیقاً فرهنگی نیست که همبستگی را تقویت کند.
کوبایی‌ها در وضعیت رقابت یا «هر کس برای خودش» زندگی نمی‌کنند. مردم کوبا به تجربه می‌دانند که فقط با هم می‌توانند با چالش‌های بزرگ کشور، که متأسفانه امروز بیش از هر زمان دیگری است، روبه‌رو شوند،آن‌ها به غلبه بر مشکلات عادت کرده‌اند. کمک به همسایه‌ها، نظافت محله با هم، تشکیل جلسات و تصمیم‌گیری با هم در محل کار و… شیوه زندگی آن‌هاست.
همبستگی بخشی از «DNA» آن‌هاست. ده‌ها سال است که آن‌ها پزشکان، پرستاران و معلمان را به سایر نقاط جهان می‌فرستند. کشور کوچکی با یازده میلیون نفر جمعیت، با منابع ده برابر کم‌تر از بلژیک، پزشکان را برای مبارزه با کووید تا دوردست، به ایتالیا فرستاد.
این نگرش و شیوه زندگی یکی دیگر از دلایلی است که افراد ضدواکسن در کوبا کم هستند یا اصلاً وجود ندارند.
https://mltoday.com/why-isnt-there-an-anti-vaccine-movement-in-cuba/
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/2p93eytm