آقای مهتدی، که سال گذشته در وزارت امور خارجه و ديگر آژانس[!!؟]‌های دولتی با مقامات آمريکايی ‏ملاقات کرده است، می‌گويد هنگامی که او عمليات حزبش در داخل ايران را تشريح می‌کند و التماس ‏حمايت علنی دارد، تنها چيزی که دريافت می‌کند تکان تأييدآميز سر است. او می‌گويد: «در مورد اپوزيسيون ‏ايرانی، يا اپوزيسيون کرد در ايران، هيچ استراتژی روشنی وجود ندارد. آن‌ها قدری همدردی با ما نشان ‏می‌دهند. آن‌ها شروع به گفتن علنی چيزهايی در باره گروه‌های قومی و زنان کرده اند، اما هيچ استراتژی ‏رسمی وجود ندارد. ما هنوز نمی‌دانيم ايالات متحده می‌خواهد با اين رژيم چه کار کند؟»

تارنگاشت عدالت – بايگانی دورۀ دوم

منبع: نيويورک سان، ۱٨ مه ۲۰۰٧‏
گزارشگر: الی ليک
برگردان: ع. سهند

رهبر اپوزيسيون کرد ايرانی خواهان استراتژی روشن ايالات متحده است

‏زرگوئز، عراق- رهبر اپوزيسيون کرد ايرانی از پايگاه کوهستانی خود در ۱۰۰ کيلومتری مرز ايران می‌گويد: ‏‏«آمريکايی‌ها او را گيج کرده اند.» عبدالله مهتدی، دبيرکل حزب کومله کردستان ايران، رُک و راست پرسيد: ‏‏«سياست آمريکا در قبال ايران چيست؟»‏

آقای مهتدی، که سال گذشته در وزارت امور خارجه و ديگر آژانس[!!؟]‌های دولتی با مقامات آمريکايی ‏ملاقات کرده است، می‌گويد هنگامی که او عمليات حزبش در داخل ايران را تشريح می‌کند و التماس ‏حمايت علنی دارد، تنها چيزی که دريافت می‌کند تکان تأييدآميز سر است. او می‌گويد: «در مورد اپوزيسيون ‏ايرانی، يا اپوزيسيون کرد در ايران، هيچ استراتژی روشنی وجود ندارد. آن‌ها قدری همدردی با ما نشان ‏می‌دهند. آن‌ها شروع به گفتن علنی چيزهايی در باره گروه‌های قومی و زنان کرده اند، اما هيچ استراتژی ‏رسمی وجود ندارد. ما هنوز نمی‌دانيم ايالات متحده می‌خواهد با اين رژيم چه کار کند؟»‏

پرسش‌های آقای مهتدی، که حزب کومله وی يکی از چهار حزب کردی است که در حال حاضر در ايران ‏سازماندهی می‌کنند، احتمالاً سخنگويان دولت بوش- و منتقدين آن- را متعجب خواهد کرد. خود پرزيدنت در ‏سال ۲۰۰۶ اعلام کرد ده‌ها ميليون دلار را برای کمک به گروه‌های اوپزيسيون ايرانی اختصاص داده است و ‏دفتر ويژه‌ای را در دوبی برای تعقيب فعاليت‌های رژيم ايران باز کرده است. در عين حال، سيمون هرش در ‏نيويورک تايمز پيرامون ارتباط آمريکايی‌ها با برخی گروه‌های قومی ايران گزارش داده است. در ماه مارس، ‏شبکه ‏ABC‏ گزارشی داشت پيرامون ارتباطات آمريکا با شورشيان بلوچ در ايران که مسؤول انفجار اتوبوس ‏حامل اعضای سپاه انقلاب اسلامی قلمداد می‌شوند.‏

آقای مهتدی می‌گويد گروه او، شامل ٨۰۰ عضو مسلح و يک شاخه مسالمت‌جو که عمدتاً بر سازمان حزب ‏و تبليغات تمرکز دارد، انتظار ندارد که آمريکا به ايران حمله کند يا حتا [به کومله] کمک نظامی کند- آن طور ‏که احزاب اپوزيسيون عراقی در دهه ۱٩٩۰ کردند. او می‌گويد: «ما انتظار حمله نداريم. ما می‌گوييم کمک به ‏احزاب ايرانی که برای دمکراسی و تغيير رژيم می‌جنگند برای ما و برای آمريکايی‌ها خوب است.»‏

به نظر می‌رسد رييس‌جمهور حداقل در حرف موافق باشد. او از سال ۲۰۰۳ قول داده است مادام که ‏ايرانی‌ها برای حقوق سياسی خود به پا خيزند، آمريکا در کنار آن‌ها خواهد ايستاد. اما اين پشتيیانی لفظی ‏با پرونده‌ای از مذاکرات خصوصی و عمومی با نمايندگان رژيم ايران، به ويژه در ارتباط با عراق، همراه بوده ‏است. اين هفته، ايرانيان بر سر روزهای مشخص ملاقات با همتايان آمريکايی خود برای بررسی امنيت ‏عراق، موافقت کردند. ماه گذشته، ژنرال ديويد پترائوس، فرمانده نيروهای ائتلاف در عراق، نيروهای قدس ‏ايران را به هدايت عمليات ربايش و قتل پنج سرباز آمريکايی در نزديکی شهر مقدس کربلا، متهم کرد.‏

کمک خواستن آقای مهتدی از آمريکا، از اصلاح‌طلبان ايرانی و گروه‌های دانشجويی در تهران که از يک ‏همه‌پرسی قانونی- با هدف محو قدرت بدون کنترلی که رهبر و شورای نگهبان در قم بر دادگاه‌ها، نيروهای ‏نظامی و قوه مقننه کشور اعمال می‌کنند- حمايت کرده اند، فاصله می‌گيرد. همان‌طور که «نيويورک سان» ‏قبل از اولين سفر اکبر گنچی به آمريکا گزارش داد، [اين] نويسنده ناراضی به طور مشخص خواست که ‏آمريکا هيچ از او حمايت نکند، زيرا هر کمک آمريکا به مرگ رفقای او منجر خواهد شد. آقای گنجی هنوز به ‏ايران بازنگشته است.‏

اما، حمايتی که آقای مهتدی از آمريکا می‌خواهد مشروط است. مثلاً، او نمی‌خواهد به عنوان چماقی برای ‏آزار رژيم مورد استفاده قرار گيرد. او می‌گويد: «بهتر است که حمايت علناً اعلام شود. اين از نظر کمک به ‏مردم ايران، يک استراتژی قابل توجيه است. ايرانيان سزاوار يک رژيم بهتری هستند. ايرانيان سزاوار يک ‏دولت دمکراتيک هستند.»‏

در داخل يک پايگاه در حاشيه کوه‌های قره‌داغ، عمليات حزب کومله محقر به نظر می‌رسد. چند تريلر، آب ‏لوله‌کشی، فضايی برای آموزش نظامی، و حتا يک محل بازی برای کودکان وجود دارد که نرده‌ای دور آن را ‏احاطه کرده است. آقای مهتدی می‌گويد، پول مخارج زندگی از دولت منطقه کردستان می‌آيد، که از گروه و ‏از حزب دمکرات کردستان ايران خواسته است، از دست زدن به عمليات نظامی در داخل ايران اجتناب ‏نمايند. آقای مهتدی می‌گويد او به خواست ميزبانان خود احترام می‌گذارد و تلاش‌های گروه خود را بر ايجاد ‏هسته سياسی در داخل مناطق کردستان، که او تخمين می‌زند ۱۰ ميليون کرد ايرانی در آنجا زندگی ‏می‌کنند، متمرکز کرده است.‏

آقای مهتدی می‌گويد عمليات گروه در ايران، هم‌چنين يک ايستگاه تلويزيون ماهواره‌ای واقع در سوئد، از ‏طريق کمک‌های مالی خصوصی از داخل ايران و از کردهای ساکن اروپا و آمريکا تأمين می‌شود. او می‌گويد ‏بخشی از استراتژی کردی در ايران اين است که با ديگر گروه‌های قومی، مانند اعراب اهواز، بلوچ‌ها، و ‏آذری‌ها ائتلاف‌هايی تشکيل شود.*‏

در اين مورد، آقای مهتدی هوادار تجزيه‌طلبی کردها نيست، موضوع حساسی که بسياری را در اپوزيسيون ‏ايرانی از ايجاد روابط نزديک با کردها باز داشته است. او می‌گويد: «ما به بسيج مردم از طريق اعتراضات ‏گسترده اعتقاد داريم. موقعی که زمان برای مبارزه مسلحانه مناسب باشد، به شرطی که بخشی از يک ‏مبارزه سياسی باشد، ما آن را در نظر خواهيم گرفت.»‏

حزب کومله وابسته به انترناسيونال سوسياليستی ‏Socialist International‏ بوده است. اما آقای مهتدی ‏می‌گويد چپ اروپايی به ويژه برای هدف او کار کمی کرده است. او می‌گويد: «از طرف رفقای اروپايی ما ‏هرگز يک استراتژی روشن در باره اپوزيسيون ايرانی يا اپوزيسيون کرد وجود نداشته است.»‏

آقای مهتدی در آخر مصاحبه با «سان» [که يکی از نشريات نئوکان‌های آمريکا است. مترجم] می‌گويد او ‏اکنون فکر می‌کند با خدايان انتقام از سوسياليسم- نومحافظه‌کاران واشنگتن- برخی چيزهای مشترک دارد. او ‏می‌گويد «ما با نئوکان‌ها برخی چيزهای مشترک داريم. ما هر دو به دمکراتيزه کردن کل خاورميانه اعتقاد ‏داريم.»‏

http://www.nysun.com/foreign/kurdish-iranian-opposition-leader-seeks-clear/54773/

‏* حدود چهار سال پيش در خرداد ۱۳٨۵ (ژوئن ۲۰۰۶) آقای مهتدی در کنگره ايالات متحده آمريکا در ‏نشستی که از طرف گروه «حقوق بشر کنگره» آمريکا، به رياست فرانک ولف (جمهوری‌خواه) و تام لانتوس ‏‏(دمکرات)، و «ديده‌بان حقوق بشر کردستان» برگزار شد، در کنار ديگر اعضای به اصطلاح «کنگره مليت‌های ‏ايرانی برای يک ايران فدرال» شرکت کرد و برای پيشبرد اين ايده خواهان کمک آمريکا شد. برای اطلاع ‏بيش‌تر به  مطلب «اقليت‌های قومی ايران برای سرنگون کردن رژيم ايران به دنبال کمک ايالات متحده ‏هستند» در نشانی زير نگاه کنيد. ترجمه فارسی اين مطلب نيز در اختيار خوانندگان گرامی قرار خواهد ‏گرفت:‏

http://www.niacouncil.org/index.php?Itemid=2&id=400&option=com_content&task=view

پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/mwapwsft