تارنگاشت عدالت – بایگانی دورۀ دوم
منبع: دمکراسی مردم
۸ مارس ۲۰۲۰
برگردان: ع. سهند
موافقتنامه پس از گفتوگوهای متمادی در دوحه، قطر بین ایالات متحده و مذاکره کنندگان طالبان حاصل شد. دولت افغانستان در هیچ زمان شریک در مذاکرات نبود، زیرا طالبان از به رسمیت شناختن دولت افغانستان یا سر میز نشستن با آنها امتناع مینماید. موافقتنامه دوحه به نحوی طراحی شده است که به قدرت رسیدن طالبان را تسیهل نماید. از وجود برخی مفاد محرمانه صحبت میشود. مایک پومپئو وزیر امور خارجه ایالات متحده قرار است رهبران کنگره را در جریان مفاد محرمانه قرار دهد. گفته میشود یکی از این مفاد حضور برخی نیروهای ویژه آمریکایی را در کشور در نظر میگیرد. در حالیکه پاکستان در جایگاه اداره امور افغانستان نشسته است، هند اکنون در وضعیت ناخوشایند رویارویی با تجدید افراطگرایی اسلامی در منطقه قرار گرفته است.
افغانستان: عقبنشینی یکجانبه ایالات متحده
توافقنامه برای آوردن صلح به افغانستان که از سوی ایالات متحده و طالبان در دوحه امضاء شد چیزی به جز عقبنشینی یکجانبه ایالات متحده از افغانستان نیست. ایالات متحده و متحدین آن در ناتو، پس از حمله به افغانستان و سرنگون کردن رژیم طالبان در اکتبر ۲۰۰۱، به مدت ۱۹ سال، بیثمر، مقهور کردن طالبان را دنبال کردند.
در زمان رییسجمهور اوباما، تعداد سربازان آمریکایی به ۸۴۰۰ نفر کاهش یافت و برای تجهیز ارتش افغانستان به منظور مقابله با نیروهای طالبان تلاش شد. در حال حاضر، بیش از نیمی از قلمرو تحت کنترل طالبان است. دولت رییسجمهور اشرف غنی ضعیف و دچار تفرقه داخلی است.
رییسجمهور ترامپ در جریان کارزار انتخاباتی گذشته خود قول داد به همه جنگهای بیفایده پایان دهد و سربازان را به خانه بازگرداند. با نزدیک شدن انتخابات در نوامبر، دولت ترامپ در صدد بوده است نشان دهد که سربازان به زودی به خانه باز خواهند گشت.
طبق موافقتنامه، ایالات متحده ۵۰۰۰ سرباز را خارج خواهد کرد و در عرض ۱۳۵ رور نیروی خود را از ۱۴۰۰۰ نفر به ۸۴۰۰ نفر کاهش خواهد داد. اگر همه چیز طبق نقشه پیش برود، همه سربازان ایالات متحده و متحدین در عرض ۱۴ ماه خارج خواهند شد.
انتظار میرود طالبان به نوبه خود به گروههای القاعده، یا دولت اسلامی و نیروهای مشابه که میتوانند امنیت ملی ایالات متحده را تهدید کنند، پناه ندهد. توافقنامه حتا یک آتشبس را دربر نمیگیرد. پیش از امضای موافقتنامه خصومتها فقط یک هفته کاهش یافت.
علاوه بر این، موافقتنامه آزادی ۵۰۰۰ هزار زندانی طالبان را به وسیله دولت افعانستان و مبادله زندانیان با طالبان را (که ۱۰۰۰ سرباز افغانی را دارد) تا ۱۰ مارس در نظر گرفته است. ایالات متحده همچنین به لغو تحریمها علیه اعضای رهبری طالبان و آزاد کردن داراییهای مسدود شده آنها در حین اجرای مفاد موافقتنامه متعهد شده است.
ده مارس همچنین تاریخ آغاز مذاکرات «بین-افغانها» تعیین شده است. طالبان قرار است با همه طرفین برای رسیدن به تفاهم درباره ترتیبات آینده در کشور صحبت کند.
موافقتنامه پس از گفتوگوهای متمادی در دوحه، قطر بین ایالات متحده و مذاکره کنندگان طالبان حاصل شد. دولت افغانستان در هیچ زمان شریک در مذاکرات نبود، زیرا طالبان از به رسمیت شناختن دولت افغانستان یا سر میز نشستن با آنها امتناع مینماید.
موافقتنامه دوحه به نحوی طراحی شده است که به قدرت رسیدن طالبان را تسیهل نماید. چون موافقتنامه یک آتشبس را در نظر نگرفته، بلافاصله پس از پایان هفته کاهش خصومتها، طالبان فعالیتهای مسلحانه را از سر گرفت. در طی ۲۴ ساعت پس از امضای موافقتنامه، ۳۳ حمله در ۱۶ استان رخ داد. رییسجمهور غنی اعلام کرده است که او متعهد نیست زندانیان طالبان را تا ۱۰ مارس آزاد کند. طالبان، در مقابل، این را محکوم نمود و حملات خود را تشدید کرد. در این شرایط، تحققق وعدههای مبهم گفتوگو بین طالبان و نیروهای سیاسی غیرمحتمل به نظر میرسد.
از وجود برخی مفاد محرمانه صحبت میشود. مایک پومپئو وزیر امور خارجه ایالات متحده قرار است رهبران کنگره را در جریان مفاد محرمانه قرار دهد. گفته میشود یکی از این مفاد حضور برخی نیروهای ویژه آمریکایی را در کشور در نظر میگیرد. مضمون آن مفاد هر چه باشد، آشکار است که ایالات متحده باید به زودی تصمیم بگیرد که آیا میخواهد به جدول زمانی خروح نیروهای خود پایبند بماند و دولت کابل را قربانی کند یا روبهرو با خیزش طالبان عهدشکنی نموده و حضور نطامی خود را حفظ کند.
برای مردم افغانستان، با شروع دوباره جنگ داخلی و به قدرت رسیدن طالبان، آینده تاریک است.
دولت موودی پس از اعلام موافقتنامه دوحه، در برابر کار انجام شده قرار گرفت. ایالات متحده به خود زحمت توجه به حساسیتهای هند را نداد. ترامپ پس از امضای موافقتنامه به هند سفر کرد. فقط این برای ترامپ مانده بود که به موودی بگوید ایالات متحده از افغانستان خارح خواهد شد و جلوی ضررهای خود را خواهد گرفت.
وزیر امور خارجه به کابل اعزام شد تا حمایت خود را از دولت محاصره شده اعلام نماید- یک افدام نمادین بدون مضمون. در حالیکه پاکستان در جایگاه اداره امور افغانستان نشسته است، هند اکنون در وضعیت ناخوشایند رویارویی با تجدید افراطگرایی اسلامی در منطقه قرار گرفته است. اینکه اين مسأله تحت پذیرش عمیق استراتژیک ایالات متحده رخ میدهد، نشانگر میزان سودمندی مشارکت استراتژیک بسیار ستایش شده هند-ایالات متحده است.
(۴ مارس ۲۰۲۰)
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/ykwpj8kr
https://www.peoplesdemocracy.in/2020/0308_pd/afghanistan-unilateral-retreat-us