کمونیستها در سالهای ۱۹۱۷، ۱۹۴۵ یا ۱۹۵۹، نه به این دلیل که توازن نیروها به نفع آنها بود، بلکه به این دلیل که توانستند به تغییرات سریع شرایط عینی پاسخ انقلابی بدهند، دگرگونیهای تاریخی را رهبری کردند. این برای حزب کمونیست ترکیه یک نگرش اصولی است که به بخشی از آلودگی ایجاد شده بوسیله بسیاری از جنبشهای سیاسی به ظاهر چپ که با یکدیگر برای ایفای نقش در راه حلها در محدودههای تعیین شده توسط نظام سرمایه داری رقابت میکنند، مبدل نشود. حزب ما در مقابله با نفوذ چپ رفرمیست که گاه در کسوت سوسیال دموکراسی نوین، گاه با یک گفتمان لیبرالی گستاخ، و گاه با یک رادیکالیسم توخالی ظاهر میشود، و در گذشته بارها شاهد آن بودهایم، تجربه دیرینهای دارد که نمیتوان به آن کم بها داد.
تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: شبکه همبستگی (SolidNet)
سخنرانی کمال اوکویان، دبیر کل حزب کمونیست ترکیه
۲۹ اکتبر ۲۰۲۲ در ۲۲- مین همایش جهانی احزاب کمونیست و کارگری
رفقای گرامی،
من از جانب حزب کمونیست ترکیه با صمیمانهترین احساس رفاقت به شما درود میگویم. همه ما با دانستن اینکه این نشست معنای بسیار ویژهای دارد، به هاوانا آمدیم. مایلم از حزب کمونیست کوبا، که در شرایط بسیار دشوار، تلاش زیادی برای حفظ دستاوردهای انقلاب انجام داده و برای نزدیک به ۷۰ سال انرژی و پویایی بینظیری را برای آرمان کمونیسم به ارمغان آورده است، تشکر کنم.
رفقا،
سه سال پیش، در پایان نشست ما در ازمیر، گفتم که «کمونیستها در دنیای پر هرجومرج و پر از عدم قطعیت، در هر لحظه ممکن است با وظایف و پتانسیلهایی روبهرو شوند که از تحولات بسیار گوناگون ناشی میشود» و تاکید کردم که این هم خطرات بزرگ و هم فرصتهای بزرگ خواهد آفرید.
چند ماه پس از آن نشست، ما با واقعیت کووید-۱۹ مواجه شدیم. البته میتوان همهگیری را فاجعهای دانست که کل بشریت را تهدید میکند. اما برای کمونیستها، کووید-۱۹ گواه ناتوانی سرمایهداری است، گواه اینکه چگونه اقتصاد بازار بشریت را به لبه سقوط و زوال رسانده است، و چگونه انحصارات بینالمللی میتوانند یک بیماری همهگیر را به یک فرصت اقتصادی و سیاسی برای خود تبدیل کنند.
گرچه در طول همهگیری در هر کشور مبارزه برای احقاق حقوق طبقه کارگر، دفع حملات سرمایهداری، یا مانند مورد کوبا، برای نشان دادن مقاومت اقتصادی، سیاسی و علمی در برابر محاصره امپریالیستی وجود داشته است، متأسفانه، کمونیستها در طول همهگیری، نتوانستند سوسیالیسم را به یک بدیل مبدل نمایند.
رفقا،
همهگیری پایان یافته، اما یک بحران اقتصادی وجود دارد که کل جهان را تحت تاثیر قرار داده است؛ هزینههای فزاینده زندگی اولویت اصلی میلیاردها نفر است. بولتنهای خبری بحث میکنند که آیا جنگ هستهای نزدیک است یا خیر. کارگران مستاصل، جوانان ناامید هستند.
از سوی دیگر، کمونیستها باید راهحل و امید باشند.
ما بدون تاکید بر هدف سرنگونی سرمایهداری نمیتوانیم راهحل و امید باشیم. هر زمان که کمونیستها خلاء بوجود میآورند، راست پوپولیستی، جنبشهای نژادپرستانه و حتی فاشیستها میآیند تا آن را پُر کنند. آنها با یک رادیکالیسم کاذب بر روی بدبینی موجود در جامعه سرمایهگذاری میکنند.
رفقا،
استراتژیهای دفاعی جنبش کمونیستی در طی یک دوره زمانی بسیار طولانی، امروز در چهارراه بشریت فروپاشیده است. این واقعیت که در این شرایط توازن نیروها آشکارا علیه طبقه کارگر، علیه جنبش انقلابی است، این استراتژیها را توجیه نمیکند، برعکس، آنها را محکوم میکند. امروز هر چقدر هم که جنبش کمونیستی در هر کشور ضعیف باشد، ما موظف هستیم که سوسیالیسم را بدیل بالفعل و واقعبینانه نماییم.
آنچه حزب کمونیست ترکیه سعی به انجام آن در ترکیه دارد دقیقاً این است.
کشور ما کشوری است که در آن برای سالها کودتاها، اسلام سیاسی، فاشیسم و نظامیگری ظهور کرده است. وقتی از این منظر تحلیل شود، در ترکیه ابتدا باید دموکراسی ساخت. اما، در ترکیه که تحت سلطه طبقه سرمایهدار توسعه یافته و انحصارات قدرتمند است، دمکراسی قابل ساخت نیست. میدانیم که به تعویق انداختن سوسیالیسم با گفتن اول حقوق بشر، اول دموکراسی، اول صلح و غیره، تسلیم شدن در برابر دیکتاتوری سرمایه است.
ما چنین کاری نمیکنیم.
طی سالها، با گفتن اینکه ابتدا باید فاشیسم را شکست داد، ابتدا باید مشکل کُردها را حل کرد، ابتدا باید دموکراسی را برقرار کرد، یک تله در برابر جنبش کمونیستی در این کشور قرار دادند. اکنون گفته میشود که «اول اردوغان باید برود».
بله، اردوغان در اسرع وقت، باید برود. با این حال، در میان کسانی که میگویند «اول اردوغان باید برود»، محافل لیبرال طرفدار ناتویستها و طرفدار آمریکا – انگلیس پر سر و صداترینها هستند. آنها میخواهند از انرژی ضداردوغانی انباشته شده در جامعه ترکیه برای حفظ قدرت سرمایهداری که اردوغان در خدمت آن است استفاده کنند و دوباره به آن اعتبار بدهند.
رفقا،
حزب کمونیست ترکیه توازن نیروها را به واقعبینانهترین وجه از نظر اقدامات و آمادگیهای خود محاسبه میکند. اما ما استراتژی خود را با توجه به عمیقتر شدن بحران حاکمیت سرمایهداری، که خود را بیش از پیش نشان میدهد، و اینکه این دوره هرجومرج بیشتر فشار وارد میآورد، تعیین میکنیم.
این برای حزب کمونیست ترکیه یک نگرش اصولی است که به بخشی از آلودگی ایجاد شده بوسیله بسیاری از جنبشهای سیاسی به ظاهر چپ که با یکدیگر برای ایفای نقش در راه حلها در محدودههای تعیین شده توسط نظام سرمایه داری رقابت میکنند، مبدل نشود. حزب ما در مقابله با نفوذ چپ رفرمیست که گاه در کسوت سوسیال دموکراسی نوین، گاه با یک گفتمان لیبرالی گستاخ، و گاه با یک رادیکالیسم توخالی ظاهر میشود، و در گذشته بارها شاهد آن بودهایم، تجربه دیرینهای دارد که نمیتوان به آن کم بها داد.
این یک حُکم انقلابی است. ما کمبودها و اشتباهات خود را میدانیم. اما بزرگترین اشتباه، به تعویق انداختن هدف سوسیالیسم و انقلاب است. اگر در زمانی که سرمایهداری این چنین متزلزل و ناپایدار است، در اهداف پارلمانی یا ارگانهای ذاتی سرمایهداری درجا بزنیم، تاریخ ما را نخواهد بخشید.
وقتی با این شجاعت عمل میکنیم، میبینیم که پیشرفت میکنیم، متقاعد کنندهتر میشویم و خیلی بیشتر میتوانیم اشتباهات و ضعفهای خود را سریعتر جبران نماییم.
کمونیستها در سالهای ۱۹۱۷، ۱۹۴۵ یا ۱۹۵۹، نه به این دلیل که توازن نیروها به نفع آنها بود، بلکه به این دلیل که توانستند به تغییرات سریع شرایط عینی پاسخ انقلابی بدهند، دگرگونیهای تاریخی را رهبری کردند.
امروز، در سال ۲۰۲۲، در پایتخت کوبای سوسیالیستی، که نتیجه چنین هوشیاری انقلابی است، اجازه دهید دوره جدیدی را آغاز کنیم که در آن شاهد ظهور دوباره جنبش کمونیستی باشیم، دورهای که در آن ما درگیر بحث و همکاری واقعی باشیم، در آن از یکدیگر میآموزیم و از مبارزات یکدیگر به هیجان میآییم.
برای همه شما رفقا آرزوی موفقیت دارم…
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/42s39e5e