تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: مانتلی ریویو (سرمقاله)
۱۳ آوریل ۲۰۲۲
ناتو اعتراف می‌کند که می‌خواهد اوکرائینی‌ها برای خون‌ریختن از روسیه، و نه برای صلح، «به مردن ادامه دهند»
ائتلاف نظامی ناتو به رهبری ایالات متحده به صراحت اعلام کرده است که برای خون‌ریختن از روسیه و پیش‌بردن منافع ژئوپلیتیک غرب، تا آخرین نقر اوکرائینی‌ها بجنگد.
«واشنگتن پست» در یک اعتراف آشکارا تکان‌دهنده اذعان کرد که برخی از کشورهای عضو ناتو از اوکرائینی‌ها می‌خواهند که به جنگیدن و مردن ادامه دهند تا از رسیدن روسیه به دستاوردهای سیاسی جلوگیری شود.
این روزنامه معروف آمریکایی در گزارش ۵ آوریل پیرامون مذاکرات صلح بین اوکرائین و روسیه، فاش کرد که ناتو می‌ترسد که کی‌یف به برخی از خواسته‌های مسکو تسلیم شود.
«واشنگتن پست» به صراحت نوشت: «به نظر برخی از اعضای ناتو، برای اوکرائینی‌ها بهتر است به جنگیدن و مردن ادامه دهند، تا این‌که به یک صلح سهلالوصول، یا به صلحی که برای کی‌یف و بقیه اروپا گران تمام شود، دست یابند.»
دیپلمات‌های غربی ناشناس تأکید کردند «در اینمورد که برخی در ناتو برای دست یافتن به صلح از چه تعداد مصالحه حمایت خواهند کرد محدودیت‌هایی وجود دارد»، و آن‌ها برای جلوگیری از رفع نگرانی‌های امنیتی روسیه ترجیح می‌دهند جنگ در اوکرائین را طولانی کنند.»
روزنامه گفت که اعضای ناتو مستأصل هستند که به «ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه چیزی ندهند که نشانگر پیروزی باشد»، و بیش از آن مایلند برای انجام این کار اوکرائینی‌ها را به گوشت دم توپ مبدل کنند.
جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی ایالات متحده، خاطرنشان کرد که دولت ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکرائین، از نزدیک با واشنگتن هماهنگ است و «تقریباً روزانه» با کاخ سفید در تماس است. روشن است که واقعاً چه کسی همه‌کاره است.
روزنامه هم‌چنین فاش کرد که ارتش آمریکا بیش از ۱۰۰ هزار سرباز در اروپا مستقر کرده است.
«واشنگتن پست» رابطه نزدیکی با دولت آمریکا دارد. این روزنامه به جف بزوس، که با ۲۰۰ میلیارد دلار یکی از ثروتمندترین انسان‌های تاریخ است، تعلق دارد.
بزوس هم‌چنین موسس و رئیس اجرایی شرکت بزرگ آمازون است که با «سیا»، «پنتاگون»، «آژانس امنیت ملی»، «اف.بی.آی»، «اِعمال مهاجرت و گمرک ایالات متحده» و دیگر آژانس‌های دولتی ایالات متحده ده‌ها میلیارد دلار قرارداد دارد.
اگر «واشنگتن پست» با نقل قول از مقامات ارشد کاخ سفید این اطلاعات را درباره ناتو فاش می‌کند، به روشنی مشخص است که از طرف مسئولین خود در واشنگتن چراغ سبز دریافت کرده است.
این گزارش تایید نیمه رسمی این است که ناتو در جنگ نیابتی امپریالیستی خود علیه روسیه اوکرائینی‌ها را به مثابه گوشت دم توپ می‌بیند.
در واقع برخی از مقامات غربی این موضوع را آشکارا اعلام کرده‌اند.
الیوت آ. کوهن، یکی از مقامات ارشد سابق وزارت امور خارجه، باز جنگ‌افروز راست افراطی در مقاله‌ای در مجله «آتلانتیک» با مباهات گفت که «ایالات متحده و متحدانش در ناتو درگیر جنگ نیابتی با روسیه هستند.»
او با افتخار گفت: «آن‌ها هزاران مهمات را تأمین می‌کنند و امیدوارانه کارهای زیادی انجام می‌دهند – به عنوان مثال، به قصد کشتن سربازان روسی، اطلاعات را به اشتراک می‌گذارند » و افزود: «هر چه بیش‌تر و سریع‌تر، بهتر.»
کهنه سرباز وزارت امور خارجه اعلام کرد که «رود تسلیحاتی که به اوکرائین می‌رود باید سیل شود.»
این دقیقاً همان کاری است که کشورهای عضو ناتو انجام می‌دهند: روان کردن سیل اسلحه به همسایه روسیه.
ایالات متحده و اتحادیه اروپا به جای حمایت از مذاکرات صلح با روسیه، جنگ را تشدید کرده و میلیاردها دلار تسلیحات، از جمله ده‌ها هزار موشک ضدتانک، هزاران موشک ضدهوایی، و صدها پهپادهای انتحاری، و هم‌چنین تانک و خودروهای زرهی به اوکرائین ارسال کرده‌اند.
چیزی که به آن اشاره نمی‌شود این است که چگونه شرکت‌های تسلیحاتی آمریکا و اروپا از جنگ سود زیادی برده‌اند. پس از اعزام نیروهای روسیه به اوکراین در ۲۴ فوریه، زمانی که دولت های غربی متعهد شدند هزینه‌های نظامی خود را به میزان قابل توجهی افزایش دهند، سهام پیمانکاران نظامی خصوصی، به شدت افزایش یافت.
دولت جو بایدن بلافاصله در اواخر فوریه ۳۵۰میلیون دلار تسلیحات تحویل داد، سپس در ماه مارس قول داد ۱۳٫۶ میلیارد، که ۶٫۵ میلیارد دلار آن کمک نظامی است، به اوکرائین بدهد.
وزرای خارجه ناتو در ۶ و ۷ آوریل در مقر ائتلاف نظامی در بروکسل ملاقات کردند و متعهد شدند که جنگ در اوکرائین را بیش از پیش تشدید کنند.
نمایندگان چندین کشور غیرعضو ناتو از جمله ژاپن، کره جنوبی، گرجستان، فنلاند، سوئد، استرالیا و نیوزلند به سیاستمداران غربی پیوستند.
دیمیترو کولِبا، وزیر امور خارجه اوکرائین برای این نشست به بروکسل سفر کرد و در آنجا هرگونه تردیدی را که ناتو خواهان جنگ بیش‌تر به جای صلح است، برطرف کرد.
کولبا موضوع را خلاصه کرد: «امروز به اینجا آمدم تا درباره سه موضوع مهم صحبت کنم: اسلحه، اسلحه، و اسلحه.»
ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو نیز بر همین منوال اعلام کرد: «بعد از تهاجم، متحدین با پشتیبانی نظامی بیش‌تر، با تجهیزات نظامی بیش‌تر، وارد عمل شدند، و این پیام روشن نشست امروز بود که متحدین باید اقدامات بیش‌تری انجام دهند و برای ارائه تجهیزات بیش‌تر آماده انجام کارهای بیش‌تری باشند، و آن‌ها فوریت را درک می‌کنند و تشخیص می‌دهند.»
استولتنبرگ به این مباهات می‌کند که حمایت نظامی مستقیم ناتو از اوکرائین به سال ۲۰۱۴ باز می گردد و ده‌ها هزار سرباز اوکرائینی در هشت سال گذشته، مدت‌ها پیش از حمله روسیه، توسط ناتو آموزش دیده‌اند.
ناتو آشکارا ترجیح می‌دهد که اوکرائینی‌ها به امید تضعیف و بی‌ثبات کردن روسیه جان خود را فدا کنند.
در همین حال، اوکرائینی‌هایی که فکر می‌کنند صلح، نه جنگ بیش‌تر، باید راه‌حل باشد با عواقب ناگواری روبرو می‌شوند.
دنیس کی‌ریف، یک مذاکره کننده اوکرائینی که در مذاکرات صلح با روسیه شرکت کرده بود، توسط «سرویس امنیتی اوکرائین»، که به تأثیرپذیری از نئونازی‌ها و دیگر جریانات راست افراطی مشهور است، به قتل رسید.
همه این خشونت‌های شدید و جنگ‌افروزی، مستقیماً در تقابل با ادعای ناتو مبنی بر این‌که گویا یک اتحاد «دفاعی» است قرار دارد.
واقعیت این است که ناتو هرگز به دفاع اختصاص نداشته است، چه رسد به دموکراسی. دیکتاتوری فاشیستی پرتغال، از جمله اعضای موسس این اتحاد نظامی در سال ۱۹۴۹ بود.
در طول جنگ سرد اول، ناتو از همدستان سابق نازی‌ها و فاشیست‌ها در عملیات رسوای «گلادیو» حمایت کرد. با حمایت ناتو، افراط‌گرایان راست، به ویژه در طول رسوایی «سال‌های سرب» ایتالیا حملات تروریستی را در اروپا انجام دادند تا بتوانند چپ را سرکوب کنند.
با پایان یافتن جنگ سرد اول، ناتو به گسترش خود در مرزهای روسیه ادامه داد، و مکرراً وعده‌های داده شده توسط ایالات متحده، انگلستان و فرانسه را، مبنی بر این‌که اتحاد نظامی پس از یکپارچگی آلمان در سال ۱۹۹۰ «یک سانتی‌متر به سمت شرق» حرکت نخواهد کرد، نقض کرد.
در کارزارهای بمباران در دهه ۱۹۹۰، ناتو یوگسلاوی سابق را که دیگر به عنوان یک کشور وجود ندارد، ویران کرد و از بین برد.
سپس ناتو در سال ۲۰۰۱ به ایالات متحده کمک کرد تا جنگ خود را در افغانستان آغاز کند و تا سال ۲۰۲۱ اشغال نظامی مشترک خود را حفظ کرد.
در سال ۲۰۱۱، ناتو علیه لیبی، مرفه‌ترین کشور آفریقا، جنگ کرد. لشکرکشی غرب کشور لیبی را ویران ساخت. شرکت‌های خارجی سوخت فسیلی به زودی ذخایر عظیم نفت این کشور آفریقای شمالی را غارت کردند.
هنوز هم در سال ۲۰۲۲، لیبی یک دولت مرکزی واحد ندارد. با این حال، برای پناهندگان آفریقایی جنوب صحرا، در فضای باز بازارهای برده فروشی دارد.
ویرانه‌های لیبی، افغانستان و یوگسلاوی سابق نشان می‌دهند که ناتو واقعاً چه چیزی را به جهان ارائه می‌نماید.
و ائتلاف نظامی به رهبری ایالات متحده اکنون آماده است تا اوکرائین را برای پیشبرد منافع واشنگتن و وال‌استریت قربانی کند.
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/nd9j2832