تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: پیام مردم
نویسنده: عبدالرحمان
۲۱ مارس ۲۰۲۲
احزاب سیاسی مخالف در اوکرائین ممنوع شدند و «سیاست اطلاع‌رسانی یکپارچه» اعمال شد
زلنسکی ممنوعیت فعالیت احزاب عمدتاً چپ و مخالف ناتو در کشور را، علی‌رغم این‌که اکثر این احزاب علناً با مداخله روسیه مخالفت کردند، با ادعای ارتباط آن‌ها با روسیه توجیه کرد.
در یک حمله دیگر به دیدگاه‌های سیاسی مخالف در اوکرائین، رئیس‌جمهور ولدیمیر زلنسکی فعالیت احزاب سیاسی اصلی مخالف در این کشور را پس از ادعای ارتباط آن‌ها با روسیه ممنوع کرد. وی همچنین به نام اجرای «سیاست اطلاع‌رسانی یکپارچه» از ادغام همه شبکه‌های تلویزیونی کشور و ایجاد انحصار دولت بر رسانه‌ها خبر داد.
زلنسکی در بیانیه‌ای با اشاره به لزوم حفظ وحدت کشور مدعی شد که «شورای امنیت ملی و دفاع با توجه به جنگ تمام عیار از سوی روسیه و روابط سیاسی که تعدادی از ساختارهای سیاسی با این کشور دارند، تصمیم گرفت هرگونه فعالیت تعدادی از احزاب سیاسی را برای دوره حکومت نظامی تعلیق کند.»
زلنسکی همچنین از بستن سایر شبکه‌های تلویزیونی در کشور و ادغام آن‌ها در تلویزیون ملی خبر داد. او ادعا کرد که این اقدام به اجرای «سیاست اطلاع‌رسانی یکپارچه» تحت حکومت نظامی کمک خواهد کرد. اوکرائین قبلاً پخش شبکه‌های تلویزیونی روسیه را ممنوع کرده بود.
یازده حزب سیاسی ممنوعه شامل «پلاتفرم مخالف برای زندگی» می‌شود که ۳۹ کرسی از ۴۵۰ کرسی پارلمان اوکرائین را دارد. از دیگر احزاب ممنوعه می‌توان به «حزب شاریتی»، «حزب ما»، «اپوزیسیون چپ»، «اتحادیه نیروهای چپ»، و احزاب سوسیالیست اشاره کرد. تعدادی از این احزاب چپ هستند و با عضویت اوکرائین در ناتو و اتحادیه اروپا مخالفت کرده‌اند.
پس از اعلام این ممنوعیت، «پلاتفرم مخالف برای زندگی» این اقدام را «غیرقانونی» خواند و متعهد شد که آن را در دادگاه به چالش بکشد. همچنین از فعالین و کادرهای خود خواست تا به کار خود ادامه دهند و افزود: «مقامات به جای گفت‌وگوی سیاسی و تلاش برای مصالحه و راه‌های متحد کردن کشور، بر یورش، ارعاب، سرکوب و انتقام علیه مخالفان خود تکیه می‌کنند.»
«پلاتفرم مخالف برای زندگی» پایگاه قابل‌توجهی در جمعیت روسی زبان در شرق اوکرائین دارد. ویکتور مدودچوک که به وسیله دولت اوکرائین به خیانت متهم شده است، رهبر این حزب است. او در پی حمله روسیه در حبس خانگی قرار گرفت. با این حال، دولت اوکرائین ادعا می‌کند که او از حبس خانگی فرار کرده است. این اتهام توسط وکیل مدودچوک رد شد.
تنها چند هفته پیش در ۶ مارس، الکساندر کونونوویچ و میخائیل کونوویچ، رهبران «اتحادیه جوانان کمونیست لنینیست اوکرائین» نیز توسط نیروهای امنیتی اوکرائین دستگیر و به زندان افتادند. از آن زمان، اطلاعات در مورد وضعیت آن‌ها بسیار محدود بوده است.
مفسران عموماً در رسانه‌های اجتماعی از ممنوعیت گروه‌های مخالف انتقاد کردند.
استیو هاول در ۲۰ مارس ۲۰۲۲ در توئیتر نوشت: «اوکرائین به تازگی ۱۱ حزب اپوزیسیون را که اکثر آن‌ها ازجناح چپ هستند، ممنوع کرده است، این علاوه بر ممنوعیت احزاب کمونیست از سال ۲۰۱۵ است. اگر این احزاب هیچ حمایتی ندارند، چرا خطر تلقی می‌شوند. اگر از حمایت برخوردارند چرا تا به حال در رسانه‌های ما هیج اشاره‌ای به این موضوع نشده است؟»
برخی همچنین عدم انتقاد در رسانه‌های غربی را که تمایل دارند چنین اقداماتی را به مثابه قتل دموکراسی بدانند، زیر سوال بردند. بسیاری اظهار داشتند که این نشان دهنده «استاندارد دوگانه» رسانه‌های غربی است.
ریچارد مدهرست در ۲۰ مارس ۲۰۲۲ در توئیتر نوشت: «اگر پوتین ۱۱ حزب اپوزیسیون را به بهانه جنگ ممنوع می‌کرد، درست همانطور که زلنسکی امروز انجام داده است، رسانه‌های غربی آن را به یک پاکسازی استالینی تشبیه می‌کردند.»
دولت‌های غربی که رسماً بیانیه‌ای درباره این صادر نکرده‌اند نیز با انتقاد برخی بخش‌ها مواجه شدند.
«حزب کمونیست بریتانیا» در ۲۰ مارس ۲۰۲۲ در توئیتر گفت: «نه حتا یک کلمه از اتحادیه اروپا، انگلیس یا ناتو. ایالات متحده و اوکرائین به ممنوعیت نئونازیسم رای مخالف دادند و اکنون رئیس‌جمهور اوکرائین زلنسکی، یازده حزب مخالف را ممنوع کرده است. در این میان، غرب به‌اصطلاح دموکراتیک بدون محکوم کردن این یا صحبت از صلح، به ارسال تسلیحات ادامه می‌دهد.»
سابقه طولانی ممنوعیت مخالفان
نظام سیاسی کنونی در اوکرائین به عدم تحمل هر موضعی که از سیاست‌های طرفدار غرب و ناتو آن انتقاد کند، متهم شده است. سلطه گروه‌های راست‌گرا و نئونازی در حوزه سیاسی از زمان جنبش «یورومیدان» در سال ۲۰۱۴، که ویکتور یانوکوویچ، رئیس‌جمهور وقت را، به دلیل عدم تمایل دولتش به اتخاذ سیاست‌های طرفدار اتحادیه اروپا و نزدیک بودن احتمالی او به روسیه برکنار کرد، مشاهده شده است.
دولت اوکرائین همچنین تنفر شدیدی نسبت به گذشته شوروی این کشور نشان داده است و اقدامات مجادله‌انگیزی را برای زدودن خاطره آن از حوزه عمومی انجام داده است.
مدت‌ها پیش از شروع جنگ در ۲۴ فوریه، زلنسکی فعالیت حداقل سه کانال تلویزیونی را به اتهام ارتباط با احزاب مخالف به مدت پنج سال ممنوع کرده بود. کانال‌ها «زینک»، «نیوزوان» و «اوکرائین ۱۱۲» که بالاجبار تعطیل شدند، به تاراس کوزاک، نماینده پارلمان از حزب «پالاتفرم مخالف برای زندگی» تعلق داشتند.
مقامات اوکرائین همچنین در سال ۲۰۱۵ حزب کمونیست در این کشور را ، به این اتهام که این حزب پس از اتخاذ مواضعی به نفع الحاق کریمه به روسیه و جنبش‌های استقلال‌طلبانه در دونیتسک و لوگانسک، از جدایی‌طلبی و درگیری‌های قومی حمایت می‌کند ممنوع کردند. برای صدور ممنوعیت فعالیت‌های این حزب، مقامات از «کمونیست‌زدایی» که در ماه مه ۲۰۱۵ تصویب شد استفاده کردند، که حزب کمونیست را ملزم می‌ساخت نام و علامت خود را تغییر دهد. این قانون همچنین به دولت اجازه می‌دهد تا گذشته کمونیستی و شوروی اوکرائین را پاک کند.
علی‌رغم انتقادات گسترده، مقامات اوکرائینی از لغو این قانون که همچنین به نظر می‌رسد گروه‌های نئونازی را ارتقاء می‌دهد، خودداری کردند. بر این تاکید شده است که عدم تمایل زلنسکی برای مقابله با گروه‌های راست‌گرا به همان شیوه‌ای که او گروه‌های چپ و متمایل به چپ را هدف قرار می‌دهد، نشانه‌ای از نفوذ آن‌ها در تدوین گفتمان سیاسی در کشور است.
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/bde57rz6