تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
به مناسبت دهمین سالگرد تهاجم امپریالیستی علیه لیبی، برگردان فارسی مقاله‌ای از ماکسیمیلیان فورٍث در چندین تارنگاشت منتشر شده است. نویسنده مقاله چنین آغاز می‌کند:
«در دهمین سال تهاجم ناتو علیه لیبی، در زیر به توضیح ادعاهای دروغ و نقش سازمان‌های وابسته غربی که این جنگ را به راه انداختند، می‌پردازیم. آن‌ها عملاً دوش به دوش و در کنار حکومت‌های غربی که مخارج مالی این جنگ را تأمین می‌کردند در جنگ علیه لیبی شرکت کردند. آن‌ها به وسیله نشر شایعات و پخش خبرهای دروغ توانستند این امکان را در اختیار حکومت‌های غربی قرار دهند تا بتوانند به جنگ خود علیه دولت لیبی مشروعیت ببخشند.» («چگونه جنگ علیه لیبی آغاز شد؟» برگردان احمد مزارعی).
ما با استفاده از بایگانی دورۀ دوم «عدالت» در چندین گزارش جوانب گوناگون مشارکت فعال جمهوری اسلامی ایران، جناح‌های گوناگون و حتا بخش‌هایی از آپوزیسیون آن را در این طرح امپریالبستی بررسی خواهیم کرد.
البته، نباید این فاکت را فراموش کرد که چین با عدم حضور در رأی‌گیری شورای امنیت سازمان ملل متحد پیرامون قطعنامه شماره ۱۹۷۳ در ۱۷ مارس ۲۰۱۱، که استفاده از همه ابزار، از جمله عملیات نظامی را علیه دولت لیبی مجاز اعلام کرد، و سپس رأی به انتقال کرسی لیبی به جریانات وابسته به دستگاه‌های جاسوسی خارجی، مانند جمهوری اسلامی، عملاً به سهم خود در این طرح شراکت داشت.
***
تارنگاشت عدالت (بایگانی دورۀ دوم)
۲۵ شهریور ۱۳۹۰
رای جمهوری اسلامی به شورای انتقالی
کنفرانس بیداری اسلامی به ثمر نشست!! «جمهوری اسلامی با احترام به مبارزات و خواست مردم مسلمان لیبی و به منظور كمك به بازگشت ثبات، امنیت و استقرار نهادهای قانونی جهت بازسازی هرچه سریع‌تر این كشور به واگذاری كرسی لیبی در سازمان ملل متحد به شورای ملی انتقالی رای مثبت داد. ۱۷ رای مخالف انتقال كرسی لیبی در سازمان ملل را به انقلابیون به رغم مخالفت دولت‌های چپ‌گرای آمریكای لاتین تصویب كردند. كشورهای عضو كمیته تجارت آزاد آمریكای لاتین موسوم به آلبا (ALBA) متشكل از ونزوئلا، نیكاراگوئه، كوبا، بولیوی و دومینیكن مخالفان اصلی اعطای كرسی لیبی به شورای انتقالی این كشور بودند. روسیه، آفریقای جنوبی و آنگولا نیز از دیگر مخالفان این انتقال بودند.»
شرق
مهمانپرست خبر داد
رای مثبت ایران به واگذاری كرسی لیبی سازمان ملل به شورای انتقالی
به گفته سخنگوی وزارت امور خارجه، ایران در مجمع عمومی سازمان ملل به واگذاری كرسی لیبی در سازمان ملل به شورای ملی انتقالی رای مثبت داده است. روز جمعه گذشته مجمع عمومی سازمان ملل متحد، كرسی لیبی در این سازمان را به شورای ملی انتقالی، ارگان سیاسی انقلابیون كه رژیم معمر قذافی را سرنگون كرد، اختصاص داد. ۱۹۳ عضو مجمع عمومی با ۱۱۴ رای موافق و ۱۷ رای مخالف انتقال كرسی لیبی در سازمان ملل را به انقلابیون به رغم مخالفت دولت‌های چپ‌گرای آمریكای لاتین تصویب كردند. كشورهای عضو كمیته تجارت آزاد آمریكای لاتین موسوم به آلبا (ALBA) متشكل از ونزوئلا، نیكاراگوئه، كوبا، بولیوی و دومینیكن مخالفان اصلی اعطای كرسی لیبی به شورای انتقالی این كشور بودند. روسیه، آفریقای جنوبی و آنگولا نیز از دیگر مخالفان این انتقال بودند.
حال دو روز پس از مصوبه مجمع عمومی سازمان ملل، ایران اعلام كرد كه به این مصوبه رای مثبت داده است. رامین مهمانپرست سخنگوی وزارت امورخارجه در این‌باره گفت: جمهوری اسلامی ایران با احترام به مبارزات و خواست مردم مسلمان لیبی و به منظور كمك به بازگشت ثبات، امنیت و استقرار نهادهای قانونی جهت بازسازی هرچه سریع‌تر این كشور به واگذاری كرسی لیبی در سازمان ملل متحد به شورای ملی انتقالی رای مثبت داد.
وی افزود: انقلاب لیبی با پیروزی مردم مسلمان این كشور، هم‌اكنون در مسیری قرار گرفته كه شورای ملی انتقالی به عنوان نماینده سیاسی این كشور تبدیل شده است، به همین خاطر جمهوری اسلامی ایران با احترام به مبارزات و خواست مردم مسلمان لیبی و به منظور كمك به بازگشت ثبات، امنیت و استقرار نهادهای قانونی جهت بازسازی هرچه سریع‌تر این كشور به این موضوع رای مثبت داد.
کرسی لیبی در مجمع عمومی سازمان ملل به انقلابیون رسید
روز جمعه مجمع عمومی سازمان ملل به واگذاری کرسی کشور لیبی به شورای انتقالی که رهبری انقلابیون این کشور را بر عهده دارد، رای داد. این رای بدین معناست که یک عضو ارشد این شورا قادر خواهد بود که به جمع رهبران دنیا در این مجمع بپیوندد، هفته آینده برای مردم لیبی سخنرانی کرده و در جلسه مجمع عمومی شرکت داشته باشد. این قطعنامه با رای ۱۱۴ کشور به تصویب رسید.
***
ایران امروز
حاشیه نگاری فیروزآبادی ازهمایش بیداری اسلامی
رئیس ستاد كل نیروهای مسلح، در اقدامی بدیع به حاشیه‌نویسی از یك مراسم بین‌المللی با حضور مقام معظم رهبری پرداخته است. به گزارش خبرآنلاین فیروزآبادی نوشته است: سالن ساكت و آرام منتظر هستند؛ منتظر طلوع خورشید بیداری اسلامی. آقا وحید می‌آید سالن را كنترل می‌كنند. معلوم است چند دقیقه دیگر مراسم شروع می‌شود. سردار شیرازی و سردار دكتر احمدی مقدم می‌آیند. حضرت آیت‌الله مهدی وارد می‌شوند. آیت‌الله جنتی، گلپایگانی، جلیلی، حجازی و سردار عزیز جعفری. آقا به همراه سران سه قوه می‌ایستند پشت تریبون. سرود جمهوری اسلامی ایران با لطافت شوق دیدار را نوازش می‌كند. سران سه قوه پایین می‌آیند و در سه صندلی مركز سالن مستقر می‌شوند. آقا پشت تریبون قرآن، اذن للذین یقاتلون بانهم ظلموا و لا دفع امه الناس بعضهم به بعض و سوره مباركه اذا جاء نصرالله و الفتح. حضرت امام خامنه‌ای خروشیدن یوم الله ۲۶ شهریور ۹۰ افاضه می‌فرمایند و شعری عربی با مضمونی انقلابی و از سرسوز كه عرب زبان‌ها را به شوق و همهمه وامی‌دارد. یادی عارفانه از انقلاب مردم مصر. فرمایشات امام خامنه‌ای همه دل‌ها را می‌كاود و به جوش می‌آورد. باید چهره‌ها را می‌دیدی و زمزمه‌ها را می‌شنیدی. آنچه وظیفه امامت مسلمین است بیان می‌شود. در میان سخنان آقا صلوات و سه تكبیر از مهمانان دادیم برای نابودی صهیونیسم.
الله اكبر، الله اكبر و صلوات برای امام كبیر انقلاب اسلامی امام خمینی. در پایان سخن، آقا مجددا دعوت به تقوی با همه جوانبش می‌فرمایند و از قرآن هدایت می‌جویند. برابر روش متواضعانه، آقا تشریف می‌آورند از میان جمعیت بروند. بزرگان مسلمان از جای جای سالن برمی‌خیزند به سمت مولا و محبوب، خود را به ولی امر مسلمین می‌رسانند. شوق وصال چه زیباست. كعبه عشق است ولی فقیه است. رهبر انقلاب اسلامی است. چهره‌ها گلگون. لبها خندان. مصافحه و بوسه و گفت و گویی به یادگار و تبرك، مبروك، مبروك. بنده هم پشت سر همه مسئولین آقا را مشایعت می‌كنم و از بوسه‌های بندگان مومن خدا و سلام و احوالپرسی بی‌بهره نمی‌مانم.
***
خبرگزاری فارس
ایران شورای انتقالی لیبی را به رسمیت شناخت/ امام موسی صدر زنده است
سخنگوی کمیسیون سیاست خارجی مجلس با بیان اینکه ایران شورای انتقالی لیبی را به رسمیت شناخته اما تحفظات خود را اعلام کرده است، گفت: طبق اخبار و اطلاعات موثق واصله، امام موسی صدر زنده است.
به گزارش خبرنگار پارلمانی خبرگزاری فارس، کاظم جلالی نماینده مردم شاهرود و سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در حاشیه جلسه عصر امروز (یکشنبه) کمیسیون متبوعش در جمع خبرنگاران به ارائه گزارشی از این جلسه پرداخت و اظهار داشت: این جلسه با حضور امیر عبداللهیان معاون عربی و آفریقایی وزارت امور خارجه برگزار شد.
وی با بیان اینکه عبداللهیان در این جلسه گزارش جامعی از تحولات منطقه و خیزش عظیم اسلامی ارائه شد، گفت: جمهوری اسلامی ایران شورای انتقالی لیبی را به رسمیت شناخته اما تحفظات خود مبنی بر خروج ناتو و برگزاری انتخابات حاکمیت آزاد مردم را هم اعلام کرده است.
سخنگوی کمیسیون سیاست خارجی مجلس در ادامه یادآور شد: از نظر ما و طبق اخبار و اطلاعات موثق واصله، امام موسی صدر زنده است و هم‌اکنون نیز مسئولین لیبی مسئولیت جان ایشان را بر عهده دارند.
به گفته وی، دلیل اینکه ناتو گزینه نظامی را انتخاب کرد، علیرغم اینکه راه‌های دیگر هم بود، بی‌تردید حضور طولانی مدت در لیبی است و بر اساس اطلاعات موثق، نیروهای ناتو برای یافتن قذافی هیچ اقدامی انجام نداده‌اند.
کاظم جلالی ادامه داد: در بحرین اعتراضات مردم به شکل گسترده‌ای وجود دارد و مردم بحرین علیرغم بایکوت خبری و مظلومیت مطلق، مسیر خود را ادامه می‌دهند.
وی با بیان اینکه مسیر مردم مصر حرکت به سمت حاکمیت آزاد مردم و کنار زدن وابستگان رژیم گذشته است، تصریح کرد: امروز خیزش عظیم اسلامی و بهار حاکمیت مردم با شدت و با تمام توان به پیش می‌رود.
این نماینده مجلس در خاتمه از ارائه گزارش رئیس سازمان جغرافیایی در این جلسه خبر داد.
مقاومت؛ از حب قذافی یا از بغض ناتو؟
جعفر قنادباشی، تحلیل‌گر مسائل افریقا در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی معتقد است مقاومت به معنی همراهی مردم این شهرها با قذافی نیست. این گفت و گو را در ادامه می‌خوانید.
دیپلماسی ایرانی: در حالی که به نظر می‌رسد شورای انتقالی لیبی هنوز نتوانسته است به طور تمام و کمال لیبی را در اختیار بگیرد، اولین سفیر خود را به خارج از کشور اعزام کرده است. مردم شهرهای سرت و بنی ولید هم چنان در مقابل انقلابیون مقاومت می‌کنند و قذافی مدعی است که این شهرها را در اختیار دارد. جعفر قنادباشی، تحلیل گر مسائل افریقا در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی معتقد است این مقاومت به معنی همراهی مردم این شهرها با قذافی نیست. این گفت و گو را در ادامه می‌خوانید:
شرایط شورای انتقالی لیبی در اعمال حاکمیت بر خاک این کشور چگونه است؟ به نظر می‌رسد مشکلاتی در این زمینه وجود دارد.
واقعیت این است که اگر از دیدگاه قاعده انقلاب‌ها، به مسئله نگاه کنیم، هیچ مشکلی وجود ندارد. به این دلیل که همواره وقتی انقلاب‌ها حرکت می‌کنند و به پیروزی می‌رسند، تا زمان برگزاری انتخابات، دوره ای را طی می‌کنند و معمولا هم آراء مردم به صورت مستند در ورای تصمیمات آن‌ها قرار ندارد. حال آن که شورای ملی انتقالی در مقایسه با انقلاب‌های گذشته به نسبت دموکراتیک تر است. چرا که از شورایی تشکیل شده است که از گروه‌های مختلف در آن عضویت دارند و جالب این است که هر شهری هم یک نماینده در این شورا دارد. بنابراین این شورا مشروعیت بیشتری برای اعمال حاکمیت و قانون دارد.
البته در حال حاضر بحث آن‌ها اعمال حاکمیت نیست. بحث آن‌ها طی دوران گذار و انتقال حاکمیت است. لذا حاکمیت شورای انتقالی تا زمانی است که دولت جدید تشکیل نشده است.
مقاومت‌هایی در شهرهایی چون سرت و بنی ولید دیده می‌شود. علت مقاومت چیست؟
دو مسئله مهم باعث مقاومت مردم این شهرها می‌شود. مسئله اول که خیلی مهم است این است که انقلابیون و شورای ملی انتقالی به این علت همراهی ناتو و نیروهای غربی را با خود دارند، به نوعی در بین بخشی از مردمی‌که در این شهرها زندگی می‌کنند، متهم به همکاری با غرب هستند. مردم سرت و بنی ولید علاقه مند نیستند با نیروهایی همکاری کنند که با غربی‌ها همراه هستند. حتی در حالت افراطی این مسئله هم در میان مردم این شهرها گفته شده که انقلابیون و شورای انتقالی عامل غربی‌ها هستند.
متاسفانه شاهد این هستیم که در این شرایط که اصلا نیازی به عملیات نظامی‌نبود، ناتو وارد شد و نقاطی از بنی ولید را هدف قرار داد. این مسئله اتهام همکاری شورای انتقالی لیبی با غرب را تقویت کرد. وقتی پای نیروی خارجی وسط می‌آید، طبیعتا برخی نیروهای خودی برای ورود به صحنه مقاومت می‌کنند. شهر بنی ولید داشت با مذاکره تسلیم می‌شد اما ناتو وارد شد و نقاطی را بمباران کرد. این مسئله باعث مقاومت بیشتری شد.
مسئله دوم به تاریخ لیبی بر می‌گردد و برخی از تقسیم بندی‌های قبیله ای که این مسئله هم باز دنیای غرب به آن دامن زد و تقویت کرد. مردم لیبی قبیله گرایی را از خاطر برده بودند. مردم سرت و بنی ولید از نظر تبار قبیله ای با مردم شرق لیبی متفاوت هستند. این‌ها در تاریخ گذشته خود با یکدیگر اختلافاتی داشته اند. البته این مسئله را غربی‌ها به یاد آن‌ها آورده اند. این اختلافات تاریخی باعث می‌شود که نگذارند رقبای قبیله ای شان بر آن‌ها تسلط پیدا کنند.
شورای انتقالی برای جذب این شهرها چه راهکاری پیش رو دارد؟
بهترین کار ممکن این بود که شورای انتقالی در ابتدا مهلتی داد و زمینه را برای مذاکره فراهم کرد. آن‌ها را وارد مذاکره کرد. این راهکار بسیار خوبی بود و چاره ای جز این راه نیست. وقتی در مقابل به ثمر رسیدن انقلاب برخی مناطق مقاومت می‌کنند، طبیعتا نمی‌توان جزیره‌هایی را جاگذاشت و به سمت انتخابات حرکت کرد. این مشکل ساز خواهد شد. شورای انتقالی باید شرایط را درک کند.
به نظر می‌رسد در این زمینه حضور غربی‌ها در کنار شورای انتقالی تا حدی دردسرساز شده است و این نکته مهمی‌است. در انقلاب‌هایی که تانک‌ها به جنگ مردم می‌روند، مردم با گل به طرف تانک‌ها حرکت می‌کنند و با سربازان هم وطن خود دوست می‌شوند، اما ناتو تانک‌های قذافی را هدف قرار داد و به جای این که انقلاب مانند انقلاب ایران به طور مسالمت آمیز به نتیجه برسد، درگیری‌ها را دامن زد.
ادامه این خشونت و درگیری به نفع انقلاب لیبی نیست. انقلابیون به دلیل همین نوع رفتار‌ها به غربگرایی متهم شده اند.
لذا هم در سرت و هم بنی ولید تعداد بسیار کمی‌هستند که طرفدار آقای قذافی هستند. به این دلیل که هم فساد آقای قذافی آشکار بود و هم افراد نزدیک به او فرار کرده اند. دیگر کسی به او امیدی ندارد. وقتی جلود، نزدیک ترین دوست آقای قذافی از صحنه حمایت از قذافی فرار می‌کند، طبیعتا این به آن معنا است که دیگر کسانی که به قذافی علاقمند هستند امیدی به او ندارند. چون می‌دانند که اطرافیان آقای قذافی به نوعی همه فرار کرده اند.
بنابراین مقاومت بنی ولید و سرت هم به هیچ وجه نباید طرفداری از قذافی بدانیم. این مسئله ای است که خبرگزاری‌های غربی به آن دامن می‌زنند و از این شهرها تحت عنوان گردان‌های قذافی یاد می‌کنند. در حالی که سیف الاسلام عده کمی‌را در این شهرها توانسته است بسیج کند که در وفاداری همه آن‌ها هم تردید است. وقتی قذافی فرار کند یا خانواده وی از کشور خارج شوند یا کشته شوند، این افراد دیگر فدایی آن‌ها نخواهند بود.
رئیس شورای انتقالی ابراز نگرانی کرده است که تا زمانی که قذافی زنده است ما احساس خطر می‌کنیم و به این دلیل که او منابع مالی در اختیار دارد می‌تواند آدم بخرد و در مقابل ما بایستد. شورای انتقالی برای این مسئله چه راهکاری دارد؟
اشارات مصطفی عبدالجلیل به این قضیه که قذافی می‌تواند مخل راه انقلاب باشد، اشارات بسیار درست و دقیقی است. انقلابیون همیشه باید موانع راه و موانعی که ممکن است در آینده با آن مواجه شوند را به استحضار مردم برسانند و افکار عمومی‌را برای حل مسئله بسیج کنند. اگر او به خطر آقای قذافی اشاره نکند و این خطر را نادیده بگیرد، مردم به این سمت بسیج نخواهند شد و طبیعتا این به معنی فراهم شدن زمینه‌های مساعدی است که آقای قذافی می‌تواند از آن استفاده کند.
لذا انقلابیون باید مرزکشی دقیقی را انجام دهند و این دقیقا کاری است که لازم است. برای این که فردا روزی در شهرهای مختلف کسانی تحت عنوان طرفداران قذافی پیدا نشوند. اگر چنین خط کشی ای انجام نشود، در هر شهری افرادی دیده می‌شوند که به دلیل مخالفت‌ها و به نتیجه نرسیدن مطالباتشان، خود را طرفدار آقای قذافی جلوه می‌دهند و مجددا شرایط هرج و مرج گونه ای ایجاد می‌کنند.
اما از نظر سیاسی هیچ امیدی به قدرت گرفتن سیاسی آقای قذافی وجود ندارد. در جامعه بین المللی او به عنوان یک جنایتکار بین المللی شناخته شده و حتی حکم دستگیری او هم صادر شده است. در منطقه شمال افریقا و کشورهای عربی هم این کشورها در اجلاس تماس چه در آنکارا و چه در پاریس، عدم مشروعیت آقای قذافی را رسما اعلام کرده و شورای انتقالی را به رسمیت شناختند. از نظر داخلی هم بخش بزرگی از مردم از قبل با قذافی مخالف بودند و حرکت‌های او را به ضرر مردم لیبی می‌دانستند. مضاف بر این که خانواده او را خانواده فاسدی می‌دانستند. اما گروه کوچکی از مردم به او وفادار بودند. این دسته از افراد زمانی که شاهان و دیکتاتورها فرار می‌کنند، دیگر از فرد فراری طرفداری نخواهند کرد. چرا که زندگی مرفه گذشته را از دست می‌دهند و درصدد هستند در سریع ترین زمان ممکن آن‌ها هم فرار کنند و هم چنین وقتی می‌بینند نزدیک ترین افراد به دیکتاتورها از آن‌ها جدا می‌شوند و فرار می‌کنند، آن‌ها هم تجدید نظر می‌کنند.
بنابراین آقای قذافی هیچ مشروعیتی ندارد و هیچ امیدی به بازگشت او وجود ندارد. او در حال حاضر به یک تبهکار بین المللی و داخلی تبدیل شده و اگر مانع و خللی در روند انقلاب ایجاد کند، در حوزه سیاسی نیست و باید آن را در حوزه سیاسی و جنایی بررسی کرد. لذا به نظر می‌رسد این اقدام شورای انتقالی برای مرزبندی برای آینده است. وگر نه قذافی هیچ جایگاهی در صحنه سیاسی نخواهد داشت.
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/yc6kj7f5