مصاحبه کانال یوتیوب حزب کمونیست کارگران روسیه (RCWP) با آینور کورمانوف
تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: در دفاع از کمونیسم
۸ ژانویه ۲۰۲۲
آینور کورمانوف می‌گوید قیام قزاقستان یک «انقلاب رنگی» نیست
آینور کورمانوف، رئیس مشترک «جنبش سوسیالیستی قزاقستان»، می‌گوید بسیج‌های مردمی بزرگ جاری در قزاقستان یک «انقلاب رنگی» یا یک «میدان» دیگر را تشکیل نمی‌دهند.
کورمانوف طی سخنانی در کانال یوتیوب حزب کمونیست کارگران روسیه (RCWP) اظهارات جالبی در رابطه با وضعیت قزاقستان بیان کرد. کورمانوف خاطرنشان شد: «بدنه معترضان امروز در قزاقستان عمدتاً از کارگران بخش نفت/گاز طبیعی، قلزات، معدن و هم‌چنین جوانان بیکار تشکیل شده است»، وی تأکید نمود که نقطه شروغ تظاهرات در اعتصابات کارگران صنعتی بود.
کورمانوف گفت کارخانه‌هایی که اعتصاب‌ها در آن‌ها آغاز شد، عمدتاً به سرمایه‌های آمریکایی و انگلیسی تعلق دارند. وی افزود: «کارخانه‌هایی که اعتصابات در آن‌ها آغاز شد، کارخانه‌های الیگارشی قزاق و شرکای غربی آن‌ها به رهبری خانواده نظربایف هستند.»
رئیس مشترک «جنبش سوسیالیستی قزاقستان» تاکید کرد: اعتراضات مردمی در این کشور آسیای مرکزی، نه از نظر اجتماعی و نه از نظر مطالباتی، هیچ شباهتی با جنبش لیبرال/فاشیستی در اوکرائین، ندارد. کورمانوف گفت: «خواست‌ها صرفاً مطالبات اقتصادی-اجتماعی است… اولین مطالبات کاهش قیمت نفت، افزایش دستمزدها و به رسمیت شناختن رسمی اتحادیه های کارگری بود.»
آینور کورمانوف اذعان می‌کند که آژانس‌های اطلاعاتی غربی به ربودن قیام مردمی علاقمند هستند، اما می‌گوید که «دیدن یک انقلاب رنگی در اینجا چیزی بیش از یک تئوری توطئه نیست.»
کورمانوف در مصاحبه دیگری که در «زانوو مدیا» منتشر شد، تئوری‌پردازان توطئه را که درباره یک انقلاب رنگی» سازمان‌یافته صحبت می‌کنند، رد می‌کند و تاکید می‌نماید که بسیج کارگری در جانااوزن (ژانائوزن) و آکتائو به موج خودجوش اعتراضات توده‌ای جرقه زد:
«این یک “میدان” نیست، گرچه بسیاری از تحلیل‌گران سیاسی سعی در ترسیم آن به این شکل دارند. این خود-سازماندهی شگفت‌انگیز از کجا آمده است؟ این تجربه و سنت کارگران است. اعتصابات از سال ۲۰۰۸ منطقه مانگیستاو را می‌لرزاند و جنبش اعتصابی در دهه ۲۰۰۰ آغاز شد. حتا بدون هیچ‌گونه کمکی از جانب حزب کمونیست یا سایر گروه‌های چپ، خواست‌های دائمی برای ملی کردن شرکت‌های نفت وجود داشت. کارگران به سادگی با چشمان خود دیدند که خصوصی‌سازی و تسلط سرمایه‌داران خارجی به چه چیزی منجر می‌شود. آن‌ها در جریان تظاهرات قبلی، تجربه عظیمی در مبارزه و همبستگی به دست آوردند.»
رهبر «جنبش سوسیالیستی قزاقستان» می‌افزاید:
«خود زندگی در بیابان باعث شد مردم بهم بپیوندند. در این بستر بود که طبقه کارگر و باقی جمعیت بهم پیوستند. سپس اعتراضات کارگران در ژانائوزن و آکتائو آهنگ اعتراضات در مناطق دیگر کشور را رقم زد. یورت‌ها و چادرهایی که معترضان در میادین اصلی شهرها شروع به برپایی آن‌ها کردند، ابداً برگرفته از تجربه «اورو-میدان» نبود: آن‌ها در طول اعتصاب‌های محلی سال گذشته در منطقه برپا شده بودند. خود مردم برای معترضان آب و غذا معترضان می‌آوردند.»
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/3e6p78fv