تارنگاشت عدالت – بایگانی دورۀ اول
منبع: دنیای هفتگی مردم، نشریه حزب كمونیست آمریكا
۱۵ اکتبر ۲۰۰۴
برگردان: ا. آذرنگ
۲۱ مرداد ۱۳۸۳
معتادین و توزیع‌کنندگان (مسلمان و سکولار) تریاک ایدئولوژیک امپریالیسم دو دهه پیش ادعا می‌کردند که از «برکت» حمله مستقیم آمریکا به افغانستان و عراق، آن دو کشور در آینده نزدیک به سوئیس دوم و سوم مبدل خواهند شد. در ارتباط با افغانستان، برخی از آن‌ها حتا چشم‌انداز صدور خودروهای ساخت افغانستان به ایران را مطرح می‌کردند! آن‌ها امروز به نهیلیسم تاریخی دامن می‌زنند: از تاریخ تقریباً ۵۰ ساله مداخله آمریکا و متحدین منطقه‌ای و جهانی آن در افغانستان چیزی نمی‌گویند، زمان لشکرکشی مستقیم آمریکا را مبدأ بررسی و تحلیل خود قرار می‌دهند.
***
دولت بوش برای آن‌كه به دنیا – و مردم آمریكا – نشان دهد كه واشنگتن می‌تواند «دموكراسی» را به مناطقی در جهان كه نبود آن‌را تبلیغ می‌كند ببرد، بر روی انتخابات ریاست جمهوری افغانستان كه پس از دو سال تاخیر بالاخره در ۹ اكتبر برگزار شد، سرمایه‌گذاری بسیاری كرده است. آنچه كه در آنجا اتفاق افتاد با انتخاباتی كه قرار است در ژانویه در عراق برگزار شود منطقاً مربوط است، و باید در انتخابات ۲ نوامبر ما هم یك موضوع [انتخاباتی] باشد.
ظاهراً و بنا به گزارش رسانه‌های رسمی، جوانب چندی از این روند موفقیت‌آمیز بود. به رغم خشونت و ناامنی گسترده، ثبت‌نام رای‌دهندگان بیش‌تر از آنچه انتظار می‌رفت بود. بالغ بر ۱۰ میلیون افغانی (و آنچنان كه گزارش شده بسیاری هم بیش‌تر از یكبار) در انتخابات شركت كردند. زنان با این‌كه تحت دولت موقت حامد كرزای حداقل بهبود را نسبت به [حكومت] قشری- ستمگر طالبان شاهد بوده‌اند، ۴۳ در صد رای‌دهنگان را تشكیل می‌دادند. سطح شركت در انتخابات بالا بود. موارد حملات ضد- انتخابات بسیار كم‌تر از آن بود كه انتظار می‌رفت. با وجود اتهامات مبنی بر تقلب ناشی از تخلفات مانند عدم كارآیی سیستم علامت‌گذاری با مركب، رقبای اصلی كرزای- كه اغلب به باندهای بانفوذ جنگ‌سالاران تعلق دارند- تهدید تحریم را پس گرفته و اعلام كردند كه نتایج تحقیق سازمان ملل را خواهند پذیرفت. با این‌كه شمارش کامل آرا حدود سه هفته طول خواهد كشید، انتظار می‌رود که كرزای دست‌نشانده آمریكا، كه زمانی مشاور فراملیتی [نفتی] یونوكال بود، برنده اعلام شود.
اما یك نگاه ژرف پرسشهای بسیاری را پیرامون ماهییت واقعی دموكراسی مورد نظر بوش، و چالش‌های بسیاری كه بر سر راه مردم افغانستان برای ساخت افغانستانی دموكراتیك و آرام، قرار دارند را آشكار می‌کند. در اینجا به سه مورد اشاره می‌شود:
جنگ‌سالاران، طالبان و القاعده: چهل در صد كشور در جنوب شرقی، تحت كنترل طالبان كه دوباره ظهور كرده است قرار دارد، و بقیه كشور عمدتآ تیول جنگ‌سالاران فئودال است. درگیری میان اعضاء سابق اتحاد شمال كه مسلح هستند بسیار است. واشنگتن جنگ‌سالاران و طالبان را به وجود آورد- جنگ‌سالاران بوسیله آمریكا بعنوان رهبران مجاهدینی كه جنگ آمریكا بر علیه حكومت ملی – دمكراتیك حزب دموكراتیك خلق را پیش می‌بردند، مطرح شدند، و طالبان پس از درگیر شدن باندهای مجاهدین در یك جنگ داخلی مزمن كه درپی نابودی دولت حزب دموكراتیك خلق رخ داد، پرورش یافت. القاعده هم كه هنوز در مرز افغانستان – پاكستان حضور دارد، دارای ریشه‌های مشابهی است. این احتمال كه افغان‌ها بتوانند با اطمینان بر علیه نیروهایی كه در این مناطق مسلطند رای بدهند بسیار بعید است.
تریاك و اقتصاد: با ادامه خشونت و ویرانی گسترده ناشی از ۲۵ سال جنگ، اقتصاد افغانستان همچنان تحت سلطه تجارت تریاك است. تریاك کماکان جنگ‌سالاران، طالبان و احتمالاً القاعده را نیز از نظر مالی تامین می‌کند. در سال ۲۰۰۳ تجارت تریاك بالغ بر نیمی ار درآمد ملی بود، و كشت تریاك در افغانستان سه چهارم تولید جهانی را تشكیل می‌داد. اگر چه كرزای یك مبارزه همه جانبه بر علیه آن‌را اعلام كرده است، اما دهقانان فقیر خرده‌پا از فرط ناچاری به كشت تریاك رو می‌آورند زیرا تریاك بیش از هر محصول دیگری كه آن‌ها كشت كنند درآمد دارد و همچنین به دلیل نبود دولت مركزی كارآمد، آن‌ها از دریافت كمك برای انتقال به كشت اقلام از نظر اجتماعی مولد محروم می‌كند.
ادامه ستم بر زنان: اگر چه زنان ۴۳ در زنان ثبت‌نام کرده بودند، اما ۶۰ درصد جمعیت را تشکیل می‌دهد. فقط ۱۰ درصد زنان با سوادند. به رغم حرافی‌هایی كه از زمان رانده شدن طالبان از دولت مركزی در عرض این سه سال در باره حقوق زنان مطرح شده، جنگ‌سالاران اتحاد شمال سابق، همچنان به خشونت فئودالی و ستم قبیله‌ای بر علیه زنان ادامه می‌دهند. حتی گزارش شده است كه كرزای ضمن تشویق مردان به اجازه دادن به زنانشان برای ثبت نام به آن‌ها گفته است: «بعداً می‌توانید این‌كه به چه كسی رای می‌دهند را كنترل كنید.»
بطور خلاصه، این ادعا كه گویا انتخابات ریاست جمهوری ۹ اكتبر افغانستان را در مسیر دموكراسی قرار داده است، یعنی تحت تاثیر قرار گرفتن آن نوع ویژه‌ای از تریاك ایدئولوژیك كه دولت بوش آن‌را توزیع می‌کند. تنها یك برنامه بازسازی هشیارانه، جانبدار توده‌ها، و به رهبری سازمان ملل می‌تواند آغازگر كمك به مردم افغانستان برای غلبه بر ویرانی دهشتناكی كه دولت‌های آمریكا یكی پس از دیگری بر آن وارد آورده اند، و بازگشت به مسیری باشد كه آن‌ها نزدیك به یك ربع قرن پیش برای صلح، استقلال و دموكراسی در آن گام نهادند.
http://www.pww.org/article/articleview/5939/1/236/
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/yvbfu8y5