تارنگاشت عدالت – بایگانی دورۀ دوم
منبع: شبکه همبستگی
۷ سپتامبر ۲۰۲۰
حزب کمونیست ونزوئلا و بدیل انقلابی مردمی: گردآوری نیروها برای راه انقلابی برون‌رفت از بحران سرمایه‌داری وابسته و رانتی ونزوئلا
رفقا،
رهبران ملی و احزاب کمونیست و کارگری رزمنده جهان
رفقای گرامی و محترم:
پیش از هر چیز، درود صمیمانه و برادرانه هیأت سیاسی کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست ونزوئلا را بپذیرید. هدف از این نامه اين است که شما را در جريان سیاستی قرار دهد که از سوی کمیته مرکزی سازمان ما در پاسخ به بحران شدید سرمایه‌داری وابسته و رانتی ونزوئلا تدوین شده است.
این بحران با تجاوزگری چندوجهی امپریالیسم ایالات متحده و اجرای سیاست‌های لیبرالی دولت به سود سرمایه، که شرایط زندگی طبقۀ کارگر و زحمتکشان شهر و روستا را بسیار بد نموده، به ویژه در بستر همه‌گیری ویروس کرونا و انتخابات پارلمانی آینده، تشدید شده است.
در اوايل ژوئیه و اوت امسال، ما به ترتیب هفدهمین و هجدهمین پلنوم کمیته مرکزی را برگزار نمودیم، که بستر بین‌المللی و ملی را با هدف انطباق تاکتیک‌های سیاسی ما با شرایط جدید مبارزه طبقاتی در ونزوئلا تجزیه و تحلیل کرد. هم‌چنین، ما چشم‌اندازها برای تجميع نیروها را به مثابۀ بخشی از انتخابات پارلمانی آینده که به وسیلۀ شورای ملی انتخابات برای ۶ دسامبر ۲۰۲۰ اعلام شد بررسی نمودیم.
پس از یک بحث دقیق و پر بار، پلنوم هفدهمین اجلاس کمیتۀ مرکزی (۲ و ۳ ژوئیه) سمت‌گیری سیاسی «… ارتقای ساختمان انقلابی، وسیع، واحد، غیر انحصاری، میهنی و ضدامپریالیستی “اتحاد انقلابی بدیل” را تصویب نمود، که برنامه مبارزاتی را برای راه خروج انقلابی ما از بحران سرمایه‌داری وابسته و رانتی ونزوئلا در پیش خواهد گرفت، و فراتر از رویداد انتخاباتی بیانگر وحدت انقلابی کارگر-دهقان، سطح کمون و مردمی انقلابی و اتحاد وسیع میهنی و ضدامپریالیستی است …»
این تصمیم با تحقق سیاست مصوب از سوی پانزدهمین کنگره ملی حزب کمونیست ونزوئلا (ژوئن ۲۰۱۷) و بسط یافته به وسیله چهارهمین کنفرانس ملی ما (فوریه ۲۰۱۸) منطبق است، که نتیجه گرفت: «ایجاد یک موازنه جدید نیروها، به رهبری کارگر-دهقان، سطح کمون و اتحاد انقلابی مردمی یک هدف استراتژیک برای تضمين اجرای سیاست‌ها، اقدامات و اعمال دولت است که هدف آن نه فقط بیرون آمدن از بحران نظام سرمایه‌داری به سود طبقه کارگر و زحمتکشان شهر و روستا، بلکه هم‌چنین دستيابی به پیروزی انقلاب پرولتری و مردمی است…»
ساختمان بدیل انقلابی مردمی، از دیدگاه حزب کمونیست ونزوئلا بر اساس این فرمول‌بندی‌های کنگره و کنفرانس ملی ما، و بسط متعاقب آن‌ها به وسیله کمیته مرکزی قرار دارد.
در بستر چهاردهمین کنفرانس ملی، حزب ما افزودن حمایت خود را از نامزدی هم‌میهن نیکولاس مادورو موروس برای انتخابات ریاست جمهوری مه ۲۰۱۸ تصویب نمود. بدین منظور، در ۲۸ فوریه ۲۰۱۸، مادورو «چهارچوب توافق واحد حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا- حزب کمونیست ونزوئلا را برای مقابله با بحران سرمایه‌داری وابسته و رانتی ونزوئلا با اقدمات سیاسی و اجتماعی-اقتصادی ضدامپریالیستی، میهنی و مردمی» امضاء نمود.
طی ۳۰ ماه پس از امضای آن سند به پلنوم هفدهم کمیته مرکزی حزب کمونیست ونزوئلا، دولت رییس‌جمهور نیکولاس مادورو و رهبری ملی حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا علی‌رغم تلاش‌های حزب کمونیست ونزوئلا هیچ ارادۀ سیاسی برای بحث، چه رسد به انجام هر يک از تعهد ذاتی در سطح ملی و مندرج در توافق دوجانبه، نشان نداد. ابتکارات مشترک فقط در صحنه بین‌المللی، در طلب همبستگی با مردم ونزوئلا و محکوم نمودن تجاوزگری امپریالیسم ایالات متحده و متحدین اروپایی آن هماهنگ شده اند.
به علاوه، با اجرای سیاست اقتصادی دولت که به نحو فزاینده‌ای تابع منافع سرمایه و مضر به فتوحات و حقوقی است که کارگران، دهقانان و بخش‌های مردمی در طول روند بولیواری و به ویژه در طی دولت رییس‌جمهور هوگو چاوز به دست آوردند، تضادها در روابط بین حزب کمونیست ونزوئلا و دولت حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا تشدید شده اند. اجرای یک سیاست اقتصادی لیبرالی، رفرمیستی و خصوصی‌سازی در تقابل کامل با مفاد «چهارچوب توافق واحد حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا – حزب کمونیست ونزوئلا» قرار دارد، و به پیشرفت یک گسست بین دولت و اکثریت رهبری حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا و طبقه کارگر و زحمتکشان شهر و روستا شکل می‌دهد. این گسست در سطح برنامه‌ای و عملی است، که همان‌طور که می‌توان تصور نمود، حزب کمونیست ونزوئلا را در میدان مطالبات مردمی و دفاع از فتوحات به دست آمده قرار می‌دهد.
این واقعیت عینی در اجرای سیاست قهقرایی دستمزد وجود دارد، که به سقوط ناگهانی درآمدهای حقیقی کارگران، حذف حقوق‌های قراردادی در قراردادهای دسته‌جمعی، از بين رفتن پس‌انداز‌ها و مزایای اجتماعی، اخراج‌های گسترده غیرقانونی کارگران بخش عمومی و خصوصی در هم‌دستی آشکار با مقامات وزارت کار انجامیده است. سقوط دستمزد با سیاست گشایش و دلاریزه کردن فعالیت اقتصادی، تبعیت کامل از منافع کارآفرینی در زمینه قیمت‌گذاری اقلام اساسی سبد غذایی پایه و وخامت فزاینده خدمات عمومی، که در برخی موارد، به سمت خصوصی‌سازی یا امتیاز دادن به بخش‌های خصوصی با شرایط عملیاتی استثنایی حرکت می‌کند، تشدید شده است.
به خطر افتادن ناگزیر شرایط زندگی طبقه کارگر یک واکنش مبارزه‌جویانه نسبت به رشد عقب‌گرد در حقوق کارگری پديد آورده است. پاسخ دولت ونزوئلا در اين زمينه سرکوب، غیرقانونی اعلام کردن و پیگرد مبارزات سندیکایی قانونی بوده است که در برابر پیکربندی این شرایط جدید استثمار نیروی کار در بستر بحران سرمایه‌داری ايستاده اند.
در بخش کشاورزی، منافع بخش‌های سرمایه‌داری و تجارت کشاورزی و هم‌چنین تجدید شکل مالک زمین در روستاها تحمیل شده اند. طی دو سال گذشته، تهاجم جنایتکارانه زمینداران علیه دهقانان و کارگران کشاورزی با تخلیه عدوانی خانواده‌های دهقان، کشتن رهبران دهقانی و پیگرد رهبران دهقانی تشدید شده است. در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۸، رفیق لوئیز فاجاردو، عضو کمیته مرکزی حزب کمونیست ونزوئلا و رهبر دهقانی از بخش سور دِ لاگو، با خاویر آلدانا فعال مردمی، به فرمان زمینداران کشته شدند، تا به امروز، نه علیه جنایتکاران و نه به سود ۳۰۰ خانواده دهقانی درگیر در مبارزه هیچ عدالتی اعمال نشده است. این فقط یک مورد از هزاران مورد است.
حزب کمونیست ونزوئلا: اتحاد وسیع، میهنی و ضدامپریالیستی
اجرای این سیاست آزاد‌سازی اقتصادی در زمانی شدت و تعمیق یافته است که تجاوزگری امپریالیستی علیه مردم ونزوئلا و مؤسسات قانونی آن شدید می‌شود. در ماه‌های منتهی به ۲۰۲۰ و حتا در میان گسترش همه‌گیری جهانی، امپریالیسم ایالات متحده و متحدین آن فشار سیاسی، اقتصادی و نظامی برای تغییر دولت در ونزوئلا را متوقف نکرده اند. مصادره غیرقانونی دارایی‌های ونزوئلا در خارج، تحریم‌های زورگویانه یک‌جانبه با هدف مسدود نمودن عملیات تجاری و منابع تأمین مالی، و بسیج نیروهای نظامی برای ایجاد یک حصار زمینی و دریایی بر دور ونزوئلا امسال تاکنون افزایش یافته است. ونزوئلا درگیر اختلاف جهانی بین شرکت‌های بزرگ فراملی است، که تضادهای موقتی و درون-سرمایه‌داری را حاد می‌کند.
رویارو با این سناریوی پیچیدۀ محاصره امپریالیستی که حاکمیت و حق تعیین سرنوشت کشور را تهدید می‌کند، حزب کمونیست ونزوئلا بر ضرورت ساختمان اتحاد نیروهای دمکراتیک، مردمی، میهنی، مترقی، ضدامپریالیستی و انقلابی که از لحظات فراتر می‌رود و شکل یک مسیر جمعی و یک برنامه کار مشترک را برای درهم شکستن تجاوزگری امپریالیستی از طريق دگرگونی انقلابی جامعه ونزوئلا می‌گیرد، تأکید می‌کند.
برای حزب کمونیست ونزوئلا مبارزۀ قاطعانه علیه محاصره امپریالیستی و دفاع از استقلال، از مبارزه برای یک راه انقلابی برون‌رفت از بحران سرمایه‌داری جدایی‌ناپدیر است. از این نظر، تقویت سیاست‌های لیبرالی غیرمردمی ریاضتی فقط بار بحران سرمایه‌داری و تحریم‌های امپریالیستی را بر دوش کارگران چندین برابر می‌کند، در عین‌حال ظرفیت‌های جنبش کارگری و مردمی را برای مداخله در وظايف فوری توسعه کشاورزی و صنعتی که برای مقابله با تحریم‌ها، محاصره و تخریب اقتصاد ملی ضروری است، تضغیف می‌نماید.ما در حزب کمونیست ونزوئلا معتقدیم که از طریق امتیازات و تبعیت از منافع سرمایه‌داران نمی‌توان بر امپریالیسم فايق آمد.
از این منظر و برداشت مشترک که امپریالیسم دشمن مشترک مردم ما است، «بدیل انقلابی مردمی» گسست از دولت رییس‌جمهور نیکولاس مادورو، یا از «قطب بزرگ میهنی سیمون بولیوار» را نتيجه نمی‌گيرد، چه رسد به گسست از ساختمان ما از یک اتحاد وسیع میهنی و ضدامپریالیستی برای مقابله با امپریالیسم. حزب کمونیست ونزوئلا با توجه به تهدیدات امپریالیستی کنونی در تاکتیک‌های وحدت‌بخش خود منسجم است. بدین لحاظ، ما به کار و تأکید بر نیاز به پیروی از این وحدت بر شالودۀ توافق‌های برنامه‌ای با هدف از سر گرفتن اهداف انقلاب ملی و رهایی‌بخش با ماهیت دمکراتیک، ضدامپریالیستی و ضدانحصاری آن ادامه خواهیم داد.
در قطع‌نامه‌های پلنوم هجدهم کمیته مرکزی (۱ اوت ۲۰۲۰) ما این را چنین بیان کردیم:
«۴- این تعدیل تاکتیک‌های سیاسی بیان گسست حزب کمونیست ونزوئلا از دولت تحت رهبری رییس‌جمهوری نیکولاس مادورو، که ما رییس‌جمهور قانونی جمهوری بولیواری ونزوئلا می‌دانیم، یا از قطب بزرگ میهنی سیمون بولیوار، که با آن در مقابله با تجاوزگری ایالات متحده و متحدین اروپایی آن توافق داریم، نیست. این به معنی تعمیق فاصله در سطح سیاست‌های داخلی است: ایدئولوژیک، سیاسی، کشاورزی و، بنابراین، در مفهوم توسعه اقتصادی تولیدی کشور و در نقش و ماهیت دمکراتیک و برتری توده‌ها از طریق اعمال هدايت و کنترل اجتماعی بر روندهای سازمان اجتماعی، تولید و توزیع، و هم‌چنین جوانب قومی-اخلاقی است که شدیداً بر جامعه و، به ویژه، بر حکمرانی اداری تأثیر می‌گذارند.»
«۵- حزب کمونیست ونزوئلا از قطب بزرگ میهنی سیمون بولیوار جدا نمی‌شود، ما روابط خود را با سازمان‌های سیاسی و اجتماعی که با آن موافق هستند، رها نمی‌کنیم. ما آن‌را فضایی می‌دانیم که می‌تواند به هماهنگ نمودن، هر تصمیمی که حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا-دولت بگیرند، اقدامات مشخص یا گسترده در مقابله با تجاوزگری امپریالیسم خدمت کند. (…) ما از دولت نیز خارج نمی‌شویم، زیرا هیچ‌گاه بخشی از آن نبوده ایم: هیچ‌کس نمی‌تواند جایی را که هرگز به آن تعلق نداشته است، ترک کند. ما به هیچ‌وجه از روند انقلابی ونزوئلایی و جهانی، که فضایی است که فراتر از دولت می‌رود، و حزب کمونیست ونزوئلا از بنیانگذاری آن در ۵ مارس ۱۹۳۱ بخشی از آن بوده است، خارج نمی‌شویم.»
حزب کمونیست ونزوئلا و «بدیل انقلابی مردمی»
همان‌طور که در ابتدای این نامه توضیح دادیم، بدیل انقلابی مردمی یک تلاش واحد برای ساختمان یک نقطه مرجع برای جریانات انقلابی کارگری، دهقانی، در سطح کمون، و عرصه‌های محلی و مردمی، در چهارچوب توسعه سیاست «مقابله، فاصله‌‌گیری، گردآوری جديد و انباشت نیروها برای حرکت به پیش و پیروزی در رویارویی با امپریالیسم و خصوصی‌سازی رفرمیسم است.» در شرایط جدید تجاوزگری امپریالیستی و حاد شدن مبارزه طبقاتی که به وسیله پیشرفت سیاست‌های رفرمیستی به وجود آمده، این یک ترمیم در تاکتیک‌های حزب کمونیست ونزوئلا است.
«بدیل انقلابی مردمی» یک پروژۀ ساختمانی واحد است که از وضعيت انتخاباتی فرا می‌رود. هدف فوری آن این است که گردآوری دوبارۀ سازمان‌های سیاسی و اجتماعی انقلابی مردمی را، که ما با آن‌ها پیرامون نیاز به ایجاد یک توازن جدید نیروها برای دفاع از فتوحات اجتماعی طبقه کارگر، شکست دادن تجاوزگری امپریالیستی و فتح راه انقلابی برون‌رفت از بحران سرمایه‌داری، که راه را برای انقلاب سوسیالیستی باز می‌کند توافق داریم، پیش ببرد.
از این چشم‌انداز استراتژیک است که حزب کمونیست ونزوئلا، در ارتباط با سایر سازمان‌های سیاسی انقلابی و جنبش‌های اجتماعی، جریانات مردمی و هسته‌های چاوزیسم مردم‌محور، بدیل انقلابی مردمی را تشکیل می‌دهد. بدیل انقلابی مردمی در انتخابات پارلمانی ۶ دسامبر ۲۰۲۰ شرکت خواهد کرد، و نامزدهای مستقل خود ما را در فهرست‌ها و حوزه‌های انتخابیه در سرتاسر قلمرو ملی به مثابۀ ابراز حقیقی وحدت از طريق تنوع انقلابی مردمی، بنا شده بر رایزنی پویا از و با پایه‌های سازمان‌های ما، ارايه می‌دهد.
این تصمیم سیاسی قانونی و منسجم حزب کمونیست ونزوئلا با منافع و اهداف طبقه کارگر شهر و روستا، به طور نامتناسب مورد حمله بخش‌هایی از رهبری ملی حزب سوسیالست متحد ونزوئلا و دولت قرار گرفته است، که به نظر ما پویایی عینی دارد که بیانگر منافع طبقاتی متقابل است. از تصویر پیجیده محاصره امپریالیستی ونزوئلا برای رد صلاحیت بدیل انقلابی مردمی استفاده می‌شود، سعی می‌کنند مجموعه تصادهای عینی موجود که پاسخ‌ها و تغییرات در سیاست دولت را می‌طلبند، انکار نمایند.
هدف این حملات جلوگیری از ایجاد معیار نیروهای مردمی و انقلابی است که رویارو با مسیر غيرالزام‌آور سیاست دولت، بر محور آن مقاومت طبقاتی سازماندهی می‌شود. این نیات با احکامی تأیید شده اند که به تازگی از سوی «دیوان عالی عدالت» صادر شد، و به مداخله قضایی در «حزب میهن برای همه» (Patria Para Todos) عضو «جبهه ضدامپریالیستی و ضدفاشیستی مردم» که با پیشنهاد حزب کمونیست ونزوئلا برای تشکیل بدیل انقلابی مردمی موافقت کرد و مداخله در حزب کمونیست ونزوئلا انجامید. در «جنبش انقلابی توپامارو»، که جریان اصلی آن از رهبری محروم شد و به بدیل انقلابی و مردمی پیوست، به دلايل دیگری مداخله شد.
حزب کمونیست ونزوئلا مخالفت شدید خود را با مداخله قضایی در احزاب سیاسی اعلام کرده است، و ما هشدار داده‌ایم که این رویه‌ها ناقض دمکراسی درونی آن‌ها است، با تحمیل رهبری بر احزابی که بخشی از آن‌ها با دولت حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا شناسایی می‌شوند، حاکمیت مبارزین را بر سازمان خود نقض کرده و یک خطر جدید نسبت به آزادی‌های دمکراتیکی است که در قانون اساسی جمهوری بولیواری ونزوئلا تضمین شده اند.
علی‌رغم حملات سیستماتیک به بدیل انقلابی مردمی، این پروژه در حال تحکیم نیروها است و مردم هر چه بیش‌تری را در قلمرو ملی جذب می‌نماید. در عرض کم‌تر از دو ماه، بدیل انقلابی مردمی در ۲۴ ایالت کشور تشکیل شده است و در این لحظه «انجمن‌های مؤسسان مردم» در شهرها و محلات سرتاسر کشور در حال شکل‌گیری است.
انتخابات پارلمانی سناریوی مهمی از مبارزه طبقاتی خواهد بود که ما امیدواریم در آن بدیل انقلابی مردمی با کار و نامزدهای مردمی و پیشنهادات برنامه‌ای خود برای راه انقلابی برون‌رفت از بحران سرمایه‌داری به برداشتن گام‌ها برای گردآوری نیروها حول این تلاش واحد و ارتقای مناظره سیاسی-ایدئولوژیک میان توده‌های کارگر، ادامه دهد.
مضمون تضادها
همان‌طور که در سراسر این نامه نشان داده شده است، مضمون تضادهایی که تطبيق در تاکتیک‌های حزب کمونیست ونزوئلا و حرکت «بدیل انقلابی مردمی» را تعیین می‌کند، اساساً طبقاتی است. این یک موضوع بوروکراتیک «توزیع سهم قدرت»، یا «تقاضای فضا» از دولت یا حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا برای کسب صلاحیت برای مجلس ملی نیست.
امروزه این تناقضات به وضوح در وجود پروژه‌های سیاسی که منافع طبقاتی گوناگون را بیان می‌کنند، نمایان شده اند. از یک سو، بورژوازی و خرده بورژوازی که رفتار عملی آن‌ها یک ماهیت رفرمیستی دارد، با اصطلاحات شبه‌سوسیالیستی، رهبری دولت ونزوئلا را به خود اختصاص داده و سیاست لیبرال بورژوایی را اجرا نموده (حتا از ایجاد یک «بورژوازی انقلابی» صحبت می‌کنند)، از فتوحات مردم در طی روند بولیواری عقب‌نشینی می‌کنند. این است تصور آن‌ها از راه برون‌رفت از بحران عمومی کشور، بحرانی که محصول الگوی واماندۀ سرمایه‌داری وابسته و رانتی ونزوئلا است، و با تأثیرات تجاوزگری امپریالیستی و سیاست‌های دولت تشدید می‌شود.
در سوی دیگر، ما بخش‌هایی از جنبش انقلابی مردمی و کارگری، دهقانان و ماهیگیران، کموناردها و بومیان، زنان و جوانان، متخصصان و روشنفکران، مؤمنین و غیرمؤمنین، غیرنظامیان و نظامیان میهن‌دوست، و انواع تجلیات سازمان‌یافته مردم ما را داریم، که همان‌طور که در بالا به آن اشاره نمودیم، معتقدیم پی‌آمد مبارزه قاطعانه علیه محاصرۀ اقتصادی و در دفاع از استقلال، از مبارزه برای راه انقلابی برون‌رفت از بحران سرمایه‌داری جدایی‌ناپذیر است و اطمينان داريم که از طريق دادن امتیاز و تبعیت از منافع سرمایه‌داران نمی‌توان به آن دست یافت.
بر این اساس است که ما در گفت‌وگوهای گوناگونی که با نمایندگان دولت و رهبری حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا (با شخص خورخه رودریگز در ۳۰ ژوئیه؛ کنفرانس ویدئویی با خورخه آرئازا در ۲۰ اوت و با دیوسدادو کابلو- ارسطوبولوس استاریز در ۲۱ اوت ۲۰۲۰) داشتیم، بررسی سیاست را پیشنهاد کرده ایم. ما تغییرات گسترده‌ای را در سیاست اقتصادی و توسعه تولید ملی، دستمزد کار و سیاست سندیکایی، پاسخ‌گویی به مبارزات و مطالبات کارگران، دهقانان و مردم عادی، معکوس نمودن خصوصی‌سازی‌ها و تغییر ترکیب زمینداران در روستاهای ونزوئلا، نبرد کامل با مافیا‌ها، علیه فساد و مصونیت از مجازات، و موضوعات بسیار دیگری را پیشنهاد کردیم. حتا در تبادل‌نظرها در این سطح، هیچ پاسخی وجود نداشت.
گشودن این گفت‌وگو، برای ایجاد فضای مناظره، انتقاد و انتقاد از خود، تمرین سیاست‌های سازندگی جمعی امکان‌پذیر نبوده است. و ما می‌دانیم که پاسخ دیگری نمی‌تواند باشد، زیرا آن‌ها پروژه‌هایی هستند که منافع طبقاتی متفاوتی را بیان می‌کنند. در عین‌حال، دولت قادر بوده است با بخش‌های مهمی از اپوزیسیون بورژوایی بنشیند، گفت‌وگو کند و به توافق برسد، زیرا هم‌خوانی منافع طبقاتی وجود دارد، و به علاوه، آن‌ها نیروی داخلی دارند که با مداخله و فشار خارجی هم‌خوان است. نکته همين است، رفقای گرامی!
درخواست حزب کمونیست ونزوئلا از سازمان‌های خواهر
هدف از این مکاتبه درخواست اعلام همبستگی با حزب کمونیست ونزوئلا یا پرسش از دولت – حزب سوسیالیست متحد از جانب شما نیست. تنها هدف آن، مطلع نگه داشتن شما از خط سیاسی حزب کمونیست ونزوئلا در قلمرو جمهوری بولیواری ونزوئلا، به مثابه سازمان‌های خواهری است که خود را در مناظره متقارن یا واگرایانه در گوناگونی چیزی که اکنون جنبش کمونیستی بین‌المللی نامیده می‌شود، می‌یابیم.
ما همبستگی عظیم با طبقه کارگر و زحمتکشان شهر و روستای ونزوئلا، با مقاومت و مبارزات آن‌ها در مواجهه با تجاوزگری امپریالیستی و صهیونیستی، و در مواجهه با سیاست‌های رفرمیسم که بر ما تأثیر می‌گذارد را تشخیص داده از آن قدردانی می‌کنیم. ما معتقدیم این همبستگی انترناسونالیستی و پرولتری، آن‌طور که همیشه بوده، مسؤولیت احزاب کمونیست و کارگری حهان در برخورد با آرمان‌های عادلانه خلق‌های ما، در نبرد برای فتح رهایی ملی و سوسیالیسم-کمونیسم حقیقی، باقی خواهد ماند.
ما از توجه شما سپاسگزاریم و برای هر تبادل نظر، پرسش پیرامون اطلاعات یا نظرات، توضیح و مصاحبه که لازم بدانید در اختیار شما هستیم.
با درودهای برادرانه و مشوقانه.
زنده باد انترناسیونالیسم پرولتری
هيأت سياسی کميته مرکزی کمیته مرکزی حزب کمونیست ونزوئلا
اسکار فیگوئرا، دبیرکل کمیته مرکزی حزب کمونیست ونزوئلا
کارُلوس ویمر، دبیر روابط بین‌المللی حزب کمونیست ونزوئلا
کاراکاس، ۷ سپتامبر ۲۰۲۰
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/sx8y8k4h