اخبار روز
شنبه، ۸ مهر ۱۴۰۲
شادباش کمیته مرکزی حزب تودۀ ایران به‌مناسبت هشتادودومین سالگرد بنیادگذاری حزب
هم‌میهنان گرامی!
با فرارسیدن دهم مهرماه ۱۴۰۲، از تولد حزب تودۀ ایران، حزب توده‌های کار و زحمت، حزب زنان و جوانان، حزب زندانیان سیاسی، حزب ده‌هاهزار جان‌باختهٔ راه آزادی و رهایی میهن از چنگال ارتجاع و استبداد، هشتادودو سال می‌گذرد. تاریخ کهن‌ترین سازمان سیاسی میهن ما تاریخی است پرفرازونشیب و مشحون از پیروزی‌ها و شکست‌ها و همچنین دستاوردهای مهم سیاسی، فرهنگی، و اجتماعی که حیات میهن ما را در این عرصه‌ها به‌کلی دگرگون کرد. به‌گفتهٔ زنده‌یاد رفیق علی خاوری: “تاریخ حزب تودهٔ ایران از هر نظر و زوایه‌ای که بخواهید به‌آن نگاه کنید، تاریخی منحصربه‌فرد و یگانه در کشورماست. در تاریخ معاصر ایران هیچ حزب سیاسی‌ای را پیدا نخواهید کرد که تأسیس آن به‌دست زندانیان سیاسی بنام و عناصر پیشرو و مترقی طرفدار منافع و حقوق کارگران و زحمتکشان صورت گرفته باشد و این حزب توانسته باشد با وجود دهه‌ها سرکوب خشن و خونین همچنان بدون هیچ تزلزلی در راه رهایی کشورش از بندهای استعمار، استثمار، و استبداد به‌مبارزه ادامه دهد.”
حزب تودۀ ایران با استناد به سندهایی تاریخی‌ای گوناگون در دوره‌ای کوتاه پس از بنیادگیری‌اش، زمینه‌ساز انقلاب فرهنگی، سیاسی، و اجتماعی‌ای گسترده و ژرف در میهن ما شد چندان که اثرهای دوران‌ساز ناشی از آن‌ها هنوز هم در عرصهٔ فعالیت‌ها در جامعهٔ ما چشمگیر و پابرجاست، از آن جمله‌اند:
تشکیل “شورای مرکزی اتحادیهٔ کارگران ایران” در اسفندماه ۱۳۲۰؛
تشکیل نخستین سازمان جوان کشور (“سازمان جوانان توده”) در فروردین‌ماه ۱۳۲۲؛
تشکیل نخستین “اتحادیهٔ دهقانی” در کشور در خردادماه ۱۳۲۲؛
تشکیل “تشکیلات دموکراتیک زنان ایران” در تیرماه ۱۳۲۲؛
تشکیل “شورای متحدهٔ مرکزیِ کارگران و زحمتکشان کشور” در ۱۱ اردیبهشت‌ماه ۱۳۲۳. در این شورای متحده، چهار سندیکای کارگری شرکت داشتند، و از همان آغاز کار بیش از پنجاه‌هزار عضو داشت و چندی نگذشت که اکثر کارگران ایران را در صف‌هایش توانست متشکل کند؛
تشکیل “جبههٔ آزادی” در تابستان ۱۳۲۳. این “جبهه” به‌دعوت حزب ما شکل گرفت و دربرگیرندهٔ روزنامه‌نگاران، مدیران روزنامه‌ها، نشریه‌های مترقی، نویسندگان، و نمایندگان گروه‌های فرهنگی مختلف بود. ۴۴ روزنامه، یعنی بیش از نیمی از تمام مطبوعات کشور، عضوِ این “جبهه” بودند.
طرح برنامه‌های انقلابی و مبارزه برای به‌رسمیت شناختن حقوق کارگران و تصویبِ “قانون کار”؛
مبارزه برای تحقق “اصلاحات ارضی” به‌نفع دهقانان؛
مبارزه برای بهره‌مند شدن زنان از حق انتخاب شدن و انتخاب کردن؛
فعالیت و مبارزه در راه همگانی کردن بهداشت و آموزش رایگان؛
مبارزه برای تقسیم عادلانهٔ ثروت و دستیابی به عدالت اجتماعی در کشور؛
عملی شدن “حق خودمختاری” در چارچوب ایرانی آزاد، برای همهٔ خلق‌های میهن؛
تلاش و مبارزهٔ بی‌وقفه برای آزادی حزب‌های سیاسی و تشکل‌های صنفی ازجمله نظرات دوران سازی بودند که برای نخستین بار از سوی حزب ما در کشور ما مطرح شد و با استقبالِ گسترده‌ترین قشرهای جامعه روبه‌رو شد؛
افزون بر این‌ها، انتشار صدها کتاب و جزوهٔ علمی، نشریه‌ها و مجله‌ها، هفته‌نامه‌ها و ماه‌نامه‌های پرمحتوای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، نشرِ گستردهٔ اندیشه‌های دوران‌سازِ مارکسیسم‌لنینیسم در جامعه، تأثیری ژرف و پردامنه در دگرگونی و رشد حیات اجتماعیِ میهن ما داشته‌اند.
هم‌میهنان گرامی!
هشتادودومین سالگرد بنیادگذاری حزب تودهٔ ایران مصادف است با سالگرد خیزش مردمی “زن، زندگی، آزادی” که در شهریورماه ۱۴۰۱ با اعتراض‌های گستردۀ خیابانی در ده‌ها شهر کشور و با حضور چشمگیر و تعیین کنندۀ زنان و جوانان کشور آغاز شد و رژیم ضد مردمی ولایت فقیه و دستگاه‌های سرکوب آن را به‌چالشی جدی طلبید. با وجود دستگیر و بازداشت کردن بیش از بیست هزار اعتراض کننده و کشتن صدها تن و زخمی کردن هزاران تن از آنان، جنبش مردمی ده‌ها هفته در مقابل گزمگان مسلح و خون‌ریز رژیم ایستادگی کرد، فضای جامعه را به‌کلی دگرگون ساخت، و هراس جامعه از به‌چالش کشیدن ساختارها و قوانین قرون وسطایی نظام را به‌طرزی بی‌سابقه درهم شکست.
رژیم ولایت فقیه هراسناک از برخاستن و اوج گرفتن دگربارهٔ اعتراض‌های خیابانی در سالگرد آغاز جنبش “زن، زندگی، آزادی”، اقدام‌های پیش‌گیرانهٔ امنیتی‌ای بی‌سابقه را تدارک دیدند که عبارت بوده‌اند از:دستگیری گستردۀ فعالان مدنی، پاکسازی گستردۀ دانشگاه ها از استادان و دانشجویان دگراندیش، و فشارهای غیرانسانی برخانواده‌های جان‌باختگان جنبش در ممانعت از برگزار کردن هرگونه مراسمی برای گرامی‌داشت خاطرهٔ آنان. با همهٔ این ترفندها و تدارک پیشگیری‌های گستردۀ امنیتی از سوی رژیم، آتش جنبش “زن، زندگی، آزادی” در دل انبوه توده‌های جان به‌لب رسیده همچنان روشن است و در کنار مبارزۀ دلیرانهٔ کارگران و زحمتکشان، بازنشستگان، و فرهنگیان کشور دیر یا زود دگرباره شعله‌اش زبانه خواهد کشید. برخلاف مدعیات رژیم و برخی مبلغان شرمسار حکومت ضد مردمی حاکم، جنبش مردمی از درون فعل‌وانفعال‌های دستگاه‌های توطئه‌گر کشورهای امپریالیستی برنخاسته است، بلکه از درون اوضاع‌واحوال دهشتناک و غیر انسانی جامعه ما و به‌دلیل نابسامانی‌هایی است که سردمداران حکومت جمهوری اسلامی بر میلیون‌ها شهروند میهن ما به‌لحاظ اقتصادی و اجتماعی تحمیل کرده‌اند. ورشکستگی کامل اقتصادی، تورم کمرشکن که حتی بر اساس آمارهای دولتی از مرز پنجاه درصد هم فراتر رفته است، بیکاری میلیونی توده‌ها و به‌خصوص هفتاد نرخ درصدی بیکاری جوانان در برخی مناطق کشور، ظلم آشکار، و فساد دستگاه‌های دولتی و حکومتی که باید گفت در تاریخ معاصر میهن ما کم‌سابقه است ریشه‌های جنبش مردمی است، جنبشی که به‌صراحت پایان یافتن حکومت فقیهان و گشوده شدن راه به‌سمت استقرار جمهوری‌ای ملی و دموکراتیک و حکومت بر اساس اراده ومنافع توده‌ها را خواهان است. تجربهٔ مبارزه سال‌های اخیر و خصوصاً اعتراض‌های گستردۀ خیابانی یک سال گذشته همکاری و اتحاد عمل نیروهای مترقی و آزادی خواه کشور را بیش‌ازپیش به وظیفه‌ای عاجل تبدیل کرده است، وظیفه‌ای ملی که به تلاش‌هایی مسئولانه و به‌دور از تنگ‌نظری از سوی همهٔ سازمان‌ها و حزب‌های آزادی‌خواه میهن ما نیازمند است.
رزمندگان توده‌ای! اعضا و هواداران!
هشتادودومین سالگرد تأسیس حزب تودۀ ایران درحالی برگزار می‌شود که چهل سال از یورش سرکوبگرانه و خونین جمهوری اسلامی به حزب ما می‌گذرد. دستگیری و شکنجهٔ هزاران توده‌ای در سیاهچال‌های رژیم و کشتار صدها تن از مبارزان برجستهٔ راه آزادی و حزب ما در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ به‌دست جنایتکارانی همچون ابراهیم رئیسی دشواری‌هایی بی‌سابقه را- دشواری‌هایی که همچنان ادامه دارد- برای ادامهٔ حیات حزب ما پدید آورد. هوشیاری و آگاهی تحسین‌برانگیز شما اعضا و هواداران حزب سدّ راه عملی شدن بسیاری از توطئه‌چینی‌ها در شکل‌هایی متفاوت و عاملی اساسی در به‌شکست کشاندن برنامه‌های رژیم اسلام‌گرای ایران و امپریالیسم برای نابودی حزب تودۀ ایران بوده است و همچنان خواهد بود. واقعیت امر این است که در خلال چهل سال گذشته از توطئه‌های رژیم و دستگاه‌های امنیتی امپریالیسم برای نابودی حزب ذره‌ای کاسته نشده است. دستگاه‌های امنیتی رژیم با درک اعتبار و نفوذ اندیشه‌های حزب در طبقهٔ کارگر و زحمتکشان و همچنین تأثیر سیاست‌های حزب ما بر جنبش مردمی از هر تحولی چه داخلی و چه خارجی برای تزریق سم تفرقه در شریان‌های حزب و همچنین جنبش چپ و رادیکال کشور خوداری نمی‌کنند. هدف آن‌ها در یک کلام این است: منحرف کردن افکار و توجه‌ها از میدان اصلی مبارزه که کمک به جنبش مردمی برضد رژیم ولایت فقیه و شرکت پرتوان در آن است و مشغول کردن به مسئله‌هایی ذهنی مرتبط به خارج از مرزهای میهن ما و منافع و مسائل کنونی مردم ایران که ساخته و پرداختهٔ اتاق های فکری دستگاه های امنیتی ایران و کشورهای غربی است.
در آستانهٔ هشتادودومین سالگرد بنیادگذاری حزب تودهٔ ایران، ما بار دیگر اعتقاد عمیق و خلل‌ناپذیرمان به رسالت تاریخی حزب برای رهایی ایران از چنگال استبداد و استقرار آزادی، استقلال واقعی، عدالت اجتماعی، و سوسیالیسم را اعلام می‌کنیم. ما بار دیگر با کاروان جان‌باختگان حزب و همهٔ جان‌باختگان راه آزادی و رهایی میهن تجدید عهد می‌کنیم. ما تردید نداریم که جانبازی‌ها و فداکاری‌های سترگ رزمندان راه آزادی نه‌فقط بی‌ثمر نخواهد ماند بلکه زمینه‌ساز رهایی نهایی میهن‌مان از چنگال استبداد و ارتجاع خواهد بود.
اعضا و هواداران حزب تودهٔ ایران بخشی جداناپذیر از جنبش “زن، زندگی، آزادی” و مبارزۀ دلاورانه طبقهٔ کارگر و زحمتکشان، زنان و جوانان، بازنشستگان، و فرهنگیان کشور در مسیر گذاشتن نقطهٔ پایان بر این شرایط و حکومت ضد مردمی حاکم هستند که فاجعه امروزین میهن ما ساخته و پرداخته سیاست‌های آن در راستای تأمین منافع سرمایه‌داری کلان ایران است.
ما اعتقاد عمیق داریم که مبارزۀ کارگران و زحمتکشان، زنان و جوانان میهن بر ضد حکومت ضد مردمی و ارتجاعی ولایت فقیه با وجود همهٔ فراز و نشیب‌هایش همچنان به پیش حرکت می‌کند و سرانجام به پیروزی خواهد رسید.
درود آتشین به خاطرهٔ تابناک همهٔ جان‌باختگان توده‌ای و همهٔ جان‌باختگان راه آزادی!
درود به زندانیان سیاسی و همهٔ خانواده‌های جان‌باختگان و زندانیان سیاسی!
پیروز باد مبارزهٔ مشترک نیروهای میهن‌دوست و آزادی‌خواه ایران برای گذار از رژیم ولایت فقیه و استقرار جمهوری ملی و دموکراتیک!
کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران
۸ مهرماه ۱۴۰۲