از ۲۶ اوت تا ۱۱ سپتامبر، ارتش آمریکا و کلمبیا رزمایش مشترک ناتو را برگزار کردند. در این مدت، ژنرال ارتش ایالات متحده، لورا ریچاردسون، فرمانده «ستاد جنوبی ایالات متحده»، برای دیدار با رئیس‌جمهور جدید، سفری پنج روزه داشت. ژنرال درباره «شریک امنیتی شماره یک ما در منطقه» سخن گفت و کلمبیا را «نقطه اصلی کل نیمکره جنوبی» توصیف نمود. فرمانده «ستاد جنوبی» هم‌چنین با فرانسیا مارکز معاون رئیس‌جمهور کلمبیا برای بحث درباره اجرای طرح نیمکره‌ جنوبی «زن، صلح، امنیت» ملاقات کرد.

تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم

منبع: مارکسیسم – لنینیسم امروز
نویسنده: راجر د. هریس
۶ نوامبر ۲۰۲۲

ناتو در آمازون: پترو با آتش بازی می‌کند

 

ناتو اخیراً به سوئد و فنلاند گسترش یافته است، عملاً اوکرایین را در خود ادغام کرده است و ممکن است تا گرجستان نیز گسترش یابد. اکنون، ورود ناتو به آمازون تحت نظارت گوستاوو پترو، رئیس‌جمهور تازه منتخب کلمبیا در حال انجام است.

ناتو ابزار اصلی سلطه امپریالیستی ایالات متحده است. ناتو «گارد پراتوری» واشنگتن است که در مقیاس جهانی عمل می‌کند [praetorian guard، به لاتین cohortēs praetōriae واحدی از ارتش امپراتوری روم بود که به مثابه محافظ شخصی و ماموران اطلاعاتی امپراتوران روم خدمت می‌کرد – عدالت].

در اوایل ماه جاری، رئیس‌جمهور پترو با این دستاویز که ماشین جنگی امپریالیستی می‌تواند به عنوان «پلیس» در راستای هدف حفاظت از محیط زیست، به جای حیله قدیمی جنگ با مواد مخدر تغییر کاربردی بدهد، نیروهای نظامی ایالات متحده و ناتو را به آمازون دعوت کرد. او پیشنهاد استقرار هلیکوپترهای بلک هاوک آمریکا را برای اطفای حریق مطرح کرد. پیش از عذر محیط زیستی، مبارزه با مواد مخدر دستاویز نظامی‌سازی جنگل بود.

پترو «گفت‌وگوی خود با ناتو» را «عجیب» توصیف کرد، اما بلافصله افزود: «این جایی است که ما هستیم.» او اشغال نظامی کلمبیا بوسیله ایالات متحده را – که ۹ پایگاه گزارش شده است – به مثابه «بیش‌تر یک واحد پلیس است تا یک واحد نظامی» مشروع دانست. وی بطور باور نکردنی ادعا کرد که ادامه اشغال «تغییر کامل در آن چیزی است که همیشه کمک‌های نظامی ایالات متحده بوده است.»

ناتو در کلمبیا
کلمبیا نماد دکترین مونرو – ادعای سلطه ایالات متحده بر نیمکره که به سال ۱۸۲۳ برمی گردد – و دولت دست‌نشانده ایالات متحده در قاره آمریکا بوده است. هم هیلاری کلینتون و هم جو بایدن در مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری آمریکا از کلمبیا به مثابه الگویی برای بقیه آمریکای لاتین یاد کردند.

در سال ۲۰۱۷، کلمبیا به یکی از «شرکای جهانی ناتو» و نخستین شریک آن در آمریکای لاتین تبدیل شد. در ماه فوریه، کلمبیا یک رزمایش تحریک دریایی تحریک‌آمیز مشترک با ناتو در نزدیکی ونزوئلا انجام داد که شامل یک زیردریایی هسته‌ای بود.

سپس در ۱۰ مارس، کلمبیا به «متحد اصلی غیرناتو» ایالات متحده تبدیل شد، که به کلمبیا دسترسی ویژه به برنامه‌های نظامی داد. بایدن توضیح داد: «این برسمیت شناختن رابطه بی‌نظیر و نزدیک بین کشورهای ما است.»

از ۲۶ اوت تا ۱۱ سپتامبر، ارتش آمریکا و کلمبیا رزمایش مشترک ناتو را برگزار کردند. در این مدت، ژنرال ارتش ایالات متحده، لورا ریچاردسون، فرمانده «ستاد جنوبی ایالات متحده»، برای دیدار با رئیس‌جمهور جدید، سفری پنج روزه داشت. ژنرال درباره «شریک امنیتی شماره یک ما در منطقه» سخن گفت و کلمبیا را «نقطه اصلی کل نیمکره جنوبی» توصیف نمود.

فرمانده «ستاد جنوبی» هم‌چنین با فرانسیا مارکز معاون رئیس‌جمهور کلمبیا برای بحث درباره اجرای طرح نیمکره جنوبی «زن، صلح، امنیت» ملاقات کرد. ریچاردسون در پایان گفت که «نیمکره غربی به دلیل تلاش‌های تثبیت‌کننده کلمبیا تا حد زیادی آزاد و امن است.»

هنگامی که پترو به قدرت رسید، در آغاز درباره جنگ نیابتی ایالات متحده علیه روسیه در اوکرایین، موضعی متفاوت با موضع ایالات متحده/ناتو اتخاذ کرد، و در ۲۱ سپتامبر از یک صلح بی‌طرفانه از طريق مذاکره حمایت کرد. او دو هفته بعد تغییر کرد و به قطع‌نامه تحت رهبری ایالات متحده در «سازمان دولت‌های آمریکایی» پیوست، که به شدت «تهاجم بی‌دلیل» روسیه را محکوم کرد و به‌طور یک‌جانبه خواستار عقب‌نشینی روسیه شد.

سبز-شویی ناتو در آمازون
مشروعیت بخشیدن به مداخله نظامی خارجی در منطقه آمازون تحت پوشش محیط زیست‌گرایی، ایده جدیدی نیست. ال گور که به مطلوبیت حاکمیت ملی اهمیت نمی‌داد، در سال ۱۹۸۹ به سنای ایالات متحده گفت: «آمازون مایملک آن‌ها نیست. آمازون متعلق به همه ماست.»

مؤخرتر، در سال ۲۰۱۹ و در واکنش به آتش‌سوزی در آمازون برزیل، امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، آمرانه کشورها را به مداخله تشویق کرد: «این یک بحران بین‌المللی است.» آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، همانند رهبران سیاسی دیگر قدرت‌های استعماری سابق مانند آلمان، احساسات مکرون را تکرار کرد.

سایت «کواورا» (Quora)با لفاظی پرسید: «چرا ناتو برای نجات آمازون به برزیل حمله نمی‌کند؟» «انجمن ناتو کانادا» با تبلیغ برای «اقدام خارجی» استدلال کرد: «تهدیدهای امنیتی محیط زیستی مانند آتش‌سوزی در جنگل‌های بارانی آمازون بر محیط زیست جهانی تأثیر می گذارد، و بنابراین مقابله با آن‌ها به یک نظام امنیت جمعی نیاز دارد.»

مقابله با آتش‌سوزی جنگل‌ها و دیگر مصائب اقلیمی در دامنه پیوسته در حال گسترش ناتو گنجانده شده است. میلیتاریست‌ها چندان نگران محیط زیست نیستند، بلکه نگران اختلالاتی هستند هستند که می‌تواند نظم جهانی موجود را بر هم بزند.

از آن‌جا که ناتو یک ابزار جانبی امپریالیسم آمریکاست، این وظایف زیست‌محیطی جدید نه مثابه عملکردهای غیرنظامی، بلکه به مثابه نظامی‌سازی محیط زیست‌گرایی شناخته می‌شوند. مأموریت‌های «هشدار» [woke به معنی هشدار نسبت به بی‌عدالتی، بویژه به تعصب نژادی و تبعیض در جامعه است، که از زبان انگلیسی آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار سرچشمه می‌گیرد- عدالت] محیط‌زیستی آن‌ها مانند «برنامه علم ناتو برای صلح و امنیت» و حتا «برنامه محیط‌زیستی سازمان ملل متحد»، که با ناتو همکاری می‌کند، تحت این پوشش عمل می‌کنند.

بر این اساس، مجله «فارین پالیسی» «نظامی‌سازی آمازون» را به دلایل زیست‌محیطی مورد توجه قرار داد. مقاله بعدی درباره این‌که چه کسی به آمازون حمله خواهد کرد، پیش‌بینی کرد: «مادام که قدرت‌های بزرگ تلاش کنند تغییرات اقلیمی را با هر وسیله‌ای که لازم است متوقف کنند، [حمله به آمازون] مسأله زمان است.

کلمبیا – دیگر بطور خودکار پیشکار ایالات متحده نیست
پترو، رئیس‌جمهور کلمبیا، علی‌رغم باز کردن دروازه آمازون به روی آمریکا – ناتو، راه‌حل‌های غیرنظامی دیگری برای تغییرات اقلیمی در ذهن دارد. پترو در سخنرانی خود در سازمان ملل هشدار داد: «جنگ‌ها به مثابه دستاویزی برای پایان ندادن به بحران اقلیمی خدمت کرده‌اند.»

در حالی‌که کشورهای تولیدکننده نفت مانند ایالات متحده، انگلیس و نروژ در حال افزایش استخراج هستند، پترو در جهت مخالف حرکت می‌کند. مالیات نفت و زغال سنگ پیشنهادی او برای کاهش تولید و تامین مالی پروژه‌های اجتماعی، ممنوعیت فرکینگ، و به‌ویژه لغو تحریک‌آمیز سیاسی یارانه‌های سوخت، می‌تواند باعث کاهش بیش‌تر ارزش پزو و نارضایتی عمومی شود.

پترو از یک هیأت کنگره ایالات متحده که اخیراً به کلمبیا سفر کرد خواست تا برای بخشیدن بخشی از بدهی کلمبیا در ازای سرمایه‌گذاری در اقتصادهای کربن‌زدایی شده، در صندوق بین‌المللی پول مداخله نماید. او توضیح داد که این امر اختلالات اقتصاد جهانی ناشی از اقدامات قهری یک‌جانبه آمریکا (یعنی تحریم‌ها) را جبران می‌کند. پترو در سخنرانی اخیر خود توضیح داد: «ایالات متحده عملاً تمام اقتصادهای جهان را ویران می‌کند.»

پترو هم‌چنین از هیأت کنگره ایالات متحده درخواست کرد که لایحه واگذاری سه میلیون هکتار زمین به کمپسینوس‌ها [دهقانان و کارگران کشاورزی] را به عنوان بخشی از تلاش دولت وی برای اصلاحات ارضی بررسی کند. پترو ماهرانه مطرح کرد که جایگزین این است که رقیب ژئوپلیتیک ایالات متحده، چین را بطور کامل در طرح‌های انتقال انرژی خود درگیر کند.

«بلومبرگ» گزارش می‌دهد که چین پیش از این چندین قرارداد مهم زیرساختی انرژی تجدیدپذیر با کلمبیا منعقد کرده است. نشان دهنده تغییر تراز تجاری کلمبیا این فاکت است که در سال ۲۰۲۱، واردات کلمبیا از چین ۱۴٫۸ میلیارد دلار در مقایسه با ۱۴٫۱ میلیارد دلار از ایالات متحده بود.

خوان مانوئل سانتوس، رئیس‌جمهور سابق کلمبیا در سال ۲۰۱۳ با اشاره به نقش منطقه‌ای کلمبیا به عنوان یک کشور دست‌نشانده ایالات متحده اظهار داشت: « بسیار افتخار می‌کنم اگر کسی کشور مرا اسرائیل آمریکای لاتین بنامند. من اسرائیلی‌ها را تحسین می‌کنم و این را به مثابه یک تعریف می‌دانم.» از رئیس‌جمهور پترو که در گذشته می‌گفت ایالات متحده «ما را دوست ندارد»، پیام کاملاً جدیدی می‌آید.

در واقع، پترو با انتقاد از سیاست جنگ علیه مواد مخدر ایالات متحده، و گفتن این‌که اگرچه کلمبیا ممکن است از لحاظ تاریخی تامین‌کننده مواد مخدر غیرقانونی بوده باشد، اما ایالات متحده مسئولیت بزرگ‌ترین مصرف‌کننده را بر عهده دارد، در عناوین اخبار بین‌المللی قرار گرفت. علاوه بر این، کلمبیا از پیشکار واشنگتن بودن برای بی‌ثبات کردن ونزوئلا، به آشتی با همسایه نزدیک خود و برقراری مجدد روابط دیپلماتیک دوستانه با آن روی آورده است.

ارتباط مسأله‌دار پترو با سوروس
جناح راست پترو را متهم می‌کند که تحت حمایت جورج سوروس میلیاردر، که «بنیاد جامعه باز» او دیر زمانی است که درکلمبیا فعال بوده است، قرار دارد. پترو بوسیله آن عناصر «به مثابه نشانگر جریان ایدئولوژیکی که اغلب به سوروس به عنوان پدرسالار نگاه می‌کند» ترسیم می‌شود. این عروسک-گردان «امپریالیسم بشر دوستانه»، و کمونیست-ستیز عقده‌ای گرچه منفور راست است، اما دوست چپ نیست.

با وجود این‌که پترو در توییتی که او را «سرمایه‌دار سوداگر» نامید، سعی کرد از سوروس فاصله بگیرد، رئیس‌جمهور جدید مدت کوتاهی پس از تصدی ریاست‌جمهوری با پسر سوروس و معاون «بنیاد جامعه باز» دیدار کرد تا درباره سرمایه‌گذاری مشترک در آمازون گفتگو کند.

مخمصه پترو – یک کشور کوچک در سایه سلطه ایالات متحده
اکنون که جناح راست مرتبط با آلوارو اوریبه، رئیس‌جمهور سابق، بی‌اعتبار شده و از نظر انتخاباتی شکست خورده است، امپریالیسم آمریکا در کلمبیا به یک چهره جدید نیاز دارد. مواضع مبهم پترو به بهترین وجه در بستر تاریخی قابل درک است. برای نخستین‌بار در دو قرن گذشته، چپ‌های مفروض برای تصدی ریاست‌جمهوری کلمبیا، کشوری که نه تنها دست‌نشانده، بلکه پیشکار اصلی ایالات بوده است، در انتخابات شرکت کردند و پیروز شدند.

پیروزی آن‌ها یک گام اساسی در مبارزه طولانی برای رهایی کشور نابسامان آن‌ها از انقیاد گذشته آن به غول شمال است. اما باید تاکید کرد که ساده‌لوحانه است که باور کنیم واشنگتن در شُرف این است که اجازه دهد این تغییر تکان‎دهنده به چپ، بدون منازعه دوام بیاورد.

با توجه به تسلط ارتش تحت حمایت آمریکا بر کلمبیا، پترو نه تنها نگران پیروزی در انتخابات، بلکه نگران زنده ماندن پس از آن نیز بود. هم پترو و هم رقیبش مارکز از سوءقصد در مبارزات انتخاباتی جان سالم به در بردند. حتا صدای آمریکا در مورد «شبح ترور» هشدار داد.

رئیس‌جمهور جدید کلمبیا یک چریک چپ سابق است که از نظر سیاسی به سمت مرکز حرکت کرده است. اما در مقایسه با حکومت راست افراطی اوریبه و جانشینان او در کلمبیا، انتخاب پترو و معاون او مارکز، یک حرکت بزرگ در جهت مترقی ایجاد می‌کند.

جنبش منطقه‌ای به سوی همگرایی و استقلال، یک چالش در برابر تلاش ایالات متحده برای تحمیل سلطه خود در قاره آمریکا است. تغییر در قوه مجریه کلمبیا باعث پیشرفت بیش‌تر این جنبش می‌شود. اما پترو محدودیت‌های ساختاری بزرگی را به ارث برده است و تحت فشارهای عظیمی قرار دارد.

به طرز متناقضی، همان شرایطی که پترو علیه آن مبارزات انتخاباتی انجام داد، مبارزه‌ای که او را به قدرت رساند، اکنون به معماهایی او مبدل شده است. بادهای شدید تورمی، که بوسیله اقتصادهای جهانی ایجاد شده و کشورهای کوچکی مانند کلمبیا باید در آن‌ها ادغام شوند جامعه را تحت تأثیر قرار داده است. با افزایش هزینه‌ زندگی، حمایت مردمی پترو در داخل فرسوده می‌شود.

مخمصه پترو این است که بین خواست عمومی برای تغییر مترقی و میراث سلطه امپراتوری ایالات متحده گیر افتاده است. کلمبیا باید وسیله‌ای برای مقاومت در برابر طرح فرماندهی نظامی ایالات متحده در شکل ناتو بیابد. آمازون برای خاموش کردن آتش خود به آتش‌افروزان نیاز ندارد.

https://mltoday.com/nato-in-the-amazon-petro-plays-with-fire/

پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/5n7zwudh