طرح از کارلوس لاتوف (۲۰۱۴)
تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: شبکه همبستگی (SolidNet)
۲۳ نوامبر ۲۰۲۱
پاییز ۲۰۲۱ با مجموعهای از تحریکات بویژه گستاخانه نیروهای تنبیهی اوکرائین در دونباس همراه بود. آنها شهرها را گلوله باران میکنند، مردم را میربایند، از پهپادهای ترکیه استفاده میکنند، شهرکها در قلمرو بیطرف را تصرف میکنند، توافقات مینسک را نادیده میگیرند. در طی هفت سال گذشته، اوکرائین به یک دولت فاشیستی واقعی مبدل شده است. تحت فشار شرکتهای فراملیتی از کشورهای امپریالیستی گوناگون، میراث صنعتی شوروی توسط دولتهای بورژوایی و الیگارشها، که تصمیم گرفتند استراتژی «بهرهوری» برای آنها سودآورتر از حفظ صدها کارخانه، و در نتیجه، حفظ صدها هزار شغل است، نابود و فروخته شد.
فاشیسم قابل درمان نیست!
پاییز ۲۰۲۱ با مجموعهای از تحریکات بویژه گستاخانه نیروهای تنبیهی اوکرائین در دونباس همراه بود. آنها شهرها را گلوله باران میکنند، مردم را میربایند، از پهپادهای ترکیه استفاده میکنند، شهرکها در قلمرو بیطرف را تصرف میکنند، توافقات مینسک را نادیده میگیرند. مردم ، از جمله کودکان، کشته میشوند. دولتمردان و الیگارشهایی که پشت سر تنبیهکنندگان ایستادهاند بار دیگر از ترفند ساده و محیلانه خود استفاده میکنند: آنها مشکلات خودپرستانه خود را حل میکنند، دهها نفر را میکشند و محیط زندگی هزاران نفر را ویران میسازند. آنها از بدتر شدن وضعیت در مرز و «خطر» روسیه استفاده میکنند و از ایالات متحده و اتحادیه اروپا که از ناسونالیستهاحمایت می کنند، برای کمک مالی التماس میکنند.
در طی هفت سال گذشته، اوکرائین به یک دولت فاشیستی واقعی مبدل شده است. این با تخریب بناهای یادبود لنین و دیگر رهبران انقلابی و رهبران شوروی، با زنده سوزاندن شرکتکنندگان در تظاهرات مسالمتآمیز علیه اقدامات خلاف قانون اساسی (خانه اتحادیههای کارگری در اودسا در ۲ مه ۲۰۱۴) آغاز شد. و با ناسیونالیسم افسارگسیخته؛ با حمله و کشتار روزنامهنگاران و فعالین چپ؛ با خشونت وقیحانه علیه مهاجرین و نمایندگان اقلیتهای ملی؛ و در سطح دولتی با تجلیل از افراد باندرا – یاران هیتلر و خائنین به مردم اوکراین – ادامه یافت. آنها از نمادهای نازی ۱۹۴۵-۱۹۴۱استفاده می کنند، حتا در ارتش به آنها سلام میدهند؛ آنها راهپیماییهای مشعل نازیها را برگزار میکنند؛ آنها طبق قانون هر گونه فعالیت حزب کمونیست را ممنوع میکنند (و مورد تأیید اراذل و اوباش نازی قرار میگیرند).
بسیاری از فعالین کمونیست و سوسیالیست که نامشان در فهرست سایت بدنام «صلحساز» (Mirotvoretz) که تحت کنترل «سرویس امنیتی اوکرائین» قرار دارد ثبت شده است مجبور به ترک کشور شدند.
تحت فشار شرکتهای فراملیتی از کشورهای امپریالیستی گوناگون، میراث صنعتی شوروی توسط دولتهای بورژوایی و الیگارشها، که تصمیم گرفتند استراتژی «بهرهوری» برای آنها سودآورتر از حفظ صدها کارخانه، و در نتیجه، حفظ صدها هزار شغل است، نابود و فروخته شد. اتحادیههای کارگری و جنبش کارگری به طور کامل سرکوب نشدهاند، اما در هم شکسته و بینظم هستند. بدیهی است که وخامت شرایط زندگی کارگران مبارزه را ضروری میسازد.
نشانههای مبارزه سیاسی در اوکرائین پیش از «میدان» ۲۰۱۴ هنوز قابل مشاهده بود، اما امروز اعتراضات کارگران عمدتاً علیه افزایش قیمتها و تعرفههای مسکن و انرژی، علیه کاهش ارزش مزایا و پرداختهای بازنشستگان است. در عینحال، اکنون فرصت بسیار کمتری برای هماهنگ کردن اقدامات کارگران و انتقال تجربه مبارزه سیاسی پرولتری وجود دارد. زحمتکشان روحیه خود ا باختهاند، آنها بارها فریب خوردهاند. میلیونها نفر مشاغل عادی خود را از دست دادهاند، و در عینحال هر گونه توانایی سازماندهی طبقاتی خود را از دست دادهاند. کارگران صرفاً زنده میمانند، بسیاری مجبورند به عنوان برده در داخل و حتا بیشتر در خارج از کشور سخت کار کنند.
حتا دموکراسی بورژوایی نیز دائماً پایمال و کوچک شده است. هرگونه رسانه مستقل ممنوع است. تلاشهای مقاومت تقریباً فوری و بطور کامل سرکوب میشود. قلدری به دلایل سیاسی، زبانی، مذهبی در اوکرائین مدرن رایج شده است. مردم دونباس که نمیخواستند تسلیم نفوذ فاشیستی شوند، در بین تضادهای امپریالیستهای غرب (که از الیگارشی اوکرائین حمایت میکردند و مقامات ناسیونالیست اوکرائین را برای آغاز جنگ تحریک میکردند)، و دولت حمایتگرای امپریالیست روسیه، که تلاش میکند از منافع الیگارشهای روسیه محافظت نماید، خود را گیرافتاده یافتند. در حالحاضر در مناطق دونتسک و لوگانسک نه صلح وجود دارد و نه جنگ اعلام شده. اما آنچه در جریان است بیشتر شبیه جنگ است. گلولهباران بوسیله نیروهای تنبیهی اوکراین به مدت ۷ سال به یک امر روزمره مبدل شده است. نه تنها نظامیان میمیرند، بلکه کارگرانی که برای دفاع از خانه خود میایستند نیز میمیرند. سالمندان، کودکان و زنان زیر رگبار آتش میمیرند. در راه مدرسه، در راه خانه، در راه فروشگاه یا سر کار – در تأسیساتی که هنوز کاملاً توسط سرمایهداری و جنگ ویران نشده است میمیرند. نیروهای جمهوری خلق دونتسک و جمهوری خلق لوگانسک نه میتوانند حمله کنند (موافقتنامه مینسک این اجازه را نمیدهد و جمهوریها منابع کافی برای آنرا ندارند)، و نه میتوانند عقب نشینی کنند (زیرا همانطور که تنبیهکنندگان نازی آشکارا اعلام کردهاند این منجر به کشتار غیرنظامیان به دست آنها خواهد شد). سربازان جمهوریهای خودخوانده فقط گهگاه میتوانند به دشمن متجاوز شلیک کنند.
روسیه سرمایهداری به حل این وضعیت کمک نمیکند. بر اساس تصمیم سیاستمداران مسکو، جمهوریهای به رسمیت شناخته نشده دونباس از روسیه کمک میگیرند، اما فقط به اندازه حفظ وضع موجود، و نه تا حد تحریک کردن «شریک های غربی». بنابراین نیروهای مسلح جمهوریها نه میتوانند عقبنشینی کنند و نه میتوانند پیشروی کنند. تجارت و سیاست محلی بسیار مهمتر از کارگران جمهوریهای مردمی همسایه است، از جمله، شهروندان روسیه است.
هیچ نیروی خارجی نه قادر و نه مایل به مجازات جنایتکاران جنگی اوکرائین و هدایت مردم به صلح است. فقط خود زحمتکشان: اوکرائینی، روسی و دیگران، میتوانند اینرا انجام دهند، میتوانند برای صلح، سوسیالیسم و بهروزی، علیه امپریالیسم مبارزه کنند.
فاشیسم را نمیتوان با حرف درمان کرد. این غده جرکین باید برداشته شود. تنها با پایان دادن به علت آن – سرمایهداری – میتوان در نهایت علائم را از بین برد. لازم است برای کارگران در اوکرائین، روسیه، منطقه دونباس و سراسر جهان توضیح داده شود: تنها اتحادی طبقاتی کارگران میتواند این وضعیت بدخیم را چارهساز باشد و هرگونه ظهور دوباره فاشیسم مشابه را در کشورهای دیگر برطرف سازد.
زنده باد دوستی انترناسیونالیستی کارگران!
زنده باد انقلاب جهانی سوسیالیستی نوین!
بیایید امپریالیستهای آمریکایی و اتحادیه اروپایی مشوق فاشیستها را دفع کنیم. جلادان نازی باندرا باید به دست عدالت سپرده شوند!
احزاب SolidNet
اتحادیه کمونیستهای اوکرائین
حزب کمونیست کارگران روسیه
حزب سوسیالیست لیتوانی
حزب کمونیست آذربایجان
جنبش سوسیالیستی قزاقستان
احزاب دیگر
جبهه کارگران اوکرائین
جبهه کارگران دونباس
سامان کارگران کمونیست نووروسیه
سازمان جمهوریخواه حزب کمونیست اتحاد شوروی در بلاروس
حزب کمونیست قرقیزستان
(فهرست برای امضای سایر احزاب باز است)
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/ym4wr3js