تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: نیوز کلیک
۱۷ مه ۲۰۲۱
نویسندگان: اعجاز احمد، آرونداتی روی، گیتا هاریهاران، محمد یوسف تاریگامی، ناصرالدین شاه، نینتارا سهگال، پرابهات پاتنایک، راتنا پاتک شاه، سوبهاشینی علی، سودانوا دشپانده، ویجی پراشاد
از سال ۱۹۴۸، اسراییل سعی کرده است فلسطینی‌ها را از سرزمین خود پاک کند و امکان یک میهن فلسطینی را از میان بردارد. به دلیل خوب، قسطنطین زریق متفکر سوری، در همان سال کتاب «معنی النکبة» («معنی فاجعه») را نوشت. «فاجعه» اخراج فلسطینی‌ها از خانه‌هایشان بود، که از آن پس به شرایط آپارتید برای فلسطینی‌ها در داخل اسراییل، اشغال برای فلسطینی‌هایی که در بیت‌المقدس شرقی، غزه و کرانه عربی زندگی می‌کنند، و به انکار حق بازگشت فلسطینی‌های در تبعید گسترش یافته است. در اواخر آوریل ۲۰۲۱، «دیده‌بان حقوق بشر» (نیویورک) گزارش مهمی را با عنوان روشنگرانه «عبور از آستانه. مقامات اسراییلی و جنایات آپارتید و ستم» منتشر کرد.
در اوائل مه، اسراییل سعی کرد بطور غیرقانونی خانواده‌های فلسطینی را از خانه‌هایشان در «شیخ جراج» (بیت‌المقدس) بیرون کند. همانطور که الیاس خوری، نویسنده لبنانی گفت این بیرون کردن بخشی از «النکبة مستمر» است. این خانواده‌ها زمانی که به وسیله اسراییلی‌ها از خانه‌های خود بیرون شده بودند در این بخش از بیت‌المقدس سکنی گزیدند، و اکنون آن‌ها دوباره اخراج می‌شدند.
این خانواده‌ها و همسایه‌هایشان از تسلیم شدن امتناع کردند. آن‌ها حق دارند مقاومت کنند، زیرا سرزمین بخشی از آن چیزی است که سازمان ملل «اراضی اشغالی فلسطین» نامیده است، سرزمینی که اشغالگر – یعنی اسراییل – مدیریت می‌کند اما حق تغییر آن‌را ندازد. هنگامی که فلسطینی‌ها مقاومت کردند، با خشونت شدید مهاجرین صهیونیست و پلیس مرزی اسراییل، که به مثابه بخشی از تحقیر فلسطینی‌ها به مسجد الاقصی وارد شده بودند، مواجه شدند. فلسطینی‌ها در غزه – که بخشی از «اراضی اشغالی فلسطین» است – اخطار دادند که اگر اسراییل و صهیونیست‌ها این اعمال شنیع را متوقف نکنند، با رگبار موشکی رو‌به‌رو خواهند شد؛ چون حملات متوقف نشد، فلسطینی‌ها در غزه به اسراییل موشک پرتاب کردند. موشک‌ها آغازگر یا تعیین‌کننده ددمنشی بعدی اسراییل نبودند. موشک‌ها – طبق حقوق بین‌الملل – بخشی از مقاومت در برابر اشغال غیرقانونی بودند.
اسراییل با قهر افراطی تلافی کرد، کودکان را کشت، به هدف‌های غیرنظامی حمله کرد، و یک ساختمان رسانه‌ای را بمباران کرد. بمباران مداوم غزه، یکی از بزرگ‌ترین بازداشتگاه‌های جهان، از سال ۲۰۰۶ مدیریت «اراضی اشغالی فلسطین» بوسیله اسراییل را تعریف کرده است. سازمان ملل ساکت ماند زیرا دولت ایالات متحده حتا از اجازه دادن به یک قطع‌نامه آتش‌بس امتناع کرد. هیچ دولت عربی مایل نبود از نیروی نظامی خود برای دفاع از فلسطینی‌ها استفاده کند؛ به عنوان مثال، برای نیروی هوایی مصر بسیار آسان بود که بر فراز غزه یک «منطقه پرواز ممنوع» ایجاد کند. در اردن، و لبنان، فلسطینی‌های در تبعید به سوی گذرگاه‌هایی که آن‌ها را از میهن‌شان جدا می‌کند حرکت کردند، مشتاق به رفتن به میهن به نرده‌ها فشار وارد کردند.
آغاز کردن توضیح این بمباران دهشتناک از آغاز شلیک موشک‌ها، کل بستر داستان را نادیده می‌گیرد و عزت فلسطینی‌ها و حق آن‌ها برای مقاومت را به سرقت می‌برد. ما با فلسطینی‌ها هستیم، با حق آن‌ها برای یک میهن، با حق آن‌ها برای بازگشت به خانه خود، و با حق آن‌ها برای مقاومت در برابر اشغال. واکنش ما به خشونت دهشتناک علیه فلسطینی‌ها با خوانش ما از قطع‌نامه ۱۵۱۴ (۱۹۶۰) شکل می‌گیرد: «روند رهایی غیرقابل مقاومت و بازگشت‌ناپدیر است و … برای احتراز از بحران‌های جدی، باید به استعمار و همه اعمال جداسازی و تبعیض همراه با آن پایان داد.»
https://www.newsclick.in/We-Stand-with-Palestine
—————————————————–
توضیح «عدالت» در باره نویسندگان بیانیه:
اعجاز احمد فیلسوف، نظریه پرداز ادبیات و مفسر سیاسی مارکسیست؛ سوزانا ارونداتی روی نویسنده و فعال سیاسی، نویسندۀ رمان معروف «خدای چیزهای کوچک»؛ گیتا هاریهاران نویسندۀ رمان «هزار چهره شب»؛ ، محمد یوسف تاریگامی، سیاستمدار، نماینده در پارلمان جامو و کشمیر، عضو کمیته مرکزی حزب کمونیست هند (مارکسیست)؛ نصیرالدین شاه بازیگر؛ نینتارا سهگال خبرنگار، نویسنده، فعال حقوق بشر و برابری حقوق زن و مرد؛ پرابهات پاتنایک، اقتصاددان و مفسر سیاسی مارکسیست؛ راتنا پاتک شاه بازیگر؛ سوبهاشینی علی عضو حزب کمونیست هند (مارکسیست) و رییس «انجمن سراسری زنان دمکرات»؛ سودانوا دشپانده بازیگر و کارگردان تئاتر؛ و ویجی پراشاد مورخ، روزنامه‌نگار، مفسر و روشنفکر مارکسیست.