تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: پیام مردم
نویسنده: محمد بشیر
۲۸ فوریه ۲۰۲۳
مردم اروپا در مقابل ناتو
در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲، نیروهای مسلح روسیه با عبور از مرز اوکرایین، «عملیات نظامی ویژه» را، آنطور که ولادیمیر پوتین گفت با هدف «نازی‌زدایی» و «غیرنظامی کردن» اوکرایین آغاز کردند. درگیری هشت ساله روسیه-اوکرایین به یک جنگ تمام عیار مبدل شد. یک سال بعد، جنگ هم‌چنان ادامه دارد، میلیون‌ها نفر آواره و صدها هزار نفر کشته شده‌اند. در حالی‌که اوکرایین برای دور دیگری از بسیج آماده می‌شود و منتظر محموله‌های جدید تسلیحات استراتژیک از غرب است، شایعاتی مبنی بر یک حمله گسترده «بهاری» روسیه و یک ضد حمله اوکراینی، که احتمال یک راه‌حل صلح از طریق مذاکره را حتا بعیدتر می‌کند به گوش می‌رسد.
در آغاز جنگ، بخش بزرگی از مردم در سرتاسر اروپا با صدای بلند علیه روسیه تظاهرات کردند و از ارسال تسلیحات به اوکرایین، و تحریم‌های سخت علیه روسیه حمایت نمودند.
با این حال، تاثیر آن در عرض چند روز احساس شد. به دلیل تحریم واردات انرژی روسیه و سودورزی شرکت‌های چندملیتی، قیمت انرژی در سراسر اروپا به شدت افزایش یافت و بحران حاد هزینه زندگی را برانگیخت. در بحبوحه تورم فزاینده و مواجهه با کمبود سوخت در زمستان، کارگران طلبیدن مذاکرات با روسیه را برای پایان دادن به جنگ در اوکرایین آغاز کنند. با این حال، بسیاری از رهبران اروپایی نسبت به خواسته‌های مردم بی‌تفاوت مانده‌اند، و بجای آن، به افزایش هزینه‌های نظامی و ارسال محموله‌های اسلحه و مهمات به اوکرایین متوسل شده‌اند، و در نتیجه درگیری را تشدید و طولانی می‌کنند.
رهبری اتحادیه اروپا بطرز رقت‌انگیزی در تنش‌زدایی و کاهش بحران ناتوان بوده است. اکنون آشکار است که اتحادیه اروپا کاملاً تابع نفوذ ایالات متحده و سیاست‌های امپریالیستی آن است که از طریق سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در اروپا اعمال می‌شود.
گسترش ناتو
ناتو از طريق دستیابی به پایگاه‌های بیش‌تر در اروپا و انجام مانورهای نظامی مشترک در منطقه، برای گسترش حوزه نفوذ خود تا مرزهای وسیع دشمن سرسخت خود، روسیه، تدارک می‌دیده است. کمونیست‌ها و گروه‌های صلح در نروژ، آلمان و لوکزامبورگ مدت‌هاست در مورد تأثیرات احتمالی مانورهای نظامی ناتو، «ترایدنت جنکچر ۲۰۱۸»، و «مدافع اروپا ۲۰» هشدار داده‌اند.
بسیاری در جنبش جهانی ضدجنگ بر این باورند که اقدامات ناتو – نه روسیه – در واقع آتش جنگ در اوکرایین را روشن کرد. ناتو عملاً بوسیله ایالات متحده، که علی‌رغم قول عدم گسترش «یک اینچ» از قلمرو ناتو به سمت شرق، طی دهه‌ها با استفاده از ناتو برای ایجاد پایگاه‌ها و جذب کشورهای نزدیک و نزدیک‌تر به مرزهای روسیه، نگرانی‌های امنیتی روسیه را نادیده گرفته است رهبری می‌شود. در این اواخر، ایالات متحده نگرانی‌های امنیتی روسیه را با ارسال تسلیحات به اوکرایین و معرفی این کشور به عنوان یکی از اعضای بالقوه ناتو نادیده گرفت، که برخی استدلال می‌کنند که این باعث شروع جنگ شد.
ناتو تنها سال گذشته، در حالی‌که یک جنگ مرگبار در اوکرایین در جریان بود، سه مانور نظامی بزرگ – «حمله نپتون ۲۰۲۲» در مدیترانه، «واکنش سرد ۲۰۲۲» در نروژ و «نیزه آهنین» در لتونی – را انجام داد.
در ماه مه ۲۰۲۲، سوئد و فنلاند رسماً درخواست مشترکی را برای پیوستن به ناتو ارائه نموده و سیاست دیرینه بی‌طرفی خود را تغییر دادند. کمونیست‌ها در هر دو کشور کارزارهای خود را در اعتراض به این تصمیم برای پیوستن به ناتو تشدید نمودند و استدلال کردند که این تصمیم صلح و ثبات را در منطقه‌ای که به سرعت در حال نظامی شدن است به خطر می‌اندازد. چپ‌ها در نروژ به نظامی‌سازی این کشور که به میزبان و طرف مهم رزمایش‌های نظامی ناتو و آمریکا در منطقه اسکاندیناوی تبدیل شده است، اعتراض می‌کنند.
طبقه کارگر علیه جنگ
در ۱۸ فوریه در خارج از «کنفرانس امنیتی مونیخ ۲۰۲۳» تظاهرات برگزار شد، کنفرانس امنیتی مونیخ به دلیل عدم حمایت از یافتن راه‌حل سیاسی برای پایان دادن به جنگ در اوکرایین و تشویق تشدید بیش‌تر عملیات نظامی تحت رهبری اعضای ناتو، مورد انتقاد گسترده قرار گرفت.
یک تظاهرات بزرگ ضد ناتو در سال گذشته پیش از «اجلاس ناتو ۲۰۲۲» در مادرید برگزار شد. در ژوئن ۲۰۲۲، گروه‌های ضد-جنگ و ضد-امپریالیست از اسپانیا و سراسر اروپا در مادرید تجمع کردند تا به کنفرانس سه روزه با حضور سران کشورهای عضو ناتو اعتراض کنند. سازمان‌دهندگان تظاهرات هم‌چنین در ۲۴ و ۲۵ ژوئن اجلاس دو روزه صلح را در مادرید برگزار کردند، که در پایان آن بیانیه مشترکی صادر شد که در آن تاکید شد: «ناتو یک تهدید جدی برای صلح جهانی است و از یوگسلاوی تا افغانستان ردپایی از ویرانگری از خود به جای گذاشته است.»
سازمان‌های طبقه کارگر در یونان نیز پیوسته علیه انتقال اسلحه و مهمات به اوکرایین از طریق خاک یونان بسیج‌های اعتراضی را سازماندهی کرده‌اند. آن‌ها چندین بار در محوطه‌های راه‌آهن و بنادر سراسر کشور علیه حمل تانک‌های به مقصد اوکرایین و پهلوگیری کشتی‌های جنگی ناتو اعتراض کرده‌اند. ترکیه نیز شاهد اعتراضات کمونیست‌ها با خواست بستن پایگاه‌های ناتو در این کشور بود. ترقی‌خواهان قبرس به بحران هزینه زندگی اعتراض کرده و حضور ترسناک ناتو در دریای مدیترانه را، که روند صلح قبرس را نیز از مسیر خود خارج کرده است، محکوم کرده‌اند.
در ایتالیا سندیکالیست‌های «USB» و اعضای احزاب کمونیست و گروه‌های جوانان، از جمله «پوتره آل پوپولو»، به استفاده از فرودگاه‌ها و بنادر ایتالیا برای انتقال تسلیحات اعتراض کرده‌اند. جنبش ضد-پایگاه علیه طرح‌های ایجاد پایگاه نظامی جدید در کولتانو مبارزه می‌کند، و خواستار پایان دادن به پایگاه‌های ناتو/ایالات متحده در این کشور شده است. طبقه کارگر ایتالیا هم‌چنین به تلاش‌های دولت راست افراطی به رهبری جورجیا ملونی برای تقویت تلاش‌های جنگی در اوکراین ادامه می‌دهد.
در بلژیک، نیروهای ضد امپریالیستی مانند «همبستگی جهانی اینتال» (Intal Globalize Solidarity)، «حزب کارگران بلژیک» (PTB-PVDA) و «حزب کمونیست بلژیک» (PCB-CPBA) چندین بار به خیابان‌ها آمده و از دولت خواسته‌اند تا با بحران هزینه‌های زندگی مقابله کند، و جنگ اوکرایین را محکوم کرده‌اند. آن‌ها هم‌چنین به تصمیم دولت فدرال بلژیک در فوریه سال گذشته، برای تخصیص ۱۰٫۲میلیارد یورو (۱۰٫۷۶میلیارد دلار) دیگر به هزینه‌های دفاعی، برای تدارک جنگ، اعتراض کرده‌اند. «جنبش صلح چک» (CHM) و «حزب کمونیست بوهمیا و موراویا» (KSCM) نیز اعتراضاتی را در همین راستا سازماندهی کرده‌اند.
در دانمارک، در ۵ فوریه، بخش‌های طبقه کارگر اعتراض گسترده‌ای را علیه تصمیم دولت برای اضافه کردن یک روز کاری اضافی به تقویم سالانه برای جمع آوری ۳ میلیارد کرون (۴۳۰ میلیون دلار) برای تسلیح مجدد کشور برگزار نمودند.
در ۲۵ فوریه در برلین و چندین شهر در سرتاسر ایتالیا، گروه‌های ضد جنگ و چپ‌گرا بسیج‌های بزرگی را سازماندهی کردند و خواستار صلح شدند. ده‌ها هزار نفر در بسیج برلین، که از سوی سارا واگنکنشت، نماینده حزب چپ، آلیس شوارتزر، روزنامه‌نگار و دیگران فراخوانده شده بود شرکت کردند و از اولاف شولتز صدراعظم آلمان خواستند تا یک نقش فعال در تشویق مذاکرات برای پایان‌دادن به جنگ داشته باشد. در ایتالیا، اتحادیه‌های کارگری و احزاب کمونیست چپ، از جمله «پوتره آل پوپولو» و گروه‌های جوانان-دانشجویان، در بسیج‌هایی در محکومیت جنگ شرکت کردند، و خواستار «مذاکره به جای تشدید تنش» شدند. در عین‌حال، نیروهای راست افراطی برای بهره‌برداری از اوضاع و خشم مردم، بیش‌ترین سعی را بخرج می‌دهند.
https://peoplesdispatch.org/2023/02/28/the-people-of-europe-vs-nato/
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/yrzf5mjs