تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: انترناسیونال جهان متحد
نویسنده: احمد طنانی*
۲۲ آوریل ۲۰۲۲
نسل فلسطینی که امروز اسلحه برمی‌دارد، ابتکار عمل را به دست می‌گیرد تا در برابر اشغال مقاومت نماید، نسلی است که در تمام استحکامات رسوخ می‌کند، و به همه کسانی که اشغال را تأیید می‌کنند «نه» می‌گوید… اشغالگران قصد داشتند آن را برای تبدیل شدن به «نسل اهلی‌شده فلسطینی که وجود اشغال را می‌پذیرد و با حضور آن همزیستی می‌کند» آماده نمایند. تلاش‌ها و انتظارات آن‌ها این بود که این نسل بدون توجه به هیچ نشانی ملی یا بسیج انقلابی، راه‌حل‌ها برای «کاهش درگیری» و پذیرش «فرصت‌های اقتصادی» را کافی خواهد دانست و از آن‌ها حمایت خواهد کرد. این نسل که همه شرایط برای مبدل کردن آن به نسلی فاقد روحیه میهن‌پرستانه و انقلابی مهیا شده بود، همه را شگفت‌زده کرد و با صدای بلند اعلام نمود: فلسطین فقط به مردمش تعلق خواهد داشت و راه رسیدن به آن مقاومت مسلحانه و نفی مطلق همه گزینه‌های تسلیم و تحقیر است.
مقاومت گزینه خلق‌ها و سرنوشت فلسطین است
در هفته‌های اخیر شاهد افزایش مقاومت فلسطینی‌ها همراه با عملیات چریکی توسط فلسطینی‌ها در اعماق قلب صهیونیسم، از جمله سه عملیات در پایتخت اقتصادی، تل‌آویو، بوده‌ایم.
این عملیات نتیجه یک تصمیم لحظه‌ای، عصبانیت کوتاه مدت یا بیان خُلق و خُوی فردی نیست. بلکه آن‌ها گسترش عملیات انتفاضه را تشکیل می‌دهند، که در طول نبرد «شمشیر بیت‌المقدس» در حمایت از بیت‌المقدس آغاز شد. مردم شیخ جراح و مناطق عملیات فلسطینی به هم ملحق شدند: مقاومت مسلحانه در غزه با اقدام انتفاضه فلسطینی‌ها در اراضی اشغال شده در سال ۱۹۴۸ و شهرها و اردوگاه‌های کرانه باختری ادغام شد.
نبرد «شمشیر بیت‌المقدس» بین مقاومت و دولت اشغالگر نشانگر آغاز مرحله جدیدی بود. این مرحله که یک بار برای همیشه به سیاست‌های تقسیم مناطق عملیات فلسطینی، سیاست‌هایی که اشغالگران از دهه‌ها قبل سعی در ایجاد آن داشتند، آنطور که دولت اشغالگر تلاش می‌کرد مقاومت فلسطین را تجزیه کند، پایان داد.
فلسطینی‌ها به سیاست وابستگی متقابل و یکپارچگی در اقدام نظامی و انتفاضه بازگشتند. آنچه در بیت‌المقدس و نقب اتفاق می‌افتد از آنچه در رام الله، نابلس یا جنین می‌گذرد، و البته از غزه نیز حدا نیست. اگر اشغالگر بخواهد تجاوزات خود را به یکی از مناطق فلسطینی تشدید نماید، در تمام مناطق فلسطینی، به ویژه از غزه و مقاومت سازمان یافته و مسلحانه آن، یک دیوار دفاعی را در برابر خود خواهد دید.
اقدام خیزشی فلسطینی‌ها در اراضی اشغال شده در سال ۱۹۴۸برای تصمیم‌گیرندگان اشغالگر تکان‌دهنده بود. آن‌ها از زمان پایان نبرد «شمشیر بیت‌المقدس»، تجزیه و تحلیل این اقدام شورشی را که بر تلاش‌های «اسرائیل» طی سال‌های پس از ۱۹۴۸ برای کنترل فلسطینی‌ها غلبه کرده بود، آغاز نمودند. و تلاش‌های صهیونیست‌ها برای منزوی کردن و جدا نمودن فلسطینی‌ها از هویت ملی و علائق فلسطینی‌شان، علی‌رغم توانایی‌های اطلاعاتی پیشرفته‌ای که کشور اشغالگر همواره به آن می‌بالد، نتوانسته است عملیات فلسطین را پیش‌بینی کند. و دولت اشغالگر نیز نتوانسته با آن مقابله نماید.
این آخرین شکست رژیم صهیونیستی نبود، زیرا بیش از یک ماه است که تمام سطوح امنیتی و نظامی رژیم صهیونیستی با پیش‌بینی و اعتراف به اقدامات مقاومت فلسطین در مناطق مختلف در ماه رمضان و پس از آن مشغول بوده‌اند. تمامی تخمین‌های صهیونیست‌ها بر اساس عدم وجود نشانه‌هایی مبنی بر امکان انجام عملیات چریکی و محدود شدن تنش به نمازگزاران در مسجد الاقصی در آغاز ماه رمضان بود.
اما، اراده و عملیات فلسطینی فراتر از همه انتظارات بود، و چریک‌ها تمام تئوری‌ها و اطلاعات امنیتی اشغالگران را غافلگیر کردند. موج اول و دوم عملیات توسط فلسطینی‌های ساکن در سرزمین‌های اشغال شده در سال ۱۹۴۸ آغاز شد و قوی‌ترین عملیات در سال‌ها اخیر بوده است. در اینجا تمامی سرویس‌های امنیتی اشغالگر تلاش کردند تا امنیت خود را برای جلوگیری از هرگونه عملیات آتی تقویت کنند، اما چریک‌های فلسطینی با دو عملیات کماندویی دوباره اشغالگران را غافلگیر کردند. اما عملیات این بار از چریک‌های ساکن اردوگاه جنین در کرانه باختری بود، که از تمامی تدابیر امنیتی اشغالگران عبور نمودند. با این دو عملیات، چریک‌ها توانستند به قلب حکومت اشغالگر، پایتخت اقتصادی و سیاسی آن (تل آویو) برسند و عملیات را با موفقیت انجام دهند. این سیلی محکمی بود که دو بار به اشغالگران اصابت کرد. چریک‌های فلسطینی از شهر محاصره شده جنین که به دلیل تشدید مقاومت مسلحانه تحت فشار نظامی اشغالگران است، حملات خود را آغاز کردند.
سال گذشته یک سال معمولی نبود؛ برعکس، از هر نظر سالی استثنایی بود، و تغییرات اساسی در صحنه مقاومت فلسطین، به ویژه در کرانه باختری را بخود دید، جایی که روند نیرومند شدن گروه‌های مقاومت مسلحانه آغاز شده است. کل این روند بیش از ۱۰ سال طول کشید. جوانان فلسطینی برای مقابله با حملات مکرر ارتش اشغالگر به شهرها، اردوگاه‌های آوارگان و روستاهایشان اسلحه به دست گرفتند و در مقابل عملیات گسترده دستگیری ده‌ها فعال فلسطینی که حتا به خاطر موضع‌گیری‌ها، و در موارد بسیار برای سخنان، و پیشینه یا اظهارنظرهایشان در رسانه‌های اجتماعی هدف پیگیرد قرار می‌گیرند، ایستادند.
نسل فلسطینی که امروز اسلحه برمی‌دارد، ابتکار عمل را به دست می‌گیرد تا در برابر اشغال مقاومت نماید، نسلی است که در تمام استحکامات رسوخ می‌کند، و به همه کسانی که اشغال را تأیید می‌کنند «نه» می‌گوید. این نسل که در بحبوحه انتفاضه مسجد الاقصی (۲۰۰۶-۲۰۰۰) متولد شد، اولین گام را در برابر تلاش های عملیات اسرائیل در زمانی برداشت که ارتش اشغالگر تلاش کرد تا شهرهای کرانه باختری را دوباره اشغال کند و به انتفاضه پایان دهد.
این نسل بزرگ شده و در بستر اشغال رشد کرده است و اشغالگران قصد داشتند آن را برای تبدیل شدن به «نسل اهلی‌شده فلسطینی که وجود اشغال را می‌پذیرد و با حضور آن همزیستی می‌کند» آماده نمایند. تلاش‌ها و انتظارات آن‌ها این بود که این نسل بدون توجه به هیچ نشانی ملی یا بسیج انقلابی، راه‌حل‌ها برای «کاهش درگیری» و پذیرش «فرصت‌های اقتصادی» را کافی خواهد دانست و از آن‌ها حمایت خواهد کرد. این نسل رشد کرده و شاهد عجله کشورهای عربی برای عادی‌سازی با اشغالگران در «معامله قرن» بوده است، معامله‌ای که هدف آن محو مسأله فلسطین از طریق نادیده گرفتن و به حاشیه راندن آن است. این نسل دیده است که حکومت اشغالگر و دولت آمریکا تعیین کردند که چه کسی باید اختیارات رهبری آنرا داشته باشد، و به نیروهایی که می‌خواستند مشروعیت بخشیدند، و در عین‌حال نیروهای سیاسی را که نمی‌خواستند از فضای سیاسی فلسطین بیرون راندند.
این نسل که همه شرایط برای مبدل کردن آن به نسلی فاقد روحیه میهن‌پرستانه و انقلابی مهیا شده بود، همه را شگفت‌زده کرد و با صدای بلند اعلام نمود: فلسطین فقط به مردمش تعلق خواهد داشت و راه رسیدن به آن مقاومت مسلحانه و نفی مطلق همه گزینه‌های تسلیم و تحقیر است.
این نسل جوان به صراحت اعلام کرده است که هتک حرمت به امکان مقدش خود و رها کردن دوباره مردم خود را، مردم شیخ جراح، سیلوان یا ال‌نقب را نمی‌پذیرد. نسلی که تأکید کرد که سرکشی غریزه فلسطینی‌ها است، نمی‌توان آن را با رشوه فرصت‌ها و منافع اقتصادی بدون ارزش ملی رام کرد.
امروز فرزندان این نسل اسلحه، چاقو، کوکتل مولوتف، سنگ حمل می‌کنند؛ آن‌ها جان در کف با ماشین کشتار صهیونیست‌ها مقابله می‌نمایند. و ویژگی‌های معادله جدیدی را ترسیم می‌کنند که در آن اشکال مبارزه ملی فلسطین در یکدیگر ادغام شده است؛ مبارزات مسلحانه، مقاومت مردمی و غزه، کرانه باختری، آوارگان و مردم فلسطین در سرزمین‌های اشغال شده در سال۱۹۴۸. همه آن‌ها برای حفاظت از مسأله فلسطین و اجتناب از هرگونه تلاش برای نفی و از همه توهمات عادی‌سازی و دروغین صلح، یکپارچه شده‌اند.
این نسل تمام ارزیابی‌های استراتژیک نیروهای اشغالگر را تغییر داد. تهدید (مقاومت) فلسطین مجدداً به تهدیدی راهبردی برای موجودیت کشورشان مبدل شده است، از اینرو تصور می‌کنند که تشدید جنایات علیه مردم فلسطین می تواند امنیت آن‌ها را در سرزمین اشغالی تامین کند. اما، حرکت اجتناب‌ناپذیر تاریخ خلاف این را می‌گوید.
بدون آزادی فلسطین امنیت و آرامش وجود ندارد. فلسطینی‌ها در روزهای آینده با شرایط حساسی روبرو خواهند شد، زیرا عملیات مقاومت تشدید می‌شود و همبستگی و همگرایی فلسطینی‌ها افزایش می‌یابد. گام‌های مهمی برای روزهای آینده پیش‌بینی می‌شود.
این گام‌ها از نظر فعالیت‌ها تعیین‌کننده خواهند بود و تشدید اقدامات مسلحانه فلسطینی‌ها ویژگی‌های مرحله جدید را ترسیم می‌کند، یک صحنه جدید، که قیام همه جانبه فلسطین را، که شرایط برای آن روز به روز آماده می‌شود را نوید می‌دهد. و عملیات انتفاضه توجه به آرمان فلسطین و حقوق غصب شده مردم فلسطین را باز خواهد گرداند.
* نویسنده سیاسی ساکن غزه
https://uwidata.com/24549-the-resistance-is-the-peoples-choice-and-the-fate-of-palestine/