رويدادهای قبل از انتخابات دوره نهم رياست جمهوری، بويژه اجماع کلی ميان «اصلاح‌طلبان پيشرو» و سازمان‌ها و شخصيت‌های ملی‌ـ‌مذهبی داخل کشور برای تشکيل جبهه «دمکراسی‌خواهی و حقوق بشر» نويد شرايط جديدی را در فضای سياسی کشور داد… صف متحد فاشيسم را تنها با صف متحد مردم می‌بايست شکست. فرصت را دريابيم، چرا که فردا همه بايد پاسخگو باشيم.
تارنگاشت عدالت – بایگانی دورۀ اول
ا. آرش [اردشیر جم‌نشان]
بابک
۳۱ خرداد ۱۳۸۴
يگانه راه
رويدادهای قبل از انتخابات دوره نهم رياست جمهوری، بويژه اجماع کلی ميان «اصلاح‌طلبان پيشرو» و سازمان‌ها و شخصيت‌های ملی‌ـ‌مذهبی داخل کشور برای تشکيل جبهه «دمکراسی‌خواهی و حقوق بشر» نويد شرايط جديدی را در فضای سياسی کشور داد.
اما، تقلبات صورت گرفته بوسيله سران سپاه و بسيج به رهبری خامنه‌ای، حذف کانديداهای اصلاح‌طلب، و سرانجام برکشيده شدن فرد موردنظر «رهبر»، قدرت سازمان‌يافته و ويرانگری را که در طول سال‌های متمادی در دستان «ولی فقيه» متمرکز شده بود، بمراتب بيش از پيش به عيان نشان داد.
سير رويدادها در اين انتخابات اثبات‌گر نظر کسانی بود که معتقد بودند جناح راست با درس‌گيری از شکست خود در انتخابات دوم خرداد ۷۶ عزم خود را جزم کرده است تا با يکدست کردن قدرت حاکمه، هرگونه روزنه اميدآفرين را از جنبش اصلاحی سلب و مهر پايان بر روند انقلاب خلقی، آزادی‌خواهانه و استقلال‌طلبانه بهمن ٥٧ بزند.
تجربه انتخابات شوراها و مجلس فرمايشی هفتم، و هم‌اکنون انتخابات رياست جمهوری نشان می‌دهد که اين «اراده قاهر» از هيچ امکان و وسيله‌ای برای پيشبرد اقدامات برنامه‌ريزی شده خود در راستای دوام و بقا و بسط قدرت متمرکز خويش فروگذار نمی‌کند. بدين معنی آنجا که دست دهد مشوق مردم به انفعال می‌شود تا با حداقلی از آرا ارگان انتخابی شوراها را بدست گيرد؛ لزوما با حذف اکثريت کانديداها تريبون مجلس را بدست ياران وفادار خود می‌سپارد؛ و در اين انتخابات اخير آشکارا اقدام به جابه‌جايی رتبه کانديداها می‌نمايد تا در دور دوم فرد مورد نظر خود را بهر قيمتی بالا بکشد. در رد اين ادعا هيچ‌گونه دليل يا فاکت قابل توجهی وجود ندارد و نمی‌توان با اين خوش‌بينی ساده‌لوحانه هم‌آواز بود که مثلا به دليل حضور هاشمی رفسنجانی و نفوذ و قدرت بسيط او و حاميانش، آرا واقعی مردم در نظر گرفته خواهد شد و رئيس‌جمهوری متکی بر رای مردم از صندوق بدر خواهد آمد. تقلب آشکار در راستای حذف نام کروبی علی‌الحساب نبايد جايی برای خوش‌باوری ما باقی گذارد.
چه بايد کرد؟
به باور ما يگانه راه، بسط و گسترش «جبهه دمکراسی‌خواهی و حقوق بشر» برای در بر گرفتن تمام احزاب، سازمان‌ها و شخصيت‌های مترقی فارغ از مرزبندی‌های حکومتی و غيرحکومتی، و خودی و غيرخودی می‌باشد. تشکيل اين جبهه نه فقط با هدف شرکت گسترده در انتخابات دور دوم، بلکه به قصد ايجاد زمينه مناسب در راستای افشاگری نيات افراطيون راست‌گرا، بسيج مردم و سازماندهی مقاومت آن‌هاست. صف متحد فاشيسم را تنها با صف متحد مردم می‌بايست شکست. فرصت را دريابيم، چرا که فردا همه بايد پاسخگو باشيم.