ما به مقاومت عراق، که به نيروهای اشغالگر شکست تحميل می‌کند؛ به مقاومت لبنان که متجاوزين اسرائيلی را شکست داده است و به سمت دفاع از حاکميت کشور خود حرکت می‌کند، درود می‌فرستيم. ما هم‌چنين به مقاومت فلسطين که قهرمانانه با محاصره و کوشش برای انسداد مبارزه می‌کند درود می‌فرستيم. ما با اميد بسيار شاهد تحولات مثبت و مبارزات مترقی آمريکای لاتين، مبارزات مردم آفريقا و آسيا عليه استعمار و برای توسعه همراه با عدالت اجتماعی، و مقاومت کارگران و مردم اروپا عليه تحميل قراردادهايی که به حاکميت ملی آسيب می‌رسانند، هستيم.
تارنگاشت عدالت – بایگانی دورۀ دوم
۱۷ آبان ۱۳۸۷
منبع: سايت حزب کمونيست آفريقای جنوبی
پيرامون اولويت‌های مبارزاتی شورای جهانی صلح
سخنرانی خانم سوکورو گومز، مسؤول شورای جهانی صلح، در شروع اولين نشست دبيرخانه شورای جهانی صلح در پالملا، پرتغال، ١۰ – ۹ سپتامبر ٢۰۰٨
رفقای گرامی،
من از اين‌که پس از انتخابات مجمع عمومی در کاراکاس، اولين نشست دبيرخانه شورای جهانی صلح در پرتغال برگزار می‌شود بسيار خوشحالم. مردم اينجا سنن غنی مبارزاتی و سهمی غيرقابل تخمين برای صلح در اروپا و در جهان دارند. من از صميم قلب و روان خود از «شورای صلح و همياری پرتغال» برای ميزبانی اين نشست با سازماندهی و شرايط کار عالی تشکر می‌کنم.
چند هفته پيش بشريت با آميزه‌ای از تعجب و هيجان، عظمت نمايش بازی‌های المپيک در پکن را دنبال کرد. زيبايی رقص‌ها در مراسم افتتاحيه و اختتاميه بازی‌ها، عالی بودن رقابت‌ها، شادی ورزشکاران، غرور هيأت‌های ورزشی که کشورهای خود را نمايندگی می‌کردند، در آن دو هفته جامعه بين‌المللی را نشان می‌داد. ايده‌آل المپيک، يعنی هماهنگی ميان ملت‌ها و خلق‌ها، در سطح نمادين همان ايده‌آل بشری برای صلح است که جنبش ما نمايندگی می‌کند. تصادفی نيست که شعار آخرين بازی‌های المپيک، «يک جهان، يک رؤيا» بود. بشريت حق دارد رؤيا داشته باشد و جهان بهتری بسازد، جهانی که در آن همبستگی و صلح ارزش‌های غالب اند.
اما متأسفانه واقعيت از رؤيا بسيار فاصله دارد. اين واقعيتی است تيره و تار، با مشخصه‌های عدم امنيت، ارعاب و تجاوز. هرزه‌درايی جنگ‌افروزان بدين جا رسيده است: درست در لحظه‌ای که تمام جهان، و سران بيش از يک‌صد کشور جهان در پکن افتتاح بازی‌های المپيک را تماشا می‌کردند، در قفقاز سلاح‌ها به غرش درآمدند.
دولت واپسگرای گرجستان، به تحريک و تشويق امپرياليست‌های آمريکايی و اروپايی، از طريق اقدامات تجاوزگرانه‌ای که منجر به مرگ هزاران غيرنظامی شد، دست به عمليات جنگ‌افروزانه عليه مردم اوستيای جنوبی زد. همان‌طور که انتظار می‌رفت، روسيه- که از اين و ديگر تحولات تجاوزگرانه و تحريک‌آميز، مانند گسترش ناتو به شرق و استقرار سپر ضدموشکی در جمهوری چک و لهستان احساس خطر می‌کند- واکنش سخت نشان داده است، چيزی که تنش در منطقه قفقاز را بيش‌تر افزايش داده است. به نظر من، ما بايد از متوقف کردن تمام خصومت‌ها در قفقاز و از اين نظر که اين درگيری می‌تواند بر اساس اصول مسالمت‌آميز و در چارچوب حقوق بين‌الملل حل شود، دفاع کنيم. شورای جهانی صلح بايد قاطعانه مداخله مستقيم ايالات متحده آمريکا و اتحاديه اروپا، يا مداخله غيرمستقيم آن‌ها از طريق دولت‌های دست‌نشانده در منطقه را محکوم نمايد.
رفقای گرامی،
اين نخستين نشست دبيرخانه شورای جهانی صلح پس از انتخاب هيأت مديره جديد در نشست مجمع عمومی که در آوريل گذشته در کاراکاس برگزار شد، وظائف مهمی در برابر خود دارد. مسؤوليتی که ما در مجمع عمومی پذيرفتيم، وظايف عظيمی را که در بيانيه پايانی درج شده است، در برابر ما قرار داده است. آن سند می‌گويد شرايط جديدی برای بشريت ايجاد شده است، شرايطی که مشخصه آن تشديد فزاينده تجاوزگری استراتژی جهانی ايالات متحده است که سعی می‌کند نظم نوين جهانی مبتنی بر جنگ و تجاوز را تحميل و تثبيت نمايد. ايالات متحده آمريکا هفت سال پيش، با تجاوز و بمباران افغانستان به بهانه شکار تروريست‌ها و نابود کردن شبکه جنايتکارانه آن‌ها، دوره جنگ‌های پيش‌دستانه و اقدامات نظامی تنبيهی را آغاز کرد که نابودی حاکميت ملی و از ميان برداشتن حقوق بين‌الملل انجاميده است.
بعد از آن، ايالات متحده آمريکا به بهانه‌ای ساختگی، جنگ تجاوزکارانه‌ای را عليه عراق شروع کرد، جنگی که می‌توان آن را يکی از دوره‌های «دانته»ای تاريخ معاصر دانست. حدود صدها هزار نفر کشته شده اند، قتل عام‌ها صورت گرفته، و ويرانی زيرساخت‌ها، کشور را از نظر توسعه اقتصادی و اجتماعی دهه‌ها عقب برده است. يکی از قديمی‌ترين ميراث‌های فرهنگی بشری به طور جنايتکارانه‌ای ويران شد. دانشمندان، رهبران سياسی، روشنفکران و شهروندان مهم عراقی تحت پيگرد قرار گرفتند، شکنجه شدند و به قتل رسيدند. نيروهای اشغالگر از شروع اشغال تجاوزگرانه در ٢۰ مارس ٢۰۰٣، طی يک دوره پنج‌ساله، با ادغام سربازان مزدور در نيروهای عادی، تحريک و تجهيز ميليشا‌ها، بر حضور نظامی خود افزوده اند.
در لبنان و فلسطين نيز تجاوز صورت گرفته به شکل تراژدی و نسل‌کشی عليه آن خلق‌های شهيدپرور خود را نشان داد. از مدتی پيش، تجاوز به ايران در دستور کار روزانه امپرياليسم آمريکا قرار گرفته است. از طرف ايالات متحده تهديدات، تحريم‌های اقتصادی، و همه نوع فشار عليه ايران اعمال شده است.
آنچه می‌توانيم ببينيم استراتژی است که می‌خواهد خاورميانه را بدون مانع و براساس منافع ايالات متحده تغيير دهد، به شکلی که به «خاورميانه بزرگ» معروف شده است. برای آن‌ها مهم نيست که برای اين کار مرتکب اين جنايات عليه بشريت شوند. وزير امور خارجه ايالات متحده خود به اين اذعان نموده است- موقعی که در اوج بمباران لبنان از طرف اسرائيل در سال ٢۰۰۶- در مقابل خواست افکار عمومی جهان و پيشنهاد چند دولت برای متوقف کردن بمباران‌ها، اعلام کرد که مصايب کشور لبنان «دردهای زايمان يک خاورميانه جديد است.»
تجاوز، شکنجه، اعمال خودسرانه قدرت، ناديده گرفتن حقوق بين‌الملل- در يک کلام همان تروريسم دولتی- سلاح‌های مورد استفاده کسانی است که خود را «قهرمانان مبارزه ضدتروريستی» معرفی می‌کنند. اکنون که دوره آن کسی که نامش در تاريخ به عنوان يکی از نفرت‌انگيزترين قاتلان خلق‌ها ثبت خواهد شد، رو به پايان است، بحث در محافل قدرت ايالات متحده اين است که کدام استراتژی‌ها و تاکتيک‌ها می‌تواند نظام امپرياليستی را دايمی کند. در مواجهه با شکست يک‌جانبه‌گرايی و طرد آن از جانب بخش قابل توجهی از جامعه بين‌المللی، اکنون تز ايجاد يک «ليگ دمکراتيک» به عنوان صحنه جديد هماهنگی سياسی ميان قدرت‌های امپرياليستی تحت بررسی است، تزی که در عمل چندجانبه‌گرايی تحت فرمان امپرياليسم آمريکا، با هدف مبارزه با چيزی خواهد بود که ايالات متحده بر اساس معيارهای خود «دولت‌های مستبد» می‌داند. هم‌زمان با اين، بر بحث پيرامون پايان دادن به اشغال سايه افتاده است. يکی از نامزدهای کاخ سفيد از «بازگشت فقط در صورت پيروزی» صحبت می‌کند، ديگری برای خروج نيروهای اشغالگر از عراق، يک جدول زمانی سردرگم و مبهم، و افزايش حضور نظامی در افغانستان را پيشنهاد می‌کند.
در نتيجه، من فکر می‌کنم اولويت کنونی مبارزه شورای جهانی صلح اين است و اين خواهد بود که عليه جنگ‌های تجاوزگرانه امپياليسم آمريکا و متحدان آن، و برای خروج ارتش‌های تجاوزگر از افغانستان و عراق مبارزه کند- و من با توجه به بحث‌های مجمع عمومی در جريان کنفرانش جهانی صلح و روح حاکم بر بيانيه پايانی مصوب آن کنفرانس بر اين تأکيد می‌کنم.
در ارتباط با اين وظيفه، مبارزه عليه نظامی کردن کره زمين، پايگاه‌های نظامی، خطر جنگ اتمی، گسترش و تقويت ناتو نيز در دستور فعاليت روزانه ما قرار دارد. اخيراً ايالات متحده آمريکا نيروهای دريايی خود را از نو سازماندهی کرده و برای اولين بار از دهه 1950 ناوگان چهارم خود را فعال کرده است. هدف ناوگان چهارم فعاليت در دريای کارائيب، جنوب اقيانوس آرام و جنوب اقيانوس اطلس است. کشتی‌های جنگی آمريکا از جمله بزرگ‌ترين کشتی‌های نيروی دريايی ايالات متحده به شمار می‌آيند، آن‌ها با انرژی اتمی حرکت می‌کنند و ظرفيت پرتاب سلاح‌های اتمی را دارند. اين يک مانور استراتژيک با برد وسيع است که هدف ارعاب جنبش‌های مترقی منطقه و تأمين دسترسی ايالات متحده آمريکا به منابع طبيعی کشورهای آمريکای لاتين و مردم آن کشورها را دنبال می‌کند. اين تصادفی نيست که اعلام ايجاد دوباره ناوگان چهارم بعد از کشف ذخاير عظيم گاز در منطقه اقتصادی سواحل برزيل صورت گرفت. بياينه پايانی مجمع عمومی شورای جهانی صلح در کاراکاس به درستی می‌گويد: «شورای جهانی صلح همبستگی خود را با جنبش‌های رو به رشد برای لغو پايگاه‌های نظامی خارجی، که افزار جنگ و تجاوز هستند، اعلام می‌کند.» من فکر می‌کنم علاوه بر همبستگی، ما بايد با ديگر سازمان‌ها و شبکه‌ها، يک کارزار جهانی عليه پايگاه‌های نظامی را هدايت کنيم.
رفقای گرامی،
بشريت سه ماه ديگر، شصتمين سالگرد صدور اعلاميه جهانی حقوق بشر را، که در اصول دمکراتيک و صلح‌دوستانه شورای جهانی صلح منعکس است، گرامی می‌دارد. لازم به يادآوری است که شورای جهانی صلح در همان لحظه تاريخی و تحت تأثير همان تحولات و ايده‌هايی که منشاء اعلاميه بودند، تشکيل شد.
بعد از ۶۰ سال، بشريت زير فشار اشکال جديد فاشيسم و ترور دولتی که به همان طبيعت و جوهر سرکوبگر سرمايه‌داری مربوط می‌شوند قرار دارد. علاوه بر قتل عام‌ها و نسل کشی‌های ناشی از جنگ‌های پيش‌دستانه، ما شاهديم که از مفهوم «جنگ عليه تروريسم»، از طريق برجسته کردن نقش دولت پليسی، تصويب تعداد زيادی قوانين «ضدتروريستی» که هدف آن‌ها غيرقانونی کردن جنبش‌های مردمی، استفاده از شکنجه، بازداشت غيرقانونی و آدم‌ربايی است، برای محدود کردن حقوق دمکراتيک مردم استفاده می‌شود. پيگرد مهاجران و قوانين شديد برای اخراج آن‌ها بخشی از اين سياست‌ها است.
ما در حالی که خواهان اعلاميه جهانی حقوق بشر هستيم و نوع جديد فاشيسم را که اندک اندک به دولت کشورهای امپرياليستی تبديل می‌شود، محکوم می‌کنيم، نمی‌توانيم مورد پنج قهرمان کوبايی را که از ده سال پيش در زندان‌های ايالات متحده به سر می‌برند، ناديده بگيريم. دو تن از قهرمانان کوبايی، «جراردو هرناندز» و «رنه گونزلز» قادر به ملاقات با همسران خود نيستند، زيرا ايالت متحده به آن‌ها ويزای ورود به آن کشور را نمی‌دهد. اين وظيفه انسانی ماست- زيرا اين يک مورد انسانی است- که خطاب به مقامات ايالات متحده و کميسيون عالی حقوق بشر، کارزاری را برای اعطای ويزای ورود به همسران اين دو کوبايی قهرمان که در زندان‌های ايالات متحده به سر می‌برند، سازمان دهيم.
رفقای گرامی،
ما به عنوان مبارزان يک آيندۀ درخشان برای بشريت، در حالی که شاهد تشديد خطرات نسبت به صلح و امنيت بين‌المللی هستيم، خطراتی که از سياست‌های جنگی امپرياليسم ناشی می‌شود، با خوش‌بينی بسيار، شاهد فرصت‌های رشد مبارزات مردمی و فتوحات و پيروزی‌های آن‌ها، حتا به طور جزيی، هستيم.
ما به مقاومت عراق، که به نيروهای اشغالگر شکست تحميل می‌کند؛ به مقاومت لبنان که متجاوزين اسرائيلی را شکست داده است و به سمت دفاع از حاکميت کشور خود حرکت می‌کند، درود می‌فرستيم. ما هم‌چنين به مقاومت فلسطين که قهرمانانه با محاصره و کوشش برای انسداد مبارزه می‌کند درود می‌فرستيم. ما با اميد بسيار شاهد تحولات مثبت و مبارزات مترقی آمريکای لاتين، مبارزات مردم آفريقا و آسيا عليه استعمار و برای توسعه همراه با عدالت اجتماعی، و مقاومت کارگران و مردم اروپا عليه تحميل قراردادهايی که به حاکميت ملی آسيب می‌رسانند، هستيم. ما ايمان داريم که علی‌رغم نامساعد بودن موازنه نيروها، لحظه تاريخی جديدی در حال ظهور است که به سود مبارزات مردمی برای صلح، همکاری، توسعه، استقلال و حق حاکميت دولت‌های ملی در مقابله با تهاجم امپرياليسم است- تهاجمی که برای تحميل قدرت خود با زور در جهت دايمی کردن نظام اقتصادی و سياسی که از نظر تاريخی محکوم به نابودی است صورت می‌گيرد.
رفقا،
من در اينجا سخنانم را به پايان می‌رسانم- به نظر من اين لحظه مساعدی است برای برخاستن و گسترش و تقويت شورای جهانی صلح. از طريق کارزارهای دارای سمتگيری درست، با يک ماهيت گسترده، واحد و عظيم، نفوذ و نيروی سازمان ما افزايش خواهد يافت. وظيفه ماست که همه امکانات عملی را در نظر بگيريم، کيفيت خود را همان‌طور که سنت ما بوده است، به عنوان رابط قابل باور دولت‌های دمکراتيک و سازمان‌های بين‌المللی نظام چندجانبه سازمان ملل افزايش دهيم، و برای رشد فعاليت متحد با ديگر سازمان‌ها و شبکه‌هايی که اهدافی هم‌سو با اهداف ما دارند در جهت تقويت ريشه‌های سازمان خود در منطقه و در دولت‌های ملی، و برای تسهيل ورود سازمان‌های جديد، بهبود عملکرد شيوه و ديناميسم‌ها، ارتباطات و گسترش ايده‌ها و مواضع شورای جهانی صلح فعاليت کنيم. شرايط برای فعاليت انترناسيوناليستی گسترده خلق‌ها در جهت بالا بردن سطح شناخت ضدامپرياليستی مساعد است.
رفقای گرامی،
يک بار ديگر ار ميهمان‌نوازی «شورای صلح و همياری پرتغال»، حضور و توجه شما، تشکر می‌کنم، مايلم به شما اعتماد و اطمينان دهم که از اين نشست قطع‌نامه‌های درست و طرح‌های سودمندی برای مصاف با چالش‌های بزرگی که در برابر شورای جهانی صلح قرار دارد، حاصل خواهد شد.
بسيار سپاسگزارم.
سوکورو گومز، مسؤول شورای جهانی صلح
http://www.sacp.org.za/main.php?include=docs/sp/2008/sp0909.html
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/2p8x33ku