تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: شبکه همبستگی
نمایندگان سیاسی دو جناح مهم بورژوازی در مکزیک به توافق رسیدند. در یک سو، دولت نیکولاس مادورو و رهبری خیانتکار حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا که منافع ثروتمندان جدید قدرتمندی را که از قراردادهای دولتی به وجود آمده‌اند نمایندگی می‌کند. در سوی دیگر، جناح راست به رهبری خوان گوآیدو، انریکه کاپریلس و احزاب سوسیال دمکرات به نمایندگی بورژوای ملی سنتی و منافع انحصاران فراملی آمریکایی و اروپایی. هیأت سیاسی کمیته مرکزی حزب کمونیست ونزوئلا این مضحکه گفت‌و‌گو را که با پشت کردن به مطالبات و نیازهای واقعی زحمتکشان شهر و روستا تحمیل شده است رد و محکوم می‌کند.
معامله بین نخبگان در مکزیک مستحکم شد
نمایندگان سیاسی دو جناح مهم بورژوازی در مکزیک به توافق رسیدند. این توافق به دنبال تعیین شالوده‌ها برای باقی مذاکرات سیاسی است که مدتی است در جریان بوده و به اقدامات مشخصی به سود دشمنان مردم ونزوئلا انچامیده است.
در یک سو، دولت نیکولاس مادورو و رهبری خیانتکار حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا که منافع ثروتمندان جدید قدرتمندی را که از قراردادهای دولتی به وجود آمده‌اند نمایندگی می‌کند. در سوی دیگر، جناح راست به رهبری خوان گوآیدو، انریکه کاپریلس و احزاب سوسیال دمکرات به نمایندگی بورژوای ملی سنتی و منافع انحصاران فراملی آمریکایی و اروپایی.
لازم به یاد‌آوری است که جناح آپوزیسیون آشکارا تابع منافع امپریالیسم آمریکا و اروپا عمل می‌کند. از این‌رو، نیروی آن برای تحمیل مذاکرات از تأثیر مخرب تحریم‌های زورگویانه، یک‌جانبه و غیرقانونی تحمیل شده به وسیله قدرت‌های امپریالیستی به کشور ما ناشی می‌شود.
با توجه به ترکیب طبقاتی دو نیروی سیاسی که در مکزیک ملاقات کردند، روشن است که محتوای به‌اصطلاح «مذاکرات صلح» حول منافع آن‌ها خواهد چرخید. به این دلیل، وقتی سخنگویان از مذاکرات برای ثبات یا نجات ملی صحبت می‌کنند، آن‌ها به ایجاد شرایط برای تضمین ثبات خود و نجات خود، به زیان منافع کشور و کارگران شهر و روستا، اشاره می‌کنند.
تفاهم‌نامه امضاء شده در مکزیک بر اساس موافقت‌نامه‌های اقتصادی قبلی است و در صدد است به سرمایه خصوصی تضمین‌هایی بدهد. هم دولت و هم آپوزیسیون راست، پیرامون برنامه اقتصادی نولیبرالی کنونی، از طریق آزاد‌سازی قیمت‌ها، دلاری کردن رسمی، خصوصی‌سازی دارایی‌های عمومی، بازگرداندن شرکت‌ها و زمین‌های کشاورزی عمومی به سرمایه خصوصی و زمیندار، انعطاف‌پذیری مالی، استقبال از سرمایه خصوصی در بخش نفت، نابودی دستمزدها و مقررات‌زدایی از روابط کارگری، اتفاق نظر دارند. این سیاست‌ها علاوه بر قول‌های مهم سودهای آبدار به سرمایه خصوصی ملی و خارجی با «مناطق ویژۀ افتصادی» و وعده اصلاح قانون نفت و گاز، با هدف خصوصی‌سازی صنعتی نفت و کاهش ظرفیت دولت برای به دست آوردن رانت نفت است.
به این دلیل است که طبقه کارگر، دهقانان خرده مالک و اقشار مردمی را نمی‌توان با گفت‌و‌گوی نخبگان در مکزیک فریب داد. در برنامه نمایندگان سیاسی بورژواری ملی و فراملی درنده‌خوی، منافع و نیارهای ما موضوعات مهمی نیست. کاملاً بر عکس، قربانی کردن دستاوردها و حقوق ما، و قرار دادن سنگینی بحران و تحریم‌های امپریالیسیی بر دوش ما موضوعاتی است که این نیروهای سیاسی بورژوازی امروز بر سر آن دست می‌فشارند و آرزوی «چپق صلح» را در سر می‌پرورانند.
یک نمونه دیگر از این واقعیت این است که در حالی که گفت‌و‌گو به نتایج سریع آزادی چهره‌های راستی انچامید که در تجاوزات خارجی علیه کشور ما درگیر بودند، بسیاری از کارگران در نتیجه سیاست رشدیابنده پیگرد و جرم‌انگاری سندیکاهای کارگری، مبارزات اجتماعی، مبارزات دهقانان خرده مالک یا زنان، هم‌چنان در زندان هستند.
اما شوهد فراتر می‌رود: در حالی که گفت‌و‌گو به پاسخ‌های سریع به مطالبات کارفرمایان برای پرداخت مالیات‌های کم‌تر و بالابردن آزادانه قیمت‌ها می‌انجامد، مطالبات کارگران برای دستمزد برایر با سبد غذایی پایه و علیه اخراج‌های غیرقانونی رد می‌شود.
هیأت سیاسی کمیته مرکزی حزب کمونیست ونزوئلا این مضحکه گفت‌و‌گو را که با پشت کردن به مطالبات و نیازهای واقعی زحمتکشان شهر و روستا تحمیل شده است رد و محکوم می‌کند.
ما در برابر مردم ونزوئلا متهم می‌کنیم که هدف گفت‌و‌گوهای مکزیک تحکیم پیمان بورژوازی برای توزیع ثروت کشور بین سرمایه‌داران ملی و خارجی، و در عین‌حال تحمیل یک بسته تعدیل اقتصادی ضد مردمی است. همه این‌ها علاوه بر تضمین مصونیت عجیب برای کسانی است که ثروت‌های عظیمی انباشت کرده‌اند و تحت حمایت فساد قراردارند، و کسانی است که تحریم‌های غیرقانونی خارجی را علیه گشور ارتقاء دادند و منابع ملت را مصادره کردند.
امروز، بیش از هر زمان دیگری، کارگران باید برای نبرد علیه تهاجمی که پیمان مکزبک بورژوازی بر حقوق ما و بر حاکمیت کشور تحمیل خواهد کرد متحد شوند.
دیروز پیمان پونتو فیجو بود [Punto Fijo Pact در سال ۱۹۵۸ بین سه حزب آن روز بورژوازی ونزوئلا به امضاء رسید و تا ظهور چاوزیسم ادامه یافت – عدالت] ؛ امروز پیمان مکزیک خواهد بود. با بازیگران جدید و قدیمی، اما همیشه علیه منافع زحمتکشان و میهن.
طبقه کارگر، دهقانان خرده مالک و نیروهای مردمی باید، در رویارویی با پیمان جدید بین نخبگان، «بدیل انقلابی مردمی» را بسازند.
هیأت سیاسی کمیته مرکزی حزب کمونیست ونزوئلا
کاراکاس
۱۷ اوت ۲۰۲۱
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/byd48cxb