بخشی از کنسرت میکیس تئودوراکیس در برلین شرقی در ۱۹۸۷
تارنگاشت عدالت – بایگانی دورۀ دوم
منبع: سايت ميکيس تئودوراکيس
برگردان: ع. سهند
بيانيه ميکيس تئودوراکيس، آهنگساز معروف يونان پيرامون قطع‌نامه ضدکمونيستی شورای اروپا
در دستور کار بخش اول نشست عادی مجمع پارلمانی شورای اروپا (۲۳ تا ۲٧ ژانويه ۲۰۰۶) نکته زير را می‌توان يافت: چهارشنبه ۲۵ ژانويه ضرورت محکوميت بين‌المللی جنايات کمونيسم (سند). مخبر کميته روابط سياسی: آقای گوران ليندبلاد (سوئد، حزب مردم اروپا/ دمکرات مسيحی).
ميکيس تئودوراکيس نسبت به بيانيه زير واکنش نشان می‌دهد:
شورای اروپا تصمیم گرفته است تاریخ را تغيير دهد. با برابر قرار دادن قربانيان با متجاوزان، قهرمانان با جنايتکاران، آزادکنندگان با فاتحان و کمونيست‌ها با نازی‌ها، آن را تحريف کند.
شورای اروپا فکر می‌کند که بزرگترین دشمنان نازیسم، یعنی کمونیستها، جنایتکار و در واقع همتراز نازی‌ها هستند. و حتا نگران می‌شود و اعتراض می‌کند، زيرا گرچه هيتلری‌ها از طرف جامعه بين‌المللی محکوم شدند، هنوز هيچ برخودی شبيه آن با کمونيست‌ها نشده است.
به اين دليل پيشنهاد می‌کند که اين محکوميت اکنون از طرف نشست وسيع مجمع پارلمانی شورای اروپا در ۲٧ – ۲۴ ژانويه آينده صورت گيرد.
در عين حال، نگران است زيرا «آگاهی عمومی از جناياتی که رژيم‌های توتاليتر کمونيستی مرتکب شدند خيلی کم است». و هم‌چنين به اين دليل که هنوز «احزاب کمونيست در برخی کشورها قانونی و فعال هستند، حتا اگر در مواردی آن‌ها خود را از اين جنايات دور نکرده باشند.»
به عبارت دیگر، شورای اروپا پيشاپيش پيگرد آتی کمونيست‌های اروپا را که هنوز توبه نکرده اند اعلام می‌دارد، شبيه همان چيزی که در گذشته جلادان گشتاپو و شکنجه‌گران اردوگاه ماکرونيسوس* تقاضا می‌کردند. شايد آن‌ها فردا تصميم بگيرند احزاب کمونيست را غيرقانونی کنند، اين در را برای عبور شبح هيتلر و هيملز- که همه می‌دانند کار خود را با غيرقانونی کردن احزاب کمونيست و با زندانی کردن کمونيست‌ها در اردوگاه‌های مرگ شروع کردند- نيمه‌باز خواهد کرد.
با اين وجود، در پايان، آن‌ها در خون قربانيان خود غرق شدند- [در خون] آن ۲۰ ميليون کشته اتحاد شوروی کمونيستی و صدها هزار بسيار ديگری از کمونيست‌ها که جان خود را با قرار دادن خود در خط اول جنبش‌های مقاومت ملی در سرتاسر اروپا فدا کردند- آن‌طور که در يونان اتفاق افتاد.
با اين وصف، اين آقایان شورای اروپا، در آرزوی خود برای احيای شيوه‌هايی که در وجدان تاريخ و خلق‌ها محکوم است، در رده دوم قرار می‌گيرند، زيرا آن‌ها تا اينجا از برادر بزرگشان، ايالات متحده – که با استفاده از شيوه‌های شیه هيتلری کل خلق‌ها را از بين می‌برد عقب افتاده اند – مانند مورد عراق که آن را به ويران‌سرايی مملو از زندان‌های آمريکايی مبدل کرده‌اند، جايی که قربانيان بی‌گناه همه روزه به شيوه‌ای دهشتناک و علنی شکنجه می‌شوند.
شورای اروپا در رابطه با اين جنايت بزرگ ضد بشری، هم‌چنين در رابطه با اردوگاه شکنجه هيتلری معاصر در گوانتانامو مطلقاً حرفی برای گفتن ندارد.
بنابراين، چگونه کسی میتواند باور کند که آن‌ها صادقانه دغدغه حقوق بشر را داشته باشند، زمانی که حتا در خانه خودشان، اروپا، به هواپيماهای پر از انسان‌های فاقد حقوق «سيا» اجازه داده‌اند، آن‌ها را برای شکنجه شدن به زندان‌های ويژه‌ای ببرند؟
اين شهروندان نمی‌توانند تحت پيگرد قرار گيرند. در دادگاه تاريخ، که يک روز در باره جنايات بی‌شماری که از طرف برادر بزرگ، از ويتنام تا شيلی و از آفريقای جنوبی تا عراق صورت گرفته، حکم صادر خواهد کرد، آن‌ها به جرم تحمل، اگر نه هم‌دستی در اين جنايات محاکمه خواهند شد.
متأسفانه، من امروز مجبورم از جانب مرده و نه زنده سخن بگويم. بنابراين، به نام رفقای کمونيست مرده خود، آن‌هايی که برای در هم شکستن نازيسم و جشن گرفتن پيروزی از گشتاپو، اردوگاه‌های مرگ و مراکز اعدام گذشتند، سخن می‌گويم و تنها يک کلام خطاب به اين «آقايان» دارم:
شرمتان باد!
میکیس تئودوراکیس
آتن، ۲۶ دسامبر ۲۰۰۵
*ماکرونیسوس نام جزیرهای است در يونان که کمونیستها و اعضای جنبش مقاومت ملی يونان را در آن زندانی و شکنجه می‌کردند.
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/ecxk7cxm