تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی*
نولیبرالیسم و انصراف قطعی جمهوری اسلامی از توزیع عادلانه ثروت
«… اما در وضعیت محاصره اقتصادی در مورد صنایع یک مشکلی داشتیم و آن این بود که جامعه به طور کلی جو زده بود و این در شورای انقلاب هم انعکاس داشت. مثلاً وقتی از دکتر بهشتی دعوت کردیم تا به ستاد اقتصادی بیایند و در مورد صنایع صحیت کنیم، ایشان مطرح کردند که چون انقلاب ما متکی بر جوانان است و جوانان نوعاً چپ می‌اندیشند، بنابراین به مسئله توزیع ثروت اهمیت می‌دهند. پس نظام اقتصادی ما باید بین یک تا سه باشد. یعنی بالا‌ترین درآمد سه و پایین‌ترین یک باشد.
یعنی اختلاف بین پولدارترین و فقیرترین فرد حداقل دو باشد؟
خیر. نسبت سه باشد که خود بنده به آقای بهشتی گفتم در چین که یک کشور کمونیستی است و چهل سال هم سابقه کمونیستی دارد یک به شش اعلام کرده‌اند، ما چطور می‌توانیم بگوییم یک به سه. حتا اگر هیچ‌گونه فساد یا میراث خانوادگی هم نباشد، تفاوت میران کار افراد یا میزان فکر آن‌ها از سه درجه یک دو و سه بالاتر است. اما ایشان می‌گفتند ما برای این که نیروی اصلی انقلاب یعنی جوانان را حفظ کنیم باید این کار را انجام دهیم…» (عزت‌الله سحابی، ص. ۲۲-۲۱).
* اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی: در گفت‌‌وگو با عزت‌الله سحابی/محسن نوربخش/مسعود روغنی زنجانی/مسعود نیلی/محمدعلی نجفی/حسین عادلی، نویسنده بهمن احمدی امویی، ۱۳۸۲، گام نو