بسیاری از کارگران راه‌آهن در حال حاضر حتا یک روز مرخصی استعلاجی با حقوق ندارند و در زمان بیماری یا در شرایط فوریت‌های خانوادگی، مجبورند کار کنند، یا بدون دستمزد بمانند. اتحادیه‌های کارگری راه‌آهن خواستار ۱۵ روز مرخصی استعلاجی با حقوق در سال بوده‌اند، در توافق‌نامه ماه سپتامبر فقط یک روز مرخصی استعلاجی با حقوق در سال درنظر گرفته شده است. در حالی‌که بایدن در کارزار انتخاباتی خود وعده تضمین ۷ روز مرخصی استعلاجی برای همه کارگران ایالات متحده را داد، وعده‌ای که در ارتباط با کارگران راه‌آهن، زیر پا گذاشته شده است.
تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: پیام مردم
۱ دسامبر ۲۰۲۲
مجلس نمایندگان آمریکا لایحهای را برای جلوگیری از اعتصاب کارگران راه‌آهن تصویب کرد
پس از اینکه اعضای اتحادیه‌های بزرگ کارگران راه‌آهن توافق با کارفرمایان خود را رد کردند، کنگره به اصرار دولت بایدن برای توقف اعتصاب وارد عمل شد. کارگران راه‌آهن با کاهش سیستماتیک نیروی کار و ساعات کاری وحشیانه مواجه هستند.
در طول سه ماه گذشته، شرکت‌های راه‌آهن، قانون‌گذاران آمریکایی و کارگران راه‌آهن در مورد شرایط کاری که برخی ادعا می‌کنند «غیرانسانی» است، درگیر کشمکش بوده‌اند. بتازگی، در 30 نوامبر، مجلس نمایندگان قانونی را تصویب کرد که کارگران راه‌آهن را مجبور به پذیرش توافقی می‌کند که چهار اتحادیه به آن رای منفی داده‌اند.
رویاروی با چشم‌انداز اعتصاب کارگران راه‌آهن، مجلس نمایندگان ایالات متحده به سرعت لایحهای را به سنای ایالات متحده ارسال کرده است که بطور قانونی شرایطی را ب کارگران راه‌آهن تحمیل می‌کند. یک رای‌گیری جداگانه در مجلس نمایندگان نیز، هفت روز مرخصی استعلاجی در سال را به این لایحه اضافه نمود. «سی.ان.ان» گزارش داده است که «موضوع مرخصی استعلاجی با اصرار اعضای مترقی مجلس نمایندگان که تهدید کرده بودند در صورت عدم گنجاندن آن، لایحه توافق‌نامه راه‌آهن را خنثاخواهند کرد» افزوده شده است، اما سنا هم‌چنان می‌تواند «توافق‌نامه اولیه راه‌آهن را بدون گنجاندن مرخصی استعلاجی تصویب کند.»
در حال حاضر مشخص نیست که کدام نسخه از این لایحه احتمالاً به قانون تبدیل می‌شود، زیرا بایدن گفته است که اولویت اصلی او صرفاً جلوگیری از یک اعتصاب احتمالی است.
در ۱۵سپتامبر، دولت بایدن در لحظه آخر با امضای یک توافق‌نامه بین کارگران و شرکت‌های راه آهن، از اعتصاب سراسری کارگران راه‌آهن که می‌توانست اقتصاد ایالات متحده را به بن‌بست یکشاند جلوگیری نمود. کارگران، علیه شیوه‌های شرکت‌های راه‌آهن برای کاهش نیروی کار و عدم تضمین روزهای مرخصی استعلاجی سازمان‌دهی کرده‌اند. کارگران راه آهن نیروی حملونقل کالاها را تامین می‌کنند و بنابراین برای عملکرد روان کل اقتصاد ایالات متحده ضروری می‌باشند. اینکه کاخ سفید خود مجبور به مداخله در این مناقشه کارگری در بخش خصوصی شد، گواهی بر قدرت عظیمی است که کارگران راه‌آهن دارند.
با این وجود، در ۱۰ اکتبر، سومین اتحادیه بزرگ کارگران راه‌آهن در ایالات متحده، به موافق‌نامه بایدن، به دلیل عدم شمول روزهای مرخصی استعلاجی و برنامه کاری غیرثایت ناسازگار که رسیدگی به نیازهای درمانی و شخصی کارگران بسیار دشوار می‌سازد رأی منفی داد. و در ۲۱ نوامبر، بزرگ‌ترین اتحادیه کارگران بخش حملونقل، «انجمن بین‌المللی کارگران آهن‌کار، حملونقل هوایی، ریلی» نیز به همراه سه اتحادیه ریلی دیگر به رد این توافق‌نامه رای دادند. بدین ترتیب گزینه اعتصاب، برای شروع از ۹ دسامبر، مجدداً روی میز قرار گرفت.
بسیاری از کارگران راه‌آهن در حال حاضر حتا یک روز مرخصی استعلاجی با حقوق ندارند و در زمان بیماری یا در شرایط فوریت‌های خانوادگی، مجبورند کار کنند، یا بدون دستمزد بمانند. در عمل، اگر کارگران ناخوش شوند، براساس یک نظام ددمنشانه، که می‌تواند شغل آن‌ها را به خطر بیندازد، جریمه می‌شوند. این نظام «راه‌آهن دقیقاً برنامه‌ریزی‌شده» نامیده می‌شود، برنامه‌ای که به طور سیستماتیک نیروی کار و زمان مرخصی استعلاجی را کاهش می‌دهد و کارگران را مجبور می‌سازد برای مدت طولانی‌تری آماده خدمت باشند و بدون افزایش دستمزد،کار بیش‌تری انجام دهند. دو شرکت بزرگ راه‌آهن – «BNSF» که متعلق به وارن بافت میلیاردر است، و «Union Pacific» – برای سودورزی بیش‌تر، شکل‌هایی از این نظام را، به بهای سلامتی و نیازهای کارگران، اجرا کرده‌اند.
اگرچه این سیاست درباره کارگران راه‌آهن و صنعت ریلی، نام خاص خود را دارد، اما مشابه آن چیزی است که کارگران در ایالات متحده در صنایع گوناگون تجربه می‌کنند: کاهش نیروی انسانی و حقوق کارگری به خاطر کسب درآمد بیش‌تر.
اتحادیه‌های کارگری راه‌آهن خواستار ۱۵ روز مرخصی استعلاجی با حقوق در سال بوده‌اند، در توافق‌نامه ماه سپتامبر فقط یک روز مرخصی استعلاجی با حقوق در سال درنظر گرفته شده است. در حالی‌که بایدن در کارزار انتخاباتی خود وعده تضمین ۷ روز مرخصی استعلاجی برای همه کارگران ایالات متحده را داد، وعده‌ای که در ارتباط با کارگران راه‌آهن، زیر پا گذاشته شده است.
بایدن در واکنش به رد موافقت‌نامه، از کنگره خواست با تصویب یک قانون کارگران را مجبور کند توافق‌نامه را همانطور که هست بپذیرند. بایدن در ۲۸ نوامبر گفت: «ما نمی‌توانیم اجازه دهیم که اعتقاد قوی ما برای نتایج بهتر برای کارگران، آن‌ها را از مزایای توافقی که به دست آمده محروم سازد و این کشور را به توقف ویرانگر حملونقل ریلی بکشاند.»
این اقدام، رئیس‌جمهور دموکرات را در سمت راست محافظه‌کارهای افراطی مانند مارکو روبیو و نیوت گینگریچ قرار داده است، بایدن تا آن‌جا پیش رفت که گفت که توافق‌نامه، که فقط یک روز مرخصی ساتعلاچی در سال را در نظر گرفته است، نباید به هیچ وجه تغییر کند: «برخی در کنگره می‌خواهند توافق‌نامه را اصلاح کنند و آن را برای کارگران یا مدیریت بهبود بخشند. هر گونه تغییر، هر قدر خیرخواهانه، خطر تأخیر و تعطیلی کامل را در پی خواهد داشت.»
اعضای برجسته کنگره مانند نانسی پلوسی هم‌سو با بایدن قرار گرفتند و تلاش کردند کارگران را مجبور به پذیرش توافقی کنند که به آن رای منفی داده‌اند. پلوسی در ۲۹ نوامبر گفت: «من دوست ندارم مخالف توانایی اتحادیه‌ها برای اعتصاب باشم، اما با سنجیدن ارزش‌ها، باید از اعتصاب اجتناب کنیم. مشاغل از بین خواهند رفت، حتا مشاغل اتحادیه‌ها از بین خواهند رفت، آب سالم نخواهد بود، محصولات به بازار نخواهند رسید.»
قانونی که کارگران را به پذیرش این توافق‌نامه مجبور می‌سازد در مجلس نمایندگان تصویب شده است و به سنا می‌رود.
با این حال، سیاستمداران مترقی ایالات متحده در تأیید بر عدم محبوبیت طرح بایدن در میان کارگران راه‌آهن و سختی شرایطی که تحت آن کار می کنند، لایحه دیگری را تصویب کردند که به سنا می‌رود، لایحهای که هفت روز مرخصی استعلاجی با حقوق را تضمین می کند.
سناتور برنی سندرز در ۲۹ نوامبر در توئیتی نوشت: «تضمین ۷ روز مرخصی اسعلاجی با حقوق برای کارگران راه‌آهن، مجموعاً ۳۲۱ میلیون دلار در سال برای صنعت راه‌آهن هزینه دارد که کم‌تر از ۲ درصد از سود آن است. لطفاً به من نگویید آن‌ها توانایی مالی آن‌را ندارند. شرکت‌های راه‌آهن امسال ۲۵٫۵ میلیارد دلار برای بازخرید سهام و سود سهام هزینه کردند. حملونقل ریلی یکی از سودآورترین بخش‌های ایالات متحده است و «BNSF» در حالی‌که هم‌سو با دیگر بحش‌های این صنعت محدودیت‌های سختی را بر کارگران تحمیل نمود، در سال ۲۰۲۱ «سود رکورد شکنی» داشت.»
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/228ucxah