ریچارد بوید بارت، نماینده مجلس ایرلند، معیارهای دوگانه در مورد اوکرائین و فلسطین را افشا می‌کند.
تارنگاشت عدالت دورۀ سوم
منبع: Black Agenda Report
نویسنده: مارگارت کیمبرلی
۲ مارس ۲۰۲۲
جنگ اوکرائین سیاست خارجی برتری‌طلبانه سفیدپوستان را برملا می‌کند
برتریطلبی سفیدپوستان در کانون تبلیغات جنگی ایالات متحده قرار دارد. تشویق به «ایستادن در کنار اوکرائین» از این قاعده مستثنا نیست.
تاکنون همه می‌دانند که پرچم اوکرائین آبی و زرد است. ندانستن آن غیرممکن است زیرا ساختمان امپایر استیت در نیویورک، دروازه براندنبورگ در برلین و برج ایفل در پاریس همگی در آن رنگ‌ها غرق شده‌اند. تقریباً هر شهر و شهرک در سراسر ایالات متحده از این روش پیروی کرده است و سیاستمداران، از قانونگذاران محلی گرفته تا اعضای کنگره، در هر فرصتی فریاد می‌زنند «با اوکرائین بایستید!».
با این حال باید به این نکته اشاره کرد که آن نقوش آبی و زرد و تقاضا برای همبستگی همه بخشی از برتریطلبی سفیدپوستان است. اوکرائین به مثابه یک دژ «تمدن» که قرار است خارج از محدودۀ جنگ و رنج باشد، مورد حمایت قرار می‌گیرد. بخش ساکت اکنون با صدای رسا حرف می‌زند. به ما گفته می‌شود که اوکرائینی‌ها چون اروپایی هستند بیش‌تر سزاوار همدردی می‌باشند.
معاون دادستان کل اوکرائین در مصاحبه‌ای با «بی.بی.سی» آشکارا گفت «این برای من بسیار احساسی است زیرا می‌بینم اروپایی‌ها با چشمان آبی و موهای بلوند کشته می‌شوند.» او در ارزیابی خود تنها نبود. از یک خبرنگار «ان.بی.سی» پرسیده شد که چرا لهستان حاضر است اوکرائینی‌ها را بپذیرد، حتا در حالی که دیگر پناهندگان را رد می‌کند. «فقط به صراحت بگویم، این‌ها پناهندگان از سوریه نیستند، این‌ها پناهندگان از اوکرائین همسایه هستند. این، کاملاً صادقانه، بخشی از آن است. این‌ها مسیحی هستند، این‌ها سفیدپوست هستند، … اوم… خیلی شبیه مردمی هستند که در لهستان زندگی می‌کنند.»
«سی.بی.اس» از این روش پیروی کرد: «با کمال احترام، این جایی مانند عراق یا افغانستان نیست که ده‌ها سال شاهد درگیری‌های شدید بوده است. این یک شهر نسبتاً متمدن و نسبتاً اروپایی است – باید این کلمات را با احتیاط انتخاب کنم – شهری که در آن انتظار چنین چیزی را ندارید یا امیدواریدکه چنین چیزی اتفاق نیفتد.»
این روایت که فقط سفیدپوستان سزاوار صلح و امنیت می‌باشند بسیار شرم‌آور است زیرا جنوب جهانی در از جنگ و محرومیت به مثابه نتیجه مستقیم اقدامات ایالات متحده/ناتو رنج می‌برد. این ناتو است که ملت لیبی را نابود کرد، این ناتو است که سعی کرد همین کار را در سوریه انجام دهد، این ناتو است که افغانستان را اشغال کرد، این ناتو است که با نیروهای آمریکایی، فرانسوی و انگلیسی مستقر در سراسر قاره آفریقا در همه کشورهای آفریقایی جنگ به راه انداخت. جهان سفید باعث رنج و عذاب می‌شود و سپس می‌گوید مردم جنوب جهانی «غیرمتمدن» هستند و هیچ حقی که احترام به آن لازم باشد را ندارند.
یک پژوهش در «مؤسسه واتسون دانشگاه براون» نشان داد که از سال ۲۰۰۱ بیش از ۳۷ میلیون نفر در شمال آفریقا، آسیای غربی و مرکزی، و شاخ آفریقا توسط ایالات متحده و متحدانش آواره شده‌اند. پناهندگان از دریای مدیترانه و حتا از مرز ایالات متحده با مکزیک به عنوان نقاط فرار استفاده می‌کنند. این کشورها پس از تجربه جنگ‌های تجاوزکارانه، در معرض مجازات قرار می‌گیرند، ایالات متحده دارایی‌های افغانستان را می‌دزدد و سوریه را تحت تحریم‌های شدید نگه می‌دارد. این دزدی‌ها باعث رنج بیش‌تر و حتی مرگ می‌شود زیرا ملت‌ها توانایی مراقبت از مردم خود را از دست می‌دهند. چه کسی متمدن است و چه کسی متمدن نیست؟
برای دفاع از سیاست خارجی امپریالیستی که منجر به درگیری کنونی با روسیه شد، اوکرائین به خط مقدم افکار آمریکایی سوق داده شده است. اگر ملت چشم آبی رنج می‌کشد به خاطر نخوت و تجاوزگری آمریکا و ناتو است. وضعیت کنونی اوکرائین نتیجه مستقیم کودتای ۲۰۱۴ است که توسط ایالات متحده و شرکای اتحادیه اروپا طراحی شد. یک رئیس‌جمهور منتخب برکنار شد و جنگ داخلی آغاز شد که حدود ۱۴ هزار نفر را کشته است. اوکرائین مستعمره ایالات متحده با یک دولت دست نشانده است که اکنون تحت حمله نظامی قرار دارد. اوکرائینی‌ها خود پناهنده هستند و به کشورهای همسایه لهستان، رومانی، اسلواکی و دیگر کشورها می‌گریزند. خود این افراد به ظاهر پیشرفته، دموکراتیک، و به ظاهر متمدن هستند که مشکلات خود را آفریده‌اند.
با این حال یک بار دیگر چهره نژادپرستی عریان است. مهاجران و دانشجویان آفریقایی در اوکرائین از سوار شدن به قطارها و اتوبوس‌هایی که می‌تواند آن‌ها را به مکان امن ببرد، منع شدند. گروهی از دانشجویان جامائیکایی پس از از آن‌که در مسیر لهستان از اتوبوس بیرون انداخته شدند مجبور شدند ۲۰ کیلومتر پیاده‌روی کنند. آفریقایی‌ها و جامائیکایی‌ها در سرتاسر جهان زندگی و تحصیل می‌کنند، زیرا ایالات متحده و اروپا از طریق ابزارهای گوناگون، کشورهای آن‌ها را عقب نگه داشته‌اند. با این حال، اوکرائینی‌ها و لهستانی‌ها مردمی را که به کمک نیاز دارند ندیدند. آن‌ها تشخیص دادند که غیر بلوندها مستحق کمک نیستند.
از قضا، این زیربنای برتریطلبی سفیدپوستان در سیاست خارجی ایالات متحده/ناتو است که تمام مصائب اوکرائین را آفریده است. نیاز به سلطه، «مهار کردن» روسیه و متحد آن چین، آنطور که آن‌ها انتظار داشتند پیش نمی‌رود، اما اوکرائینی‌ها باید هزینه آن‌را بپرزدازند. موافقت‌نامه مینسک-۲ که به اتفاق آرا در شورای امنیت سازمان ملل متحد تصویب شد، نقشه راه صلح بود. اوکرائین باید یک کشور بی‌طرف باشد، اما این دقیقاً برعکس آن چیزی است که آقایان و اربابانش در واشنگتن می‌خواهند. مذاکرات متکی بر حسن‌نیت که بتواند بحران را حل کند، محتمل نیست، زیرا ناتو واسطه بسیار ناصادقی است.
رسانه‌های سرمایه‌داران در تلاشی فوق‌العاده برای ایجاد تبلیغات جنگی به دولت ملحق شده‌اند. آن‌ها عامدانه با احساسات شما بازی می‌کنند و خواستار همبستگی با اوکرائین هستند زیرا حقیقت بسیار ناخوشایند است. به جای ایستادن در کنار اوکرائین، آمریکایی ها باید در کنار بشریت در سراسر جهان بایستند. اگر این کار را می‌کردند بهتر می‌توانستند بفهمند که چرا در اروپا و در هر جای دیگر جنگ وجود دارد.
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/3sz7fdtp