گلچین روزگار عجب خوش سلیقه است می‌چیند آن گلی که به عالم نمونه است (از طرف ژاپنی‌های مقیم صلح‌آباد) ژاپن تسلیت!
تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
منبع: گاردین، نشریه حزب کمونیست استرالیا
۱۸ ژوئیه ۲۰۱۸
نویسنده: سی جی اتکینز
شینزو آبه، نخست‌وزیر راستگرا و میلیتاریست سابق ژاپن، ترور شد
شینزو آبه که در سال ۲۰۰۶ به مدت یک سال و سپس از سال ۲۰۱۲ تا سال ۲۰۲۰ به عنوان نخست‌وزیر ژاپن حکومت کرد، روز جمعه در جریان کارزار انتخاباتی در شهر نارا مورد اصابت گلوله قرار گرفت و کشته شد. ژاپن در روز یک‌شنبه انتخابات برای مجلس علیای قوه مقننه خود را برگزار می‌کند، و آبه در گردهمایی حزب لیبرال دموکرات (LDP) خود، در خارج از ایستگاه قطار سخنرانی می‌کرد.
شبکه ملی رادیو- تلویزیون ژاپن (NHK) گزارش می دهد که ضارب، تتسویا یاماگامی، ۴۱ ساله، یکی از اعضای سابق شاخه دریایی «نیروهای دفاع از خود» ژاپن است. انگیزه هنوز مشخص نیست. عامل جنایت با استفاده از آنچه رسانه‌ها از آن به عنوان «اسلحه دست‌ساز» یاد می‌کنند، دو بار از پشت به آبه شلیک کرد.
ژاپن قوانین سختگیرانه‌ای برای کنترل اسلحه گرم دارد و خشونت با اسلحه گرم تقریباً در این کشور وجود ندارد. در سال ۲۰۲۱، تنها یک مورد مرگ با خشونت با اسلحه گرم ثبت شد. این قتل بلافاصله توسط رهبران تمام احزاب سیاسی اصلی ژاپن و بسیاری از رهبران جهان محکوم شد.
آمریکایی‌های چینی‌تبار و کرهایتبار، عکسی از شینزو آبه، نخست‌وزیر ژاپن را در جریان تظاهراتی در مقابل کنسولگری ژاپن در سانفرانسیسکو در سال ۲۰۱۵ در دست دارند. در این تظاهرات از آبه خواسته شد تا از جنایات کشورش نسبت به سایر کشورهای آسیایی در طول جنگ جهانی دوم عذرخواهی کند. آبه پیوسته سعی می‌کرد جنایات کشورش را لاپوشانی کند و از جنایتکاران جنگی، مانند پدربزرگش، تجلیل نماید.
شی کازوئو، رهبر حزب کمونیست ژاپن این ترور را یک عمل «ددمنشانه» و «تروریسم» «کاملاً نابخشودنی» خواند. شی گفت: «کشتن خشونت آمیز بیان، نفرت انگیزترین اقدام برای تخریب دموکراسی است.»
شی به خانواده آبه تسلیت گفت، اما با این وجود تاکید کرد که حزب کمونیست ژاپن «یگ موضع سیاسی بسیار متفاوت با شینزو آبه داشت.»
شهرت آبه، به عنوان یک سیاستمدار، شامل ترجیح اقتصاد نئولیبرالی به نفع سرمایه‌داران بزرگ بود. و در زمینه سیاست خارجی، او به عنوان یک میلیتاریست راستگرا شناخته می‌شد که به دنبال احیای قدرت مسلحانه ژاپن و لاپوشانی وحشیگری گذشته امپریالیسم ژاپن بود.
آبه با این وعده با مقررات‌زدایی به سود شرکت‌ها و لغو حمایت از کارگران، کاهش مالیات شرکت‌ها و افزایش مالیات دیگران، ژاپن را به «دوستانه‌ترین کشور برای تجارت در جهان» تبدیل کند. آبه با پیروی از دستورالعمل‌های نئولیبرالی تجارت آزاد، به دنبال آن بود که اخراج کارگران را برای شرکت‌ها آسان‌تر سازد، ژاپن را به «مشارکت فرا- پاسیفیک» ببرد، و پس از فاجعه نیروگاه اتمی فوکوشیما، فناوری هسته‌ای را به مثابه یک محصول صادراتی احیا کند.
رویکرد اقتصادی آبه (Abenomics) که بوسیله حزب کمونیست ژاپن، سندیکاها، و چپ‌ها رد شد، اما طبقه سرمایه‌دار آن‌را تحسین کرد، ظاهراً هدفش تقویت «بهره‌وری» و «انعطاف‌پذیری» بود – کلمات رمزی در ایدئولوژی سرمایه‌داری برای فشار دادن بیش‌تر بر کارگران و آسان‌تر کردن اخراج آن‌ها، در هز زمان که کارفرما بخواهد.
فشار سنگین آبه برای «مشارکت فرا-پاسیفیک» با مقاومت کارگرانو سندیکاهای کارگری مواجه شد. توافق‌نامه پیشنهادی، منافع شرکت‌های چند ملیتی در ژاپن و ایالات متحده را بر منافع مردم ترجیح می‌داد و حمایت‌های مربوط به مراقبت‌های بهداشتی، اشتغال، بیمه و نظام‌های تدارکات عمومی ژاپن را حذف می‌کرد.
با این حال، حتا بیش‌تر از سیاست‌های اقتصادی او، سیاست‌های ملی‌گرایانه نظامی و خارجی آبه بود که به میراثی که از خود به جا می‌گذارد شکل می‌دهد. در بحث از تاریخ تجاوزات و جنایات امپریالیستی ژاپن او یک رویزیونیست و مدافع تبدیل ژاپن به یک قدرت نظامی نیرومند بود.
برخورد آبه به نقش ژاپن در طول جنگ جهانی دوم – از جمله انکار برده‌داری جنسی که ارتش ژاپن به ده‌ها هزار زن تحمیل کرد، به حداقل رساندن یا نادیده گرفتن قتل‌عام در سراسر چین و کره، ترویج کتاب‌های درسی مدارس که جنایات ژاپن را چنهان می‌کرد، و بازدیدهای مکرر او از زیارتگاهی که جنایتکاران جنگی ژاپنی را گرامی می‌دارد، او را در تضاد با بسیاری از جمعیت ژاپن قرار داد.
یکی از اهداف اصلی آبه که به لطف فشار عمومی هنوز محقق نشده است، لغو ماده ۹، به اصطلاح «بند صلح» قانون اساسی ژاپن بود. هدف از ماده ۹، که بخشی از منشور تحمیل شده توسط نیروهای اشغالگر ایالات متحده پس از پایان جنگ است، غیرقانونی کردن جنگ و منع ژاپن از تبدیل شدن دوباره به یک متجاوز بود.
ماده ۹ می‌گوید: «مردم ژاپن برای همیشه از جنگ به عنوان یک حق حاکمیت ملت و تهدید یا استفاده از زور به عنوان ابزاری برای حل و فصل اختلافات بین‌المللی چشم‌پوشی می‌کنند». مقررات بیش‌تر ژاپن را به داشتن «نیروی دفاع از خود» محدود می‌کند، و توسعه ارتش بزرگ با قابلیت‌های تهاجمی را ممنوع می‌سازد. ماده ۹، با گذشت زمان، به بخش مهمی از هویت ملی ژاپن تبدیل شد، و باعث وحشت نظامی‌ها گردید. بیرون نگه داشتن ژاپن از جتگ عراق به این ماده نسبت داده می‌شود.
تلاش آبه برای کنار گذاشتن ماده ۹ یک سنت خانوادگی بود. نوسوکه کیشی، پدربزرگ او، و نخست‌وزیر سابق نیز زمانی که از سال ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۰در قدرت بود، به دنبال تضعیف این سند بود. کیشی در دهه ۱۹۳۰، به دلیل حکومت غیرانسانی خود بر دولت دست نشانده امپراتوری ژاپن، یعنی منچوکوئو در شمال شرقی چین، معروف بود.
کیشی با ابراز تحسین از شیوه‌های متحدین نازی ژاپن در آلمان، بر استثمار استعماری ژاپن در منچوری نظارت داشت، که موجب کشته شدن ده‌ها هزار نفر به عنوان برده در معادن و کارخانه‌ها شد. تعداد بیش‌تری در آزمایش‌های جنگ شیمیایی کشته شدند. کیشی لقب «هیولا مانچوکو» را به دست آورد.
لی یونگ سو، یکی از بازماندگان بردگی جنسی کره جنوبی که در طول جنگ جهانی دوم توسط نیروهای امپریالیستی ژاپن به اسارت درآمده بود، از اوایل دهه ۱۹۹۰ از دولت ژاپن خواسته است که به طور کامل مقصر بودن را بپذیرد و یک عذرخواهی بی چون و چرا بنماید. این عکس، او را در تظاهراتی در کمبریج، ماساچوست، جایی که شینزو آبه، نخست وزیر ژاپن در سال ۲۰۱۵ سخنرانی می‌کرد، نشان می‌دهد.
وانگ کینگ شیانگ، پژوهشگر «آکادمی علوم اجتماعی جیلین» و یکی از پژوهشگران برجسته چین در مورد جنایات ژاپنی در منچوری، گفت که «جنایات کیشی سر به آسمان می‌ساید.»
پس از جنگ، کیشی سه سال را در زندان گذراند تا این‌که در طول جنگ سرد، زمانی‌که ایالات متحده تشخیص داد که به تکنوکرات‌هایی مانند او برای بازسازی ژاپن نیاز است تا بتواند به تلاش‌های ضدشوروی در آسیا بپیوندد، آزاد شد.
آبه تلاش‌های خود را برای رشد ارتش ژاپن ادامه کار پدربزرگش می‌دانست و به طور منظم اعلامیه‌ها و اقدامات خود را در مورد سالگردهای مهم، در ارتباط با حکومت و زندگی کیشی ترتیب می‌داد. آبه در مقاله‌ای در سال ۲۰۰۷ از پدربزرگش به خاطر این‌که او «بدون توجه به این‌که چه تعداد از مردم مخالفت می‌کردند به راه خود ادامه می‌داد، زیرا راه او تنها راه بود» تمجید کرد.
با این وجود، آبه که در محاصره مخالفت عمومی با تلاش‌های خود علیه ماده ۹ قرار داشت، بر روی افزایش بودجه دفاعی تمرکز نمود و سعی کرد «نیروی دفاع از خود» ژاپن را، بدون تغییر نام، به یک ارتش مبدل نماید. وی پس از رهبری دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریكا، خواست كه سلاح‌های بیش‌تری را برای هدف قرار دادن چین بدست آورد و ژاپن را به «گفت‌وگوی امنیتی چهار جانبه» (معروف به کوآد)، اتحاد نظامی با ایالات متحده، استرالیا و هند کشاند.
آبه که طولانی‌ترین نخست‌وزیر ژاپن بود به بهانه عدم سلامتی، در سال ۲۰۲۰ از سمت خود استعفا داد. با این حال، او یک چهره قدرتمند در حزب حاکم لیبرال دموکرات باقی ماند و جناح اصلی آن را کنترل می‌کرد. فومیو کیشیدا، نخست‌وزیر کنونی، جانشین دست‌آموز آبه است و به عنوان ابزاری قابل انعطاف برای تشکیلات حزبی که توسط آبه اداره می‌شد، شناخته می‌شود.
برگرفته از: دنیای مردم
http://solidnet.org/article/CP-of-Australia-Guardian-of-Monday-18th-July-2022/
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/mr4bvva9