فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری بکرات شیوه‌های برده‌داری مورد استفاده کارفرمایان در قطر را علیه کارگران مهاجر، که ۹٣ درصد جمعیت فعال را تشکیل می‌دهند محکوم نموده، نگرانی‌های خود را از نتایج گزارش‌های مدیرکل سازمان بین‌المللی کار اعلام کرده است. سازمان بین‌المللی کار، تصمیم گرفته است با نظام قرون وسطایی ضمانت، ممنوعیت حقوق سندیکایی، حوادث کار و شرایط زندگی و کار غیرقابل پذیرش کارگران مهاجر که توسط پادشاهی، دولت و کارفرمابان قطر اعمال می‌شود، با کلمات و آرزوهای نرم، اما نه با اقدامات و دستورات سخت، برخورد نماید.
تارنگاشت عدالت – بایگانی دورۀ دوم
منبع: فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری
٢ آوریل ٢٠١۴
کلمات و آرزوهای نرم سازمان بین‌المللی کار، نه اقدامات واقعی، علیه شیوه‌های برده‌داری قطر
فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری بکرات شیوه‌های برده‌داری مورد استفاده کارفرمایان در قطر را علیه کارگران مهاجر، که ۹٣ درصد جمعیت فعال را تشکیل می‌دهند محکوم نموده، نگرانی‌های خود را از نتایج گزارش‌های مدیرکل سازمان بین‌المللی کار و کمیته آزادی انجمن، که در چهارچوب نشست ٣٢٠ شورای حکام، ٢۷-١٣ مارس ٢٠١۴، ژنو منتشر شد اعلام کرده است.
سازمان بین‌المللی کار، تصمیم گرفته است با نظام قرون وسطایی ضمانت*، ممنوعیت حقوق سندیکایی، حوادث کار و شرایط زندگی و کار غیرقابل پذیرش کارگران مهاجر که توسط پادشاهی، دولت و کارفرمابان قطر اعمال می‌شود، با کلمات و آرزوهای نرم، اما نه با اقدامات و دستورات سخت، برخورد نماید.
برخلاف توصیه‌های سازمان جهانی کار، فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری خواهان موارد زیر است:
● الغا و نه «بازبینی» نظام ضمانت، که کارگران مهاجر را در ارتباط با موضوعات اشتغال، سکونت، حرکت در کشور، اجازه ورود و خروج، ورود به کشور و خروج از آن، به قرار گرفتن تحت کنترل «ضامن‌ها» مجبور می‌سازد.
● آزادی سندیکایی، وضع قوانین و اجرای عملی حق تشکیل، پیوستن، و اداره سازمان‌های سندیکایی بدون مانع در همه محل‌های کار برای همه کارگران. احترام به فعالیت سندیکایی، حق مذاکره دسته جمعی و اعتصاب در همه بخش‌ها.
● اقدامت حمایتی برای کارگران مهاجر در مقابل تأخیر یا عدم پرداخت دستمزد، اذیت و آزار، و خشونت از جانب کارفرمایان، خطرات شغلی، تسهیلات مسکونی نامناسب.
—————————————
* «عدالت»: نظام کفاله (ضمانت یا sponsorship) نظامی است که بر کار کارگران ساختمانی و خانگی مهاجر در لبنان، عربستان سعودی و امارات خلیج فارس حاکم است. این نظام به کارگران خارجی غیرماهر به شرطی اجازه کار می‌دهد که شخصی (که عموماً کارفرما است) در درون کشور ضامن آن‌ها بشود و مسؤلیت اخذ ویزای اقامت و اجازه کار آن‌ها را تقبل نماید. این نظام موجب استثمار کارگران، محرومیت آن‌ها از هر نوع حمایت قانونی، و ایجاد شرایط خطرناک و مرگ‌بار کار شده است.
پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/ymjx5y8x